< Йов 29 >

1 Йов а луат дин ноу кувынтул ын пилде ши а зис:
En Job ging voort zijn spreuk op te heffen, en zeide:
2 „О, кум ну пот сэ фиу ка ын луниле трекуте, ка ын зилеле кынд мэ пэзя Думнезеу,
Och, of ik ware, gelijk in de vorige maanden, gelijk in de dagen, toen God mij bewaarde!
3 кынд кандела Луй стрэлучя дясупра капулуй меу ши лумина Луй мэ кэлэузя ын ынтунерик!
Toen Hij Zijn lamp deed schijnen over mijn hoofd, en ik bij Zijn licht de duisternis doorwandelde;
4 Кум ну сунт ка ын зилеле путерий меле, кынд Думнезеу вегя ка ун приетен песте кортул меу,
Gelijk als ik was in de dagen mijner jonkheid, toen Gods verborgenheid over mijn tent was;
5 кынд Чел Атотпутерник ынкэ ера ку мине ши кынд копиий мей стэтяу ын журул меу;
Toen de Almachtige nog met mij was, en mijn jongens rondom mij;
6 кынд ми се скэлдау паший ын смынтынэ ши стынка вэрса лынгэ мине пырае де унтделемн!
Toen ik mijn gangen wies in boter, en de rots bij mij oliebeken uitgoot;
7 Дакэ ешям сэ мэ дук ла поарта четэций ши дакэ ымь прегэтям ун скаун ын пяцэ,
Toen ik uitging naar de poort door de stad, toen ik mijn stoel op de straat liet bereiden.
8 тинерий се трэӂяу ынапой ла апропиеря мя, бэтрыний се скулау ши стэтяу ын пичоаре.
De jongens zagen mij, en verstaken zich, en de stokouden rezen op en stonden.
9 Май-марий ышь опряу кувынтэриле ши ышь пуняу мына ла гурэ.
De oversten hielden de woorden in, en leiden de hand op hun mond.
10 Гласул кэпетениилор тэчя ши ли се липя лимба де черул гурий.
De stem der vorsten verstak zich, en hun tong kleefde aan hun gehemelte.
11 Урекя каре мэ аузя мэ нумя феричит, окюл каре мэ ведя мэ лэуда.
Als een oor mij hoorde, zo hield het mij gelukzalig; als mij een oog zag, zo getuigde het van mij.
12 Кэч скэпам пе сэракул каре черя ажутор ши пе орфанул липсит де сприжин.
Want ik bevrijdde den ellendige, die riep, en den wees, die geen helper had.
13 Бинекувынтаря ненорочитулуй веня песте мине, умплям де букурие инима вэдувей.
De zegen desgenen, die verloren ging, kwam op mij; en het hart der weduwe deed ik vrolijk zingen.
14 Мэ ымбрэкам ку дрептатя ши-й служям де ымбрэкэминте, неприхэниря ымь ера манта ши турбан.
Ik bekleedde mij met gerechtigheid, en zij bekleedde mij; mijn oordeel was als een mantel en vorstelijke hoed.
15 Орбулуй ый ерам окь ши шкьопулуй, пичор.
Den blinden was ik tot ogen, en den kreupelen was ik tot voeten.
16 Челор ненорочиць ле ерам татэ ши черчетам причина челуй некуноскут.
Ik was den nooddruftigen een vader; en het geschil, dat ik niet wist, dat onderzocht ik.
17 Рупям фалка челуй недрепт ши-й смулӂям прада дин динць.
En ik verbrak de baktanden des verkeerden, en wierp den roof uit zijn tanden.
18 Атунч зичям: ‘Ын куйбул меу вой мури, зилеле меле вор фи мулте ка нисипул.
En ik zeide: Ik zal in mijn nest den geest geven, en ik zal de dagen vermenigvuldigen als het zand.
19 Апа ва пэтрунде ын рэдэчиниле меле, роуа ва ста тоатэ ноаптя песте рамуриле меле.
Mijn wortel was uitgebreid aan het water, en dauw vernachtte op mijn tak.
20 Слава мя ва ынверзи неынчетат ши аркул ымь ва ынтинери ын мынэ.’
Mijn heerlijkheid was nieuw bij mij, en mijn boog veranderde zich in mijn hand.
21 Оамений мэ аскултау ши аштептау, тэчяу ынаинтя сфатурилор меле.
Zij hoorden mij aan, en wachtten, en zwegen op mijn raad.
22 Дупэ кувынтэриле меле, ничунул ну рэспундя ши кувынтул меу ера пентру тоць о роуэ бинефэкэтоаре.
Na mijn woord spraken zij niet weder, en mijn rede drupte op hen.
23 Мэ аштептау ка пе плоае, кэскау гура ка дупэ плоая де примэварэ.
Want zij wachtten naar mij, gelijk naar den regen, en sperden hun mond open, als naar den spaden regen.
24 Кынд ли се ынмуя инима, ле зымбям ши ну путяу изгони сенинэтатя де пе фрунтя мя.
Lachte ik hun toe, zij geloofden het niet; en het licht mijns aangezichts deden zij niet nedervallen.
25 Ымь плэчя сэ мэ дук ла ей ши мэ ашезам ын фрунтя лор; ерам ка ун ымпэрат ын мижлокул уней оштирь, ка ун мынгыетор лынгэ ниште ынтристаць.
Verkoos ik hun weg, zo zat ik bovenaan, en woonde als een koning onder de benden, als een, die treurigen vertroost.

< Йов 29 >