Йов 29
1 Йов а луат дин ноу кувынтул ын пилде ши а зис:
Jobi e rifilloi ligjëratën e tij dhe tha:
2 „О, кум ну пот сэ фиу ка ын луниле трекуте, ка ын зилеле кынд мэ пэзя Думнезеу,
“Ah, sikur të isha si në muajt e së kaluarës, si në ditët kur Perëndia më mbronte,
3 кынд кандела Луй стрэлучя дясупра капулуй меу ши лумина Луй мэ кэлэузя ын ынтунерик!
kur llamba e tij shkëlqente mbi kokën time dhe me dritën e saj ecja në mes të errësirës;
4 Кум ну сунт ка ын зилеле путерий меле, кынд Думнезеу вегя ка ун приетен песте кортул меу,
siç isha në ditët e pjekurisë sime, kur mendja e fshehtë e Perëndisë kujdesej për çadrën time,
5 кынд Чел Атотпутерник ынкэ ера ку мине ши кынд копиий мей стэтяу ын журул меу;
kur i Plotfuqishmi ishte akoma me mua dhe bijtë e mi më rrinin përqark;
6 кынд ми се скэлдау паший ын смынтынэ ши стынка вэрса лынгэ мине пырае де унтделемн!
kur laja këmbët e mia në gjalpë dhe shkëmbi derdhte për mua rrëke vaji.
7 Дакэ ешям сэ мэ дук ла поарта четэций ши дакэ ымь прегэтям ун скаун ын пяцэ,
Kur dilja ne drejtim të portës së qytetit dhe ngrija fronin tim në shesh,
8 тинерий се трэӂяу ынапой ла апропиеря мя, бэтрыний се скулау ши стэтяу ын пичоаре.
të rinjtë, duke më parë, hiqeshin mënjanë, pleqtë ngriheshin dhe qëndronin më këmbë;
9 Май-марий ышь опряу кувынтэриле ши ышь пуняу мына ла гурэ.
princat ndërprisnin bisedat dhe vinin dorën mbi gojë;
10 Гласул кэпетениилор тэчя ши ли се липя лимба де черул гурий.
zëri i krerëve bëhej më i dobët dhe gjuha e tyre ngjitej te qiellza.
11 Урекя каре мэ аузя мэ нумя феричит, окюл каре мэ ведя мэ лэуда.
veshi që më dëgjonte, më shpallte të lumtur, dhe syri që më shihte, dëshmonte për mua,
12 Кэч скэпам пе сэракул каре черя ажутор ши пе орфанул липсит де сприжин.
sepse çliroja të varfrin që klithte për ndihmë, dhe jetimin që nuk kishte njeri që ta ndihmonte.
13 Бинекувынтаря ненорочитулуй веня песте мине, умплям де букурие инима вэдувей.
Bekimi i atij që ishte duke vdekur zbriste mbi mua dhe unë e gëzoja zemrën e gruas së ve.
14 Мэ ымбрэкам ку дрептатя ши-й служям де ымбрэкэминте, неприхэниря ымь ера манта ши турбан.
Isha i veshur me drejtësi dhe ajo më mbulonte; drejtësia ime më shërbente si mantel dhe si çallmë.
15 Орбулуй ый ерам окь ши шкьопулуй, пичор.
Isha sy për të verbërin dhe këmbë për çalamanin;
16 Челор ненорочиць ле ерам татэ ши черчетам причина челуй некуноскут.
isha një baba për të varfrit dhe hetoja rastin që nuk njihja.
17 Рупям фалка челуй недрепт ши-й смулӂям прада дин динць.
I thyeja nofullat njeriut të keq dhe rrëmbeja gjahun nga dhëmbët e tij.
18 Атунч зичям: ‘Ын куйбул меу вой мури, зилеле меле вор фи мулте ка нисипул.
Dhe mendoja: “Kam për të vdekur në folenë time dhe do të shumëzoj ditët e mia si rëra;
19 Апа ва пэтрунде ын рэдэчиниле меле, роуа ва ста тоатэ ноаптя песте рамуриле меле.
rrënjët e mia do të zgjaten në drejtim të ujërave, vesa do të qëndrojë tërë natën në degën time;
20 Слава мя ва ынверзи неынчетат ши аркул ымь ва ынтинери ын мынэ.’
lavdia ime do të jetë gjithnjë e re tek unë dhe harku im do të fitojë forcë të re në dorën time”.
21 Оамений мэ аскултау ши аштептау, тэчяу ынаинтя сфатурилор меле.
Të pranishmit më dëgjonin duke pritur dhe heshtnin për të dëgjuar këshillën time.
22 Дупэ кувынтэриле меле, ничунул ну рэспундя ши кувынтул меу ера пентру тоць о роуэ бинефэкэтоаре.
Mbas fjalës sime ata nuk përgjigjeshin, dhe fjalët e mia binin mbi ta si pika vese.
23 Мэ аштептау ка пе плоае, кэскау гура ка дупэ плоая де примэварэ.
Më prisnin ashtu si pritet shiu dhe hapnin gojën e tyre si për shiun e fundit.
24 Кынд ли се ынмуя инима, ле зымбям ши ну путяу изгони сенинэтатя де пе фрунтя мя.
Unë u buzëqeshja kur kishin humbur besimin, dhe nuk mund ta pakësonin dritën e fytyrës sime.
25 Ымь плэчя сэ мэ дук ла ей ши мэ ашезам ын фрунтя лор; ерам ка ун ымпэрат ын мижлокул уней оштирь, ка ун мынгыетор лынгэ ниште ынтристаць.
Kur shkoja tek ata, ulesha si kryetar dhe rrija si një mbret midis trupave të tij, si një që ngushëllon të dëshpëruarit.
