< Йов 19 >

1 Йов а луат кувынтул ши а зис:
Allora Giobbe rispose e disse:
2 „Пынэ кынд ымь вець ынтриста суфлетул ши мэ вець здроби ку кувынтэриле воастре?
“Fino a quando affliggerete l’anima mia e mi tormenterete coi vostri discorsi?
3 Ятэ кэ де зече орь м-аць батжокорит. Ну вэ есте рушине сэ вэ пуртаць аша?
Son già dieci volte che m’insultate, e non vi vergognate di malmenarmi.
4 Дакэ ам пэкэтуит ку адевэрат, нумай еу сунт рэспунзэтор де ачаста.
Dato pure ch’io abbia errato, il mio errore concerne me solo.
5 Кредець кэ мэ путець луа де сус? Кредець кэ мь-аць доведит кэ сунт виноват?
Ma se proprio volete insuperbire contro di me e rimproverarmi la vergogna in cui mi trovo,
6 Атунч, сэ штиць кэ Думнезеу мэ урмэреште ши мэ ынвелеште ку лацул Луй.
allora sappiatelo: chi m’ha fatto torto e m’ha avvolto nelle sue reti è Dio.
7 Ятэ, цип де силничие, ши нимень ну рэспунде; чер дрептате, ши дрептате ну есте!
Ecco, io grido: “Violenza!” e nessuno risponde; imploro aiuto, ma non c’è giustizia!
8 Мь-а тэят орьче ешире ши ну пот трече; а рэспындит ынтунерик пе кэрэриле меле.
Dio m’ha sbarrato la via e non posso passare, ha coperto di tenebre il mio cammino.
9 М-а деспуят де слава мя, мь-а луат кунуна де пе кап,
M’ha spogliato della mia gloria, m’ha tolto dal capo la corona.
10 м-а здробит дин тоате пэрциле ши пер, мь-а смулс нэдеждя ка пе ун копак.
M’ha demolito a brano a brano, e io me ne vo! ha sradicata come un albero la mia speranza.
11 С-а апринс де мыние ымпотрива мя, С-а пуртат ку мине ка ши ку ун врэжмаш.
Ha acceso l’ira sua contro di me, e m’ha considerato come suo nemico.
12 Оштиле Луй ау порнит деодатэ ынаинте, шь-ау кроит друм пынэ ла мине ши ау тэбэрыт ын журул кортулуй меу.
Le sue schiere son venute tutte insieme, si sono spianata la via fino a me, han posto il campo intorno alla mia tenda.
13 А депэртат пе фраций мей де ла мине, ши приетений мей с-ау ынстрэинат де мине.
Egli ha allontanato da me i miei fratelli, i miei conoscenti si son del tutto alienati da me.
14 Руделе меле м-ау пэрэсит, ши чей май де апроапе ай мей м-ау уйтат.
M’hanno abbandonato i miei parenti, gl’intimi miei m’hanno dimenticato.
15 Касничий мей ши слуӂиле меле мэ привеск ка пе ун стрэин, ын окий лор сунт ун некуноскут.
I miei domestici e le mie serve mi trattan da straniero; agli occhi loro io sono un estraneo.
16 Кем пе робул меу, ши ну рэспунде; ыл рог ку гура мя, ши деӂяба.
Chiamo il mio servo, e non risponde, devo supplicarlo con la mia bocca.
17 Суфларя мя а ажунс несуферитэ невестей меле ши духоаря мя а ажунс несуферитэ фиилор мамей меле.
Il mio fiato ripugna alla mia moglie, faccio pietà a chi nacque dal seno di mia madre.
18 Пынэ ши копиий мэ диспрецуеск: дакэ мэ скол, ей мэ окэрэск.
Perfino i bimbi mi sprezzano; se cerco d’alzarmi mi scherniscono.
19 Ачея ын каре мэ ынкредям мэ урэск, ачея пе каре ый юбям с-ау ынторс ымпотрива мя.
Tutti gli amici più stretti m’hanno in orrore, e quelli che amavo mi si son vòlti contro.
20 Оаселе ми се цин де пеле ши де карне; ну мь-а май рэмас декыт пеля де пе динць.
Le mie ossa stanno attaccate alla mia pelle, alla mia carne, non m’è rimasto che la pelle de’ denti.
21 Фие-вэ милэ, фие-вэ милэ де мине, приетений мей! Кэч мына луй Думнезеу м-а ловит.
Pietà, pietà di me, voi, miei amici! ché la man di Dio m’ha colpito.
22 Де че мэ урмэриць ка Думнезеу? Ши ну вэ май сэтураць де карня мя?
Perché perseguitarmi come fa Dio? Perché non siete mai sazi della mia carne?
23 О! Аш вря ка ворбеле меле сэ фие скрисе, сэ фие скрисе ынтр-о карте;
Oh se le mie parole fossero scritte! se fossero consegnate in un libro!
24 аш вря сэ фие сэпате ку ун прибой де фер ши ку плумб ын стынкэ пе вечие…
se con lo scalpello di ferro e col piombo fossero incise nella roccia per sempre!…
25 Дар штиу кэ Рэскумпэрэторул меу есте виу ши кэ Се ва ридика ла урмэ пе пэмынт.
Ma io so che il mio Vindice vive, e che alla fine si leverà sulla polvere.
26 Кяр дакэ ми се ва нимичи пеля ши кяр дакэ ну вой май авя карне, вой ведя тотушь пе Думнезеу.
E quando, dopo la mia pelle, sarà distrutto questo corpo, senza la mia carne, vedrò Iddio.
27 Ыл вой ведя ши-мь ва фи биневоитор; окий мей Ыл вор ведя, ши ну ай алтуя. Суфлетул меу тынжеште де дорул ачеста ынэунтрул меу.
Io lo vedrò a me favorevole; lo contempleranno gli occhi miei, non quelli d’un altro… il cuore, dalla brama, mi si strugge in seno!
28 Атунч вець зиче: ‘Пентру че-л урмэрям ной?’ Кэч дрептатя причиний меле ва фи куноскутэ.
Se voi dite: Come lo perseguiteremo, come troveremo in lui la causa prima dei suoi mali?
29 Темеци-вэ де сабие, кэч педепселе дате ку сабия сунт грозаве! Ши сэ штиць кэ есте о жудекатэ.”
Temete per voi stessi la spada, ché furiosi sono i castighi della spada affinché sappiate che v’è una giustizia”.

< Йов 19 >