Йов 17
1 Ми се перде суфларя, ми се стинг зилеле, мэ аштяптэ мормынтул.
Il mio spirito vien meno, i miei giorni si spengono; non c'è per me che la tomba!
2 Сунт ынконжурат де батжокориторь, ши окюл меу требуе сэ привяскэ спре окэриле лор.
Non sono io in balìa di beffardi? Fra i loro insulti veglia il mio occhio.
3 Пуне-Те сингур зэлог пентру мине ынаинтя Та; алтфел, чине ар путя рэспунде пентру мине?
Sii tu la mia garanzia presso di te! Qual altro vorrebbe stringermi la destra?
4 Кэч ле-ай ынкуят инима ын фаца причеперий. Де ачея нич ну-й вей лэса сэ бируе.
Poiché hai privato di senno la loro mente, per questo non li lascerai trionfare.
5 Чине дэ пе приетень сэ фие прэдаць, копиилор ачелуя ли се вор топи окий.
Come chi invita gli amici a parte del suo pranzo, mentre gli occhi dei suoi figli languiscono;
6 М-а фэкут де басмул оаменилор ши ка унул пе каре-л скуйпь ын фацэ!
così son diventato ludibrio dei popoli sono oggetto di scherno davanti a loro.
7 Окюл ми се ынтунекэ де дурере; тоате мэдулареле меле сунт ка о умбрэ.
Si offusca per il dolore il mio occhio e le mie membra non sono che ombra.
8 Оамений фэрэ приханэ сунт ынмэрмуриць де ачаста, ши чел невиноват се рэскоалэ ымпотрива челуй нелеӂюит.
Gli onesti ne rimangono stupiti e l'innocente s'indigna contro l'empio.
9 Чел фэрэ приханэ рэмыне тотушь таре пе каля луй, чел ку мыниле курате се ынтэреште тот май мулт.
Ma il giusto si conferma nella sua condotta e chi ha le mani pure raddoppia il coraggio.
10 Дар вой, тоць, ынтоарчеци-вэ, вениць ярэшь ку кувынтэриле воастре, ши вэ вой арэта кэ ынтре вой ничунул ну е ынцелепт.
Su, venite di nuovo tutti: io non troverò un saggio fra di voi.
11 Че! Ми с-ау дус зилеле, ми с-ау нимичит плануриле, плануриле ачеля фэкуте ку атыта юбире ын инима мя…
I miei giorni sono passati, svaniti i miei progetti, i voti del mio cuore.
12 Ши ей май спун кэ ноаптя есте зи, кэ се апропие лумина, кынд ынтунерикул а ши венит!
Cambiano la notte in giorno, la luce - dicono - è più vicina delle tenebre.
13 Кынд Локуинца морцилор о аштепт ка локуинцэ, кынд ын ынтунерик ымь вой ынэлца кулкушул; (Sheol h7585)
Se posso sperare qualche cosa, la tomba è la mia casa, nelle tenebre distendo il mio giaciglio. (Sheol h7585)
14 кынд стриг гропий: ‘Ту ешть татэл меу!’ Ши вермилор: ‘Вой сунтець мама ши сора мя!’
Al sepolcro io grido: «Padre mio sei tu!» e ai vermi: «Madre mia, sorelle mie voi siete!».
15 Унде май есте атунч нэдеждя мя? Ши чине май поате ведя нэдеждя мя?
E la mia speranza dov'è? Il mio benessere chi lo vedrà?
