Йов 16
1 Йов а луат кувынтул ши а зис:
Job antwoordde, en sprak:
2 „Астфел де лукрурь ам аузит еу дес; вой тоць сунтець ниште мынгыеторь супэрэчошь.
Zulke beweringen heb ik nu al meer dan genoeg gehoord; Gij zijt allemaal onuitstaanbare troosters!
3 Кынд се вор сфырши ачесте ворбе ын вынт? Ши пентру че атыта супэраре ын рэспунсуриле тале?
Komt er dan nooit een eind aan die bluf, Wat prikkelt u toch, om te praten?
4 Ка вой аш ворби еу де аць фи ын локул меу? В-аш коплеши ку ворбе, аш да дин кап ла вой?
Ik zou juist eender als gij kunnen spreken, Waart gij in mijn plaats; Mooie woorden tegen u kunnen zeggen, Het hoofd over u kunnen schudden;
5 В-аш мынгыя ку гура ши аш мишка дин бузе ка сэ вэ ушурез дуреря?
U met de mond kunnen troosten, En met de lippen beklagen.
6 Дакэ ворбеск, дуреря ну ми с-алинэ, яр дакэ так, ку че се микшорязэ?
Als ik spreek, wordt mijn leed er niet door verminderd; Maar wat komt er van mij, als ik zwijg?
7 Дар акум, вай! Ел м-а сторс де путерь… Мь-ай пустиит тоатэ каса!
De kwaadwillige zou mij aanstonds weerloos maken En heel zijn bent greep mij aan;
8 М-ай апукат ка пе ун виноват – довадэ слэбичуня мя, каре се ридикэ ши мэ ынвинуеште ын фацэ.
Mijn lasteraar zou tegen mij getuigen, Tegen mij optreden, mij aanklagen;
9 Мэ сфышие ши мэ урмэреште ын мыния Луй, скрышнеште дин динць ымпотрива мя, мэ ловеште ши мэ стрэпунӂе ку привиря Луй.
Zijn toorn verscheurt en bestookt mij, Hij knerst de tanden tegen mij! Mijn tegenstanders zouden mij met hun ogen doorboren,
10 Ей дескид гура сэ мэ мэнынче, мэ окэрэск ши мэ бат песте ображь, се ынвершунязэ ку тоций дупэ мине.
Hun monden tegen mij opensperren, Smadelijk mij op de wangen slaan, Als één man tegen mij optrekken!
11 Думнезеу мэ ласэ ла бунул плак ал челор нелеӂюиць ши мэ арункэ ын мыниле челор рэй.
Want God levert mij aan deugnieten over, En werpt mij in de handen der bozen;
12 Ерам лиништит ши м-а скутурат, м-а апукат де чафэ ши м-а здробит, а трас асупра мя ка ынтр-о цинтэ.
Ik leefde in vrede: Hij heeft me gebroken, Bij de nek gegrepen en neergesmakt; Hij heeft mij tot zijn doelwit gemaakt,
13 Сэӂециле Луй мэ ынконжоарэ дин тоате пэрциле. Ел Ымь стрэпунӂе рэрункий фэрэ милэ, ымь варсэ феря пе пэмынт,
Zijn pijlen snorren om mij heen; Meedogenloos doorboort Hij mijn nieren, En stort mijn gal over de bodem uit.
14 мэ фрынӂе букэць, букэць, Се арункэ асупра мя ка ун рэзбойник.
Hij schiet mij de ene bres na de andere, Als een krijgsheld stormt Hij op mij los;
15 Мь-ам кусут ун сак пе пеле ши мь-ам прэвэлит капул ын цэрынэ.
Ik heb een rouwkleed over mijn huid genaaid, Mijn hoorn in het stof laten zakken;
16 Плынсул мь-а ынрошит фаца ши умбра морций есте пе плеоапеле меле.
Mijn gelaat is rood van het wenen, En over mijn wimpers ligt de schaduw des doods.
17 Тотушь н-ам фэкут ничо нелеӂюире ши ругэчуня мя тотдяуна а фост куратэ.
Maar omdat er geen geweld aan mijn handen kleeft, Klinkt mijn rein gebed naar omhoog:
18 Пэмынтуле, ну-мь акопери сынӂеле, ши ваетеле меле сэ н-айбэ марӂине!
Aarde, houd mijn bloed niet bedekt En smoor mijn jammerklacht niet!
19 Кяр акум Марторул меу есте ын чер, Апэрэторул меу есте ын локуриле ыналте.
Maar nog leeft mijn Getuige in de hemel, Mijn pleitbezorger in den hoge!
20 Приетений мей рыд де мине, дар еу мэ рог луй Думнезеу, ку лакримь,
Mijn jammeren dringt door tot God, Mijn oog stort tranen voor zijn aanschijn.
21 сэ факэ дрептате омулуй ынаинтя луй Думнезеу ши фиулуй омулуй ымпотрива приетенилор луй.
O, mocht er een scheidsrechter zijn tussen den mens en God, Als tussen den mens en zijn naaste!
22 Кэч нумэрул анилор мей се апропие де сфыршит ши мэ вой дуче пе о кэраре де унде ну мэ вой май ынтоарче.
Want luttel zijn de jaren, die mij nog resten, Eer ik de weg bewandel, waarlangs men niet terugkeert.
