Йов 15
1 Елифаз дин Теман а луат кувынтул ши а зис:
Allora Elifaz di Teman rispose e disse:
2 „Се каде сэ дя ынцелептул ка рэспунс ынцелепчуне дешартэ? Сау сэ-шь умфле пептул ку вынт де рэсэрит?
“Il savio risponde egli con vana scienza? si gonfia egli il petto di vento?
3 Сэ се апере прин кувинте каре н-ажутэ ла нимик ши прин кувынтэрь каре ну служеск ла нимик?
Si difende egli con ciarle inutili e con parole che non giovan nulla?
4 Ту нимичешть кяр ши фрика де Думнезеу, нимичешть орьче симцире де евлавие фацэ де Думнезеу.
Tu, poi, distruggi il timor di Dio, menomi il rispetto religioso che gli è dovuto.
5 Нелеӂюиря та ыць кырмуеште гура ши ымпрумуць ворбиря оаменилор виклень.
La tua iniquità ti detta le parole, e adoperi il linguaggio degli astuti.
6 Ну еу, чи гура та те осындеште, бузеле тале мэртурисеск ымпотрива та.
Non io, la tua bocca stessa ti condanna; le tue labbra stesse depongono contro a te.
7 Ту ешть омул каре с-а нэскут ынтый? Те-ай нэскут ту ынаинтя дялурилор?
Sei tu il primo uomo che nacque? Fosti tu formato prima de’ monti?
8 Ай фост ту ла сфатуриле луй Думнезеу ши ай сорбит дин еле ынцелепчуне пентру тине?
Hai tu sentito quel che s’è detto nel Consiglio di Dio? Hai tu fatto incetta della sapienza per te solo?
9 Че штий ту ши сэ ну штим ши ной? Че куноштинцэ ай ту пе каре сэ н-о авем ши ной?
Che sai tu che noi non sappiamo? Che conoscenza hai tu che non sia pur nostra?
10 Ынтре ной сунт перь албь, бэтрынь, оамень май ынзилиць декыт татэл тэу.
Ci son fra noi degli uomini canuti ed anche de’ vecchi più attempati di tuo padre.
11 Пуцин лукру сунт мынгыериле луй Думнезеу пентру тине ши кувинтеле каре-ць ворбеск атыт де блынд…?
Fai tu sì poco caso delle consolazioni di Dio e delle dolci parole che t’abbiam rivolte?
12 Ынкотро те траӂе инима ши че ынсямнэ ачастэ привире цинтэ а окилор тэй?
Dove ti trascina il cuore, e che voglion dire codeste torve occhiate?
13 Че, ымпотрива луй Думнезеу ыць ындрепць ту мыния ши-ць ес дин гурэ кувинте ка ачестя?
Come! tu volgi la tua collera contro Dio, e ti lasci uscir di bocca tali parole?
14 Че есте омул, ка сэ фие курат? Ши поате чел нэскут дин фемее сэ фие фэрэ приханэ?
Che è mai l’uomo per esser puro, il nato di donna per esser giusto?
15 Дакэ н-аре ынкредере Думнезеу нич ын сфинций Сэй, дакэ нич черуриле ну сунт курате ынаинтя Луй,
Ecco, Iddio non si fida nemmeno de’ suoi santi, i cieli non son puri agli occhi suoi;
16 ку кыт май пуцин фиинца урычоасэ ши стрикатэ – омул, каре бя нелеӂюиря ка апа!
quanto meno quest’essere abominevole e corrotto, l’uomo, che tracanna l’iniquità come l’acqua!
17 Вряу сэ те ынвэц, аскултэ-мэ! Вой историси че ам вэзут,
Io voglio ammaestrarti; porgimi ascolto, e ti racconterò quello che ho visto,
18 че ау арэтат ынцелепций, че ау дескоперит ей, аузинд де ла пэринций лор,
quello che i Savi hanno riferito senza nulla celare di quel che sapean dai padri,
19 кэрора сингурь ли се дэдусе цара ши принтре каре ничун стрэин ну венисе ынкэ.
ai quali soli è stato dato il paese; e in mezzo ai quali non è passato lo straniero.
20 Омул чел рэу ышь дуче ын нелиниште тоате зилеле веций, тоць аний де каре аре парте чел нелеӂюит.
L’empio è tormentato tutti i suoi giorni, e pochi son gli anni riservati al prepotente.
21 Ципете де спаймэ рэсунэ ла урекиле луй: Ын мижлокул феричирий луй, пустииторул се ва арунка асупра луй.
Sempre ha negli orecchi rumori spaventosi, e in piena pace gli piomba addosso il distruttore.
22 Ел ну траӂе нэдежде сэ скапе де ынтунерик, веде сабия каре-л аменинцэ;
Non ha speranza d’uscir dalle tenebre, e si sente destinato alla spada.
23 аляргэ ынкоаче ши ынколо сэ кауте пыне, штие кэ-л аштяптэ зиуа ынтунерикулуй.
Va errando in cerca di pane; dove trovarne? ei sa che a lui dappresso è pronto il giorno tenebroso.
24 Неказул ши нелиништя ыл ынспэймынтэ ши се арункэ асупра луй ка ун ымпэрат гата де луптэ.
La distretta e l’angoscia lo riempion di paura, l’assalgono a guisa di re pronto alla pugna,
25 Кэч а ридикат мына ымпотрива луй Думнезеу, с-а ымпотривит Челуй Атотпутерник
perché ha steso la mano contro Dio, ha sfidato l’Onnipotente,
26 ши а авут ындрэзняла сэ се нэпустяскэ асупра Луй ку партя чя май таре а скутурилор луй.
gli s’è slanciato audacemente contro, sotto il folto de’ suoi scudi convessi.
27 Авя фаца акоперитэ ку грэсиме, коапселе ынкэркате ку осынзэ
Avea la faccia coperta di grasso, i fianchi carichi di pinguedine;
28 ши локуя ын четэць нимичите, ын касе пэрэсите, сортите сэ фие дэрымате.
s’era stabilito in città distrutte, in case disabitate, destinate a diventar mucchi di sassi.
29 Ну се ва май ымбогэци, аверя ну-й ва креште ши авуция ну се ва май ынтинде пе пэмынт.
Ei non s’arricchirà, la sua fortuna non sarà stabile; né le sue possessioni si stenderanno sulla terra.
30 Ну ва путя еши дин ынтунерик, флакэра ый ва арде млэдицеле, ши Думнезеу ыл ва перде ку суфларя гурий Луй.
Non potrà liberarsi dalle tenebre, il vento infocato farà seccare i suoi rampolli, e sarà portato via dal soffio della bocca di Dio.
31 Дакэ се ынкреде ын рэу, се ыншалэ, кэч рэул ый ва фи рэсплата.
Non confidi nella vanità; è un’illusione; poiché avrà la vanità per ricompensa.
32 Еа ва вени ынаинте де капэтул зилелор луй, ши рамура луй ну ва май ынверзи.
La sua fine verrà prima del tempo, e i suoi rami non rinverdiranno più.
33 Ва фи ка о вицэ деспуятэ де роаделе ей ынкэ верзь, ка ун мэслин але кэруй флорь ау кэзут.
Sarà come vigna da cui si strappi l’uva ancor acerba, come l’ulivo da cui si scuota il fiore;
34 Кэч каса челуй нелеӂюит ва ажунӂе стярпэ ши кортул омулуй стрикат ыл ва мынка фокул.
poiché sterile è la famiglia del profano, e il fuoco divora le tende ov’entrano presenti.
35 Ел зэмислеште рэул ши наште рэул; ын сынул луй коаче роаде каре-л ыншалэ.”
L’empio concepisce malizia, e partorisce rovina; ei si prepara in seno il disinganno”.
