Йов 10
1 М-ам дезгустат де вяцэ! Вой да друм слобод плынӂерий меле, вой ворби ын амэрэчуня суфлетулуй меу.
Minha alma está cansada de minha vida. Darei liberdade à minha queixa sobre mim; falarei com amargura de minha alma.
2 Еу зик луй Думнезеу: ‘Ну мэ осынди! Аратэ-мь пентру че Те черць ку мине!
Direi a Deus: Não me condenes; faz-me saber por que brigas comigo.
3 Ыць плаче сэ кинуешть, сэ диспрецуешть фэптура мынилор Тале, ын тимп че фачь сэ-Ць стрэлучяскэ бунэвоинца песте сфатул челор рэй?
[Parece] -te bem que [me] oprimas, que rejeites o trabalho de tuas mãos, e favoreças o conselho dos perversos?
4 Оаре ай окь де карне, сау везь кум веде ун ом?
Tens tu olhos de carne? Vês tu como o ser humano vê?
5 Зилеле Тале сунт ка зилеле омулуй ши аний Тэй ка аний луй,
São teus dias como os dias do ser humano, ou teus anos como os anos do homem,
6 ка сэ черчетезь фэрэделеӂя мя ши сэ кауць пэкатул меу,
Para que investigues minha perversidade, e pesquises meu pecado?
7 кынд штий бине кэ ну сунт виноват ши кэ нимень ну мэ поате скэпа дин мына Та?
Tu sabes que eu não sou mau; todavia ninguém há que [me] livre de tua mão.
8 Мыниле Тале м-ау фэкут ши м-ау зидит, еле м-ау ынтокмит ын ынтреӂиме… Ши Ту сэ мэ нимичешть!
Tuas mãos me fizeram e me formaram por completo; porém agora tu me destróis.
9 Аду-Ць аминте кэ Ту м-ай лукрат ка лутул! Ши врей дин ноу сэ мэ префачь ын цэрынэ?
Por favor, lembra-te que me preparaste como o barro; e me farás voltar ao pó da terra.
10 Ну м-ай мулс ка лаптеле? Ну м-ай ынкегат ка брынза?
Por acaso não me derramaste como o leite, e como o queijo me coalhaste?
11 М-ай ымбрэкат ку пеле ши карне, м-ай цесут ку оасе ши вине;
De pele e carne tu me vestiste; e de ossos e nervos tu me teceste.
12 мь-ай дат бунэвоинца Та ши вяца, м-ай пэстрат ку суфларя прин ынгрижириле ши паза Та.
Vida e misericórdia me concedeste, e teu cuidado guardou meu espírito.
13 Ятэ тотушь че аскундяй ын инима Та, ятэ, штиу акум че авяй де гынд:
Porém estas coisas escondeste em teu coração; eu sei que isto esteve contigo:
14 ка, дакэ пэкэтуеск, сэ мэ пындешть ши сэ ну-мь ерць фэрэделеӂя.
Se eu pecar, tu me observarás, e não absolverás minha culpa.
15 Дакэ сунт виноват, вай де мине! Дакэ сунт невиноват, ну ындрэзнеск сэ-мь ридик капул, сэтул де рушине ши куфундат ын тикэлошия мя.
Se eu for perverso, ai de mim! Mesmo se eu for justo, não levantarei minha cabeça; estou farto de desonra, e de ver minha aflição.
16 Ши дакэ ындрэзнеск сэ-л ридик, мэ урмэрешть ка ун леу, мэ ловешть ку лукрурь де мират,
Se [minha cabeça] se exaltar, tu me caças como um leão feroz, e voltas a fazer em coisas extraordinárias contra mim.
17 Ымь пуй ынаинте ной марторь ымпотривэ, Ыць креште мыния ымпотрива мя ши мэ нэпэдешть ку о дроае де ненорочирь.
Renovas tuas testemunhas contra mim, e multiplicas tua ira sobre mim; combates vêm sucessivamente contra mim.
18 Пентру че м-ай скос дин пынтечеле мамей меле? О, де аш фи мурит, ши окюл сэ ну мэ фи вэзут!
Por que me tiraste da madre? [Bom seria] se eu não tivesse respirado, e nenhum olho me visse!
19 Аш фи ка ши кум н-аш фи фост, ши дин пынтечеле мамей меле аш фи трекут ын мормынт!
Teria sido como se nunca tivesse existido, e desde o ventre [materno] seria levado à sepultura.
20 Ну сунт зилеле меле дестул де пуцине? Сэ мэ ласе дар, сэ плече де ла мине ши сэ рэсуфлу пуцин
Por acaso não são poucos os meus dias? Cessa [pois] e deixa-me, para que eu tenha um pouco de alívio,
21 ынаинте де а мэ дуче, ка сэ ну мэ май ынторк,
Antes que eu me vá para não voltar, à terra da escuridão e da sombra de morte;
22 ын цара ынтунерикулуй ши а умбрей морций, ын цара негурий адынчь, унде домнеск умбра морций ши неорындуяла ши унде лумина есте ка ынтунерикул!’”
Terra escura ao extremo, tenebrosa, sombra de morte, sem ordem alguma, onde a luz é como a escuridão.
