Иеремия 48
1 Асупра Моабулуй. Аша ворбеште Домнул оштирилор, Думнезеул луй Исраел: „Вай де Небо, кэч есте пустиит! Кириатаимул есте акоперит де рушине, есте луат; четэцуя есте акоперитэ де рушине ши здробитэ!
Moabia vastaan sanoo Herra Zebaot, Israelin Jumala näin: voi Neboa! sillä se on kukistettu ja on surkiana, Kirjataim on voitettu: linna on surkialla muodolla, ja on kukistettu.
2 С-а дус фала Моабулуй, ла Хесбон и се пуне ла кале пеиря: ‘Хайдем сэ-л нимичим дин мижлокул нямурилор!’ Ши ту вей фи нимичит, Мадменуле, сабия ва мерӂе дупэ тине!
Moabin kerskaaminen on pois, joka hänellä oli Hesbonista; sillä jotain pahaa hänelle aiotaan: (nimittäin) tulkaat, me tahdomme hävittää hänen peräti, ettei hän enään pidä kansa oleman; ja sinun Madmen pitää myös oleman hävitetyn, miekan pitää sinun perässäs tuleman.
3 Се ауд стригэте дин Хоронаим; прэпэд ши нимичире!
Horonaimista kuuluu hävityksen ja suuren valituksen ääni.
4 Моабул есте здробит! Кяр ши чей мичь ай луй стригэ.
Moab on lyöty maahan; hänen nuoret lapsensa kuuluvat huutavan.
5 Кэч ынтр-ун плынс некурмат суе суишул Лухитулуй ши се ауд стригэте де дурере ла коборышул Хоронаимулуй дин причина нимичирий!
Sillä he käyvät itkien tietä myöten ylös Luhitiin, ja vihollisten hävityshuuto kuullaan tietä myöten alas Horonaimista:
6 Фуӂиць, скэпаци-вэ вяца ши фиць ка ун невояш десцэрат ын пустиу!
(Nimittäin) rientäkäät pois, ja pelastakaat henkenne; mutta teidän pitää oleman niinkuin kanerva korvessa.
7 Кэч, пентру кэ те-ай ынкрезут ын фаптеле ши ын вистиерииле тале, вей фи луат ши ту, ши Кемошул ва мерӂе ын робие, ку преоций ши кэпетенииле луй.
Että sinä luotit rakennuksees ja tavaroihis, pitää sinun myös tuleman voitetuksi, ja Kamoksen pitää menemän ulos vangittuna ynnä pappeinsa ja ruhtinastensa kanssa.
8 Пустииторул ва интра ын фиекаре четате, ши ничо четате ну ва скэпа. Валя ва пери ши кымпия ва фи нимичитэ, кум а спус Домнул.
Sillä hävittäjän pitää tuleman kaikkiin kaupunkeihin, niin ettei yhtään kaupunkia pidä pääsemän; siellä pitää sekä laaksot turmeltuman, ja tasaiset kedot hävitettämän; sillä Herra on sen sanonut.
9 Даць арипь Моабулуй сэ плече ын збор! Четэциле луй сунт префэкуте ын пустиу, ну вор май авя локуиторь.
Antakaat Moabille sulkia; sillä hänen pitää lentäen menemän, ja hänen kaupunkinsa autioksi tuleman, niin ettei yhdenkään pidä niissä asuman.
10 Блестемат сэ фие чел че фаче ку небэгаре де сямэ лукраря Домнулуй, блестемат сэ фие чел че ышь опреште сабия де ла мэчел!
Kirottu olkoon, joka tekee Herran työn laiskasti, ja kirottu olkoon, joka miekkansa antaa lakata verta vuodattamasta.
11 Моабул ера нетулбурат дин тинереця луй ши се одихня фэрэ тямэ пе дрождииле луй, ну ера турнат динтр-ун вас ын алтул ши ну ера дус ын робие. Де ачея и с-а пэстрат густул ши ну и с-а скимбат миросул.
Moab on nuoruudestansa ollut surutoin, ja on rahkansa päällä alallansa ollut, ja ei ole koskaan vuodatetuksi tullut yhdestä astiasta niin toiseen, eikä koskaan mennyt vankiuteen: sentähden on hänellä hänen makunsa tallella, ja hänen hajunsa ei ole muuttunut.
12 Де ачея, ятэ, вин зиле”, зиче Домнул, „кынд ый вой тримите оамень каре-л вор приточи; ый вор голи васеле ши вор фаче сэ-й плесняскэ бурдуфуриле.
Sentähden katso, se aika tulee, sanoo Herra, että minä lähetän hänelle vieraita, jotka hänen pitää laskeman, ja tekemän hänen astiansa tyhjäksi ja rikkoman hänen leilinsä.
13 Моабул ва фи дат де рушине ку Кемош, кум а фост датэ де рушине каса луй Исраел ку Бетел, ын каре ышь пуня ынкредеря.
Ja Moabin pitää Kamoksen tähden tuleman häpiään, niinkuin Israelin huone on Betelin tähden häpiään tullut, joihinka he luottivat.
14 Кум путець сэ зичець: ‘Сунтем витежь, осташь гата де луптэ?’
Kuinka te rohkeatte sanoa: me olemme sankarit ja miehuulliset sotamiehet?
15 Моабул есте пустиит, четэциле луй се ыналцэ ын фум, флоаря тинеримий луй есте ынжунгиятэ”, зиче Ымпэратул ал кэруй Нуме есте Домнул оштирилор.
Vaikka Moab pitää hävitetyksi tuleman, ja hänen kaupunkinsa poljettaman, ja hänen parhaat nuoret miehensä käymän alas tapettaviksi, sanoo Kuningas, jonka nimi on Herra Zebaot.
16 „Пеиря Моабулуй есте апроапе сэ винэ, ненорочиря луй вине ын грабэ маре.
Sillä Moabin onnettomuus on pian tuleva, ja hänen kova onnensa on kyllä kiiruhtava.
17 Бочици-л, тоць чей че-л ынконжураць, тоць каре-й куноаштець нумеле! Ши зичець: ‘Кум а фост сфэрымат ачест путерник тояг де кырмуире, ачест тояг мэрец!’
Surkutelkaat siis häntä kaikki te, jotka hänen ympärillänsä asutte ja hänen nimensä tunnette, ja sanokaat: kuinka on se vahva vitsa ja se jalo sauva niin taitettu rikki?
18 Кобоарэ-те дин локашул славей, шезь жос пе пэмынтул ускат, локуитоаре, фийка Дибонулуй! Кэч пустииторул Моабулуй се суе ымпотрива та ши-ць нимичеште четэцуиле.
Astu alas jaloudesta ja istu kuivalle, sinä tytär, joka Dibonissa asut; sillä Moabin hävittäjän pitää tuleman ylös sinun tykös, ja turmeleman sinun linnas.
19 Стай пе друм ши пындеште, локуитоаря Ароерулуй! Ынтрябэ пе фугар ши пе чел скэпат ши зи: ‘Че с-а ынтымплат?’
Seiso tiellä ja katsele, sinä Aroerin asuvainen; kysy niiltä, jotka pakenivat ja pääsivät, ja sano: mitä on tapahtunut?
20 Моабул есте акоперит де рушине, кэч есте здробит. Ӂемець ши стригаць! Вестиць ын Арнон кэ Моабул есте пустиит!
Moab on häpiään joutunut, sillä hän on turmeltu; valittakaat ja huutakaat: ilmoittakaat se Arnonissa, että Moab on turmeltu.
21 А венит педяпса ши песте цара кымпией, песте Холон, песте Иахац, песте Мефаат,
Rangaistus on tullut tasaiselle kedolle, Holoniin, Jahtsaan, Mephatiin,
22 песте Дибон, песте Небо, песте Бет-Диблатаим,
Diboniin, Neboon, Betdiblataimiin,
23 песте Кириатаим, песте Бет-Гамул, песте Бет-Меон,
Kirjataimiin, Betgamuliin, Betmeoniin,
24 песте Керийот, песте Боцра, песте тоате четэциле дин цара Моабулуй, фие депэртате, фие апропияте.
Keriotiin, Bostraan, ja kaikkiin Moabin maan kaupunkeihin, joko he kaukana eli läsnä ovat.
25 Тэрия Моабулуй есте фрынтэ ши брацул луй, здробит”, зиче Домнул.
Moabin sarvi on lyöty pois, ja hänen käsivartensa on taitettu, sanoo Herra.
26 „Ымбэтаци-л, кэч с-а семецит ымпотрива Домнулуй! Де ачея, прэвэляскэ-се Моабул ын вэрсэтура луй ши сэ ажунгэ де рыс ши ел!
Juovuttakaat häntä, sillä hän on korottanut itsensä Herraa vastaan; että hän oksennuksessansa itseänsä kääntelis, ja myös pilkaksi tulis.
27 Н-а фост Исраел де рысул тэу? А фост принс ел оаре принтре хоць, де дай дин кап орь де кыте орь ворбешть де ел?
Sillä Israel on ollut sinun häväistykses, niinkuin hän olis löytty varasten seasta. Ja että sinä senkaltaisia häntä vastaan olet puhunut, pitää sinä vietämän myös pois.
28 Пэрэсиць четэциле ши локуиць ын стынчь, локуиторь ай Моабулуй! Ши фиць ка порумбеий каре ышь фак куйбул пе марӂиня пештерилор!
Te Moabin asuvaiset, jättäkäät kaupungit ja asukaat vuoren kukkuloilla, ja tehkäät niinkuin kyyhkyinen, joka pesänsä tekee luolan reunoille.
29 Ам аузит де фудулия мындрулуй Моаб, де ынфумураря луй, де труфия луй, де семециря луй ши де инима луй ынгымфатэ.
Me olemme kuulleet Moabin ylpeyden, että hän on juuri ylpiä, hänen korkeutensa, röyhkeytensä, öykkäämisensä ja sydämensä paisumisen.
30 Куноск”, зиче Домнул, „ынфумураря луй, лэудэрошенииле луй дешарте ши фаптеле луй де нимик.
Minä kyllä tunnen, sanoo Herra, hänen vihansa, ja ei hänellä ole voimaa; hän kerskaa, eikä niin taida tehdä.
31 Де ачея ӂем пентру Моаб ши мэ желеск пентру тот Моабул; оамений суспинэ пентру чей дин Кир-Херес.
Sentähden minä valitan Moabin tähden, huudan koko Moabin tähden; Kirhereksen miehiä pitää murehdittaman.
32 Вие дин Сибма, те плынг май мулт декыт Иаезерул; рамуриле тале се ынтиндяу динколо де маре, се ынтиндяу пынэ ла маря Иаезерулуй, дар пустииторул с-а арункат песте стрынӂеря роаделор тале ши песте кулесул виилор тале.
Minä itken sinua yli Jaeserin itkun, sinä Sibman viinapuu; sinun oksas ovat kulkeneet meren ylitse ja tulleet Jaeserin mereen saakka; hävittäjä on hyökännyt sinun eloos ja viinan hakemisees.
33 Ши астфел, с-ау дус букурия ши веселия дин кымпииле ши дин цара родитоаре а Моабулуй. Ам секат винул дин тяскурь”, зиче Домнул; „нимень ну май калкэ тяскул ку стригэте де букурие; сунт стригэте де рэзбой, ну стригэте де букурие.
Ilo ja riemu on paennut kedolta ja Moabin maalta, ja ei pidä ensinkään viinaa enään siellä puserrettaman. Viinan polkian ei pidä enään laulaman ilovirttänsä, ilovirsi ei pidä enään ilovirsi oleman.
34 Стригэтеле Хесбонулуй рэсунэ пынэ ла Елеале ши гласул лор се ауде пынэ ла Иахац, де ла Цоар пынэ ла Хоронаим, пынэ ла Еглат-Шелишия, кэч ши апеле Нимримулуй сунт префэкуте ын пустиу.
Hesbonin huudon tähden hamaan Elealeen, joka kuuluu Jahtsan Zoarista, kolmevuotisesta lehmästä, Horonaimiin asti; sillä Nimrimin vedet pitää myös kuivuman.
35 Вряу с-о испрэвеск ын Моаб”, зиче Домнул, „ку чел че се суе пе ынэлцимиле де жертфэ ши адуче тэмые думнезеулуй сэу.
Ja minä teen Moabissa lopun, sanoo Herra, ettei heidän enään pidä uhraaman kukkuloilla, ja suitsuttaman jumalillensa.
36 Де ачея ымь желеште инима ка ун флуер пентру Моаб, ымь желеште инима ка ун флуер пентру оамений дин Кир-Херес, пентру кэ тоате авуцииле пе каре ле-ау стрынс сунт пердуте.
Sentähden pauhaa minun sydämeni Moabia vastaan niinkuin huilu, ja Kirhereksen miesten päälle pauhaa minun sydämeni niinkuin huilu; he ovat paljon alkaneet, sentähden pitää heidän hukkuman.
37 Кэч тоате капетеле сунт расе, тоате бэрбиле сунт тэяте; пе тоате мыниле сунт тэетурь де жале ши пе коапсе, сачь.
Sillä kaikki päät pitää tuleman paljaaksi ja kaikki parta ajelluksi; kaikki kädet pitää oleman revityt, ja jokaisen pitää itsensä puettaman säkkiin.
38 Пе тоате акоперишуриле Моабулуй ши ын пеце сунт нумай бочете, пентру кэ ам сфэрымат Моабул ка пе ун вас фэрэ прец”, зиче Домнул.
Kaikkein kattoin päällä ja kaduilla joka paikassa Moabissa pitää itkettämän; sillä minä olen särkenyt Moabin, niin kuin kelpaamattoman astian, sanoo Herra.
39 „Кыт есте де сфэрымат Моабул! Ӂемець! Кыт де рушинос ынтоарче Моабул спателе! Моабул ажунӂе астфел де рыс ши де поминэ пентру тоць чей че-л ынконжоарэ.”
Kuinka hän on turmeltu? kuinka hän valittaa, kuinka hän ripustaa päänsä ja häpee? ja Moab on tullut nauruksi ja pelvoksi kaikille ympärillä asuvaisille.
40 Кэч аша ворбеште Домнул: „Ятэ кэ врэжмашул збоарэ ка вултурул ши ышь ынтинде арипиле асупра Моабулуй!
Sillä näin sanoo Herra: katso, hän lentää pois niinkuin kotka, ja ojentaa siipensä Moabin ylitse.
41 Керийотул есте луат, четэцуиле сунт кучерите ши, ын зиуа ачея, инима витежилор Моабулуй есте ка инима уней фемей ын дурериле наштерий.
Kerijot on voitettu, ja vahvat kaupungit ovat saadut; ja Moabin sankarien sydän pitää oleman silloin niinkuin synnyttäväisen vaimon sydän.
42 Астфел, Моабул ва фи нимичит де тот ши ну ва май фи ун попор, кэч с-а семецит ымпотрива Домнулуй.
Sillä Moabin pitää turmelluksi tuleman, niin ettei hänen enään kansana oleman pidä, että hän on itsensä korottanut Herraa vastaan.
43 Гроаза, гроапа ши лацул сунт песте тине, локуитор ал Моабулуй”, зиче Домнул.
Pelko, luola ja paula tulee sinun päälles, sinä Moabin asuvainen, sanoo Herra.
44 „Чел че фуӂе де гроазэ каде ын гроапэ ши чел че се ридикэ дин гроапэ се принде ын лац, кэч адук асупра луй, асупра Моабулуй, анул педепсей луй”, зиче Домнул.
Joka pääsee pelvosta, sen pitää putooman luolaan, ja joka luolasta pääsee, se pitää paulalla saataman. Silloin minä tahdon antaa Moabin päälle tulla hänen rangaistuksensa vuoden, sanoo Herra.
45 „Фугарий се опреск слеиць де путерь ла умбра Хесбонулуй, дар дин Хесбон есе ун фок, о флакэрэ есе дин мижлокул Сихонулуй ши мистуе латуриле Моабулуй ши крештетул капулуй челор че се фэлеск.
Jotka taposta pakenevat, pitää etsimän turvaa Hesbonissa; mutta tulen pitää käymän Hesbonista ja liekin Sihonista, joka Moabin paikat ja sotivaisen kansan nielemän pitää.
46 Вай де тине, Моабуле! Попорул дин Кемош есте пердут! Кэч фиий тэй сунт луаць приншь де рэзбой ши фийчеле тале, принсе де рэзбой.
Voi sinua Moab! Kamoksen kansa on kadotettu; sillä sinun poikas ja tyttäres ovat otetut ja viedyt vangiksi.
47 Дар, ын времуриле де апой, вой адуче ынапой пе принший де рэзбой ай Моабулуй”, зиче Домнул. Ачаста есте жудеката асупра Моабулуй.
Mutta viimeisinä aikoina tahdon minä kääntää Moabin vankiuden, sanoo Herra. Olkoon se niin sanottu nyt Moabin rangaistuksesta.
