Исая 51
1 „Аскултаци-Мэ, вой, каре умблаць дупэ неприхэнире, каре кэутаць пе Домнул! Привиць спре стынка дин каре аць фост чоплиць, спре гаура гропий дин каре аць фост скошь.
Kuulkaa minua, te jotka vanhurskauteen pyritte, te jotka Herraa etsitte. Katsokaa kalliota, josta olette lohkaistut, ja kaivos-onkaloa, josta olette kaivetut.
2 Уйтаци-вэ ла пэринтеле востру Авраам ши спре Сара, каре в-а нэскут, кэч л-ам кемат кынд ера нумай ел сингур, л-ам бинекувынтат ши ынмулцит.
Katsokaa Aabrahamia, isäänne, ja Saaraa, joka teidät synnytti. Sillä hän oli vain yksi, kun minä hänet kutsuin; mutta minä siunasin hänet ja enensin hänet.
3 Тот астфел, Домнул аре милэ де Сион ши мынгые тоате дэрымэтуриле луй. Ел ва фаче пустиул луй ка ун рай ши пэмынтул луй ускат ка о грэдинэ а Домнулуй. Букурия ши веселия вор фи ын мижлокул луй, мулцумирь ши кынтэрь де лаудэ.
Niin Herra lohduttaa Siionin, lohduttaa kaikki sen rauniot, hän tekee sen erämaasta kuin Eedenin ja sen arosta kuin Herran puutarhan; siellä on oleva riemu ja ilo, kiitos ja ylistysvirren ääni.
4 Я аминте спре Мине дар, попорул Меу, плякэ урекя спре Мине, нямул Меу! Кэч дин Мине ва еши Леӂя ши вой пуне Леӂя Мя луминэ попоарелор.
Kuuntele minua, kansani, kuule minua, kansakuntani, sillä minusta lähtee laki, ja minä panen oikeuteni valkeudeksi kansoille.
5 Неприхэниря Мя есте апроапе, мынтуиря Мя се ва арэта, ши брацеле Меле вор жудека попоареле, остроавеле вор нэдэждуи ын Мине ши се вор ынкреде ын брацул Меу.
Lähellä on minun vanhurskauteni, minun autuuteni ilmestyy, minun käsivarteni tuomitsevat kansat; minua odottavat merensaaret ja panevat toivonsa minun käsivarteeni.
6 Ридикаць окий спре чер ши привиць ын жос пе пэмынт! Кэч черуриле вор пери ка ун фум, пэмынтул се ва префаче ын здренце ка о хайнэ ши локуиторий луй вор мури ка ниште муште, дар мынтуиря Мя ва дэйнуи ын вечь ши неприхэниря Мя ну ва авя сфыршит.
Nostakaa silmänne taivasta kohti ja katsokaa maata, joka alhaalla on, sillä taivaat katoavat kuin savu ja maa hajoaa kuin vaate ja sen asukkaat kuolevat kuin sääsket, mutta minun autuuteni pysyy iankaikkisesti, ja minun vanhurskauteni ei kukistu.
7 Аскултаци-Мэ, вой, каре куноаштець неприхэниря, попор каре ай ын инимэ Леӂя Мя! Ну те теме де окара оаменилор ши ну тремура де окэриле лор!
Kuulkaa minua, te jotka vanhurskauden tunnette, kansa, jonka sydämessä on minun lakini: älkää peljätkö ihmisten pilkkaa älkääkä kauhistuko heidän herjauksiansa.
8 Кэч ый ва мынка молия ка пе о хайнэ ши-й ва роаде вермеле кум роаде лына, дар неприхэниря Мя ва дэйнуи ын вечь ши мынтуиря Мя се ва ынтинде дин вяк ын вяк.”
Sillä koi syö heidät niinkuin vaatteen, koiperhonen syö heidät niinkuin villan, mutta minun vanhurskauteni pysyy iankaikkisesti, minun autuuteni polvesta polveen.
9 Трезеште-те, трезеште-те ши ымбракэ-те ку путере, брац ал Домнулуй! Трезеште-те, ка ын зилеле де одиниоарэ ши ын вякуриле дин векиме! Оаре н-ай доборыт Ту Еӂиптул ши н-ай стрэпунс балаурул?
Heräjä, heräjä, pukeudu voimaan, sinä Herran käsivarsi; heräjä niinkuin muinaisina päivinä, ammoisten sukupolvien aikoina. Etkö sinä ole se, joka löit Rahabin kuoliaaksi, joka lävistit lohikäärmeen?
10 Ну ешть Ту Ачела каре ай ускат маря, апеле адынкулуй челуй маре, ши ай кроит ын адынчимиле мэрий ун друм пентру тречеря челор рэскумпэраць?
Etkö sinä ole se, joka kuivasit meren, suuren syvyyden vedet, joka teit meren syvänteet tieksi lunastettujen kulkea?
11 Астфел, чей рэскумпэраць де Домнул се вор ынтоарче, вор вени ын Сион ку кынтэрь де бируинцэ ши о букурие вешникэ ле ва ынкунуна капул; ый ва апука веселия ши букурия, яр дуреря ши ӂеметеле вор фуӂи.
Niin Herran vapahdetut palajavat ja tulevat Siioniin riemuiten, päänsä päällä iankaikkinen ilo. Riemu ja ilo saavuttavat heidät, mutta murhe ja huokaus pakenevat.
12 „Еу, Еу вэ мынгый. Дар чине ешть ту, ка сэ те темь де омул чел муритор ши де фиул омулуй, каре трече ка ярба,
Minä, minä olen teidän lohduttajanne; mikä olet sinä, että pelkäät ihmistä, joka on kuolevainen, ihmislasta, jonka käy niinkuin ruohon,
13 ши сэ уйць пе Домнул, каре те-а фэкут, каре а ынтинс черуриле ши а ынтемеят пэмынтул? Де че сэ тремурь неконтенит тоатэ зиуа ынаинтя мынией асуприторулуй, кынд умблэ сэ те нимичяскэ? Унде есте мыния асуприторулуй?
ja unhotat Herran, joka on sinut tehnyt, joka on levittänyt taivaan ja perustanut maan, ja vapiset alati, kaiket päivät, sortajan vihaa, kun hän tähtää tuhotaksensa? Mutta missä on sortajan viha?
14 Ын курынд, чел ынковоят суб фяре ва фи дезлегат; ну ва мури ын гроапэ ши ну ва дуче липсэ де пыне.
Pian päästetään kumaraan koukistunut vapaaksi kahleistaan: ei hän kuole, ei kuoppaan jää, eikä häneltä leipä puutu.
15 Еу сунт Домнул Думнезеул тэу, каре стырнеск маря ши фак сэ-й урле валуриле ши ал кэруй Нуме есте Домнул оштирилор.
Minä olen Herra, sinun Jumalasi, joka liikutan meren, niin että sen aallot pauhaavat, jonka nimi on Herra Sebaot.
16 Еу пун кувинтеле Меле ын гура та ши те акопэр ку умбра мыний Меле, ка сэ ынтинд черурь ной ши сэ ынтемеез ун пэмынт ноу ши сэ зик Сионулуй: ‘Ту ешть попорул Меу!’”
Ja minä olen pannut sanani sinun suuhusi, minä olen kätkenyt sinut käteni varjoon, pystyttääkseni taivaan ja perustaakseni maan ja sanoakseni Siionille: "Sinä olet minun kansani".
17 Трезеште-те, трезеште-те! Скоалэ-те, Иерусалиме, каре ай бэут дин мына Домнулуй потирул мынией Луй, каре ай бэут, ай сорбит пынэ ын фунд потирул амецелий!
Heräjä, heräjä, nouse, Jerusalem, sinä joka olet juonut Herran kädestä hänen vihansa maljan, joka olet päihdyttävän pikarin juonut, tyhjäksi särpinyt.
18 Кэч ну есте ничунул каре сэ-л кэлэузяскэ дин тоць копиий пе каре й-а нэскут, ну есте ничунул каре сэ-л я де мынэ дин тоць копиий пе каре й-а крескут.
Ei kukaan kaikista lapsista, jotka hän oli synnyttänyt, ollut häntä taluttamassa; ei kukaan kaikista lapsista, jotka hän oli kasvattanut, hänen käteensä tarttunut.
19 Амындоуэ ачесте лукрурь ци с-ау ынтымплат – дар чине те ва плынӂе? – пустииря ши дэрэпэнаря, фоаметя ши сабия: кум сэ те мынгый еу?
Nämä kohtasivat sinua kaksittain-kuka sinua surkuttelee-tuho ja turmio, nälkä ja miekka; millä voin sinua lohduttaa?
20 Фиий тэй, лешинаць, зэчяу ын тоате колцуриле улицелор, ка чербул ынтр-ун лац, плинь де мыния Домнулуй ши де мустраря Думнезеулуй тэу.
Tajuttomina makasivat sinun poikasi joka kadun kulmassa, niinkuin antiloopit pyydyshaudassa, täynnä Herran vihaa, sinun Jumalasi nuhtelua.
21 Де ачея, ненорочитуле, бят че ешть, дар ну де вин, аскултэ:
Sentähden kuule tätä, sinä poloinen, joka olet juopunut, vaikka et viinistä:
22 Аша ворбеште Домнул тэу, Домнул Думнезеул тэу, каре апэрэ пе попорул Луй: „Ятэ кэ ыць яу дин мынэ потирул амецелий, потирул мынией Меле, ка сэ ну май бей дин ел,
Näin sanoo sinun Herrasi, Herra sinun Jumalasi, joka ajaa kansansa asian: Katso, minä otan sinun kädestäsi päihdyttävän maljan, vihani pikarin; ei tarvitse sinun siitä enää juoda.
23 ши ыл вой пуне ын мына асуприторилор тэй, каре ыць зичяу: ‘Ындоае-те, ка сэ тречем песте тине!’ Ыць фэчяй атунч спинаря ка ун пэмынт ши ка о улицэ пентру трекэторь.”
Ja minä panen sen sinun vaivaajaisi käteen, jotka sinulle sanoivat: "Lankea maahan, kulkeaksemme sinun päällitsesi"; ja sinä panit selkäsi maaksi ja kaduksi kulkijoille.
