Исая 41

1 „Тэчець, остроаве, ши аскултаци-Мэ! Сэ-шь ынвиорезе попоареле путеря, сэ ынаинтезе ши сэ ворбяскэ! Сэ не апропием ши сэ не жудекэм ымпреунэ.

ISOLE, fatemi silenzio; e rinforzinsi le nazioni; accostinsi, [ed] allora parlino; veniamo insieme a giudicio.

2 Чине а ридикат де ла рэсэрит пе ачела пе каре, ын неприхэниря Луй, ыл кямэ сэ калче пе урмеле Луй? Чине ый супуне нямурь ши ымпэраць? Чине ле фаче сабия праф ши аркул, о плявэ луатэ де вынт?

Chi ha eccitata la giustizia dall'Oriente? [chi] l'ha chiamata, perchè lo seguiti a passo a passo? [chi] mette davanti a sè le genti, e signoreggia i re, [e] rende le spade loro come polvere, [e] i loro archi come stoppia agitata?

3 Ел ый урмэреште, мерӂе ын паче пе ун друм пе каре н-а май кэлкат ничодатэ ку пичорул луй.

Egli li persegue, [e] passa oltre pacificamente, per una strada, per la quale non è venuto coi suoi piedi.

4 Чине а фэкут ши а ымплинит ачесте лукрурь? Ачела каре а кемат нямуриле де ла ынчепут, Еу, Домнул, Чел динтый ши Ачелашь пынэ ын челе дин урмэ вякурь.

Chi ha operato, e fatto [questo?] Colui, che fin dal principio chiama le generazoni; io, il Signore, che [sono] il primiero, ed [anche son] con gli ultimi; io son desso.

5 Остроавеле вэд лукрул ачеста ши се тем, капетеле пэмынтулуй тремурэ: се апропие ши вин.

Le isole hanno veduto, ed hanno temuto; le estremità della terra hanno tremato, si sono appressate, e son venute.

6 Се ажутэ унул пе алтул ши фиекаре зиче фрателуй сэу: ‘Фий ку инимэ!’

Ciascuno aiuta il suo prossimo, e dice al suo fratello: Fa' animo.

7 Лемнарул ымбэрбэтязэ пе арӂинтар; чел че луструеште ку чоканул ымбэрбэтязэ пе чел че бате пе никовалэ, зикынд деспре ымбинаре: ‘Есте бунэ’, ши цинтуеште идолул ын куе ка сэ ну се клатине.

Il fabbro conforta l'orafo; colui che tocca [l'opera] col martello [conforta] colui che colpisce su l'incudine; [l'uno] dice: Quest'è buono per esser saldato; [l'altro] ferma [il lavoro] con chiodi, [acciocchè] non si smuova.

8 Дар ту, Исраеле, робул Меу, Иакове, пе каре те-ам алес, сэмынца луй Авраам, приетенул Меу,

Ma tu, Israele, mio servitore; [e tu], Giacobbe, che io ho eletto; progenie d'Abrahamo, mio amico

9 ту, пе каре те-ам луат де ла марӂиниле пэмынтулуй ши пе каре те-ам кемат динтр-о царэ депэртатэ, кэруя ць-ам зис: ‘Ту ешть робул Меу, те алег ши ну те лепэд’,

(conciossiachè io ti abbia preso dalle estremità della terra, e ti abbia chiamato d'infra i maggiori di essa, e ti abbia detto: Tu [sei] mio servitore; io ti ho eletto, e non ti ho riprovato);

10 ну те теме, кэч Еу сунт ку тине; ну те уйта ку ынгрижораре, кэч Еу сунт Думнезеул тэу; Еу те ынтэреск, тот Еу ыць вин ын ажутор. Еу те сприжин ку дряпта Мя бируитоаре.

non temere, perciocchè io [son] teco; non ismarrirti, perciocchè io [sono] il tuo Dio; io t'ho fortificato, anzi aiutato, anzi sostenuto con la destra della mia giustizia.

11 Ятэ, ынфрунтаць ши акопериць де рушине вор фи тоць чей че сунт мынияць пе тине; вор фи нимичиць ши вор пери чей че ци се ымпотривеск.

Ecco, tutti quelli che sono attizzati contro a te saranno svergognati e confusi; i tuoi avversari saranno ridotti a nulla, e periranno.

12 Ый вей кэута, ши ну-й вей май гэси пе чей че се чертау ку тине; вор фи нимичиць, вор фи пердуць чей че се рэзбояу ку тине.

Tu cercherai quelli che contendono teco, e non li troverai; quelli che ti fanno guerra saranno ridotti a nulla, e consumati.

13 Кэч Еу сунт Домнул Думнезеул тэу, каре те яу де мына дряптэ ши-ць зик: ‘Ну те теме де нимик, Еу ыць вин ын ажутор!

Perciocchè io [sono] il Signore Iddio tuo, che ti tengo per la man destra; che ti dico: Non temere, io ti aiuto.

14 Ну те теме де нимик, вермеле луй Иаков ши рэмэшицэ слабэ а луй Исраел, кэч Еу ыць вин ын ажутор’, зиче Домнул, ‘ши Сфынтул луй Исраел есте Мынтуиторул тэу.’

Non temere, o verme di Giacobbe, uomini d'Israele; io ti aiuto, dice il Signore; e il tuo Redentore [è] il Santo d'Israele.

15 Ятэ, те фак о сание аскуцитэ, ноуэ де тот, ку мулць динць; вей здроби, вей сфэрыма мунций ши вей фаче дялуриле ка плява.

Ecco, io ti farò essere come una trebbia, [come] una erpice a denti nuova; tu trebbierai i monti, e [li] triterai; e renderai i colli simili a della pula.

16 Ле вей вынтура ши ле ва луа вынтул ши ун выртеж ле ва рисипи, дар ту те вей букура ын Домнул, те вей фэли ку Сфынтул луй Исраел.

Tu li sventolerai, e il vento li porterà via, e li turbo li dispergerà; ma tu giubilerai nel Signore, tu ti glorierai nel Santo d'Israele.

17 Чей ненорочиць ши чей липсиць каутэ апэ ши ну есте; ли се усукэ лимба де сете. Еу, Домнул, ый вой аскулта; Еу, Думнезеул луй Исраел, ну-й вой пэрэси.

Quant'è a' poveri e bisognosi, che cercano dell'acque, e non [ne trovano] alcune; la cui lingua spasima di sete; io, il Signore, li esaudirò; [io], l'Iddio d'Israele, non li abbandonerà.

18 Вой фаче сэ извораскэ рыурь пе дялурь ши извоаре ын мижлокул вэилор; вой префаче пустиул ын яз ши пэмынтул ускат ын шувоае де апе;

Io farò sorgere de' fiumi sopra i luoghi eccelsi, e delle fonti in mezzo delle campagne; io ridurrò il deserto in istagna d'acque, e la terra asciutta in rampolli d'acque.

19 вой сэди чедри, салкымь, мирць ши мэслинь ын пустиу; вой пуне кипарошь, улмь ши меришорь турчешть ла ун лок ын пустиу,

Io metterò nel deserto il cedro, l'acacia, ed il mirto, e l'ulivo; il metterò nella solitudine l'abete, l'olmo, e il busso insieme.

20 ка сэ вадэ ку тоций ши сэ штие, сэ причяпэ ши сэ ынцелягэ кэ мына Домнулуй а фэкут ачесте лукрурь ши Сфынтул луй Исраел ле-а зидит.

Acciocchè tutti insieme veggano, e conoscano, e considerino, ed intendano, che la mano del Signore ha fatto questo, e che il Santo d'Israele l'ha creato.

21 Апэраци-вэ причина”, зиче Домнул, „арэтаци-вэ довезиле челе май тарь”, зиче Ымпэратул луй Иаков.

Producete la vostra lite, dirà il Signore; recate le ragioni, delle quali voi vi fortificate, dirà il Re di Giacobbe.

22 „Сэ ле арате ши сэ не спунэ че аре сэ се ынтымпле; каре сунт пророчииле пе каре ле-аць фэкут вреодатэ? Спунець, ка сэ луэм сяма ла еле ши сэ ле ведем ымплиниря, сау вестици-не вииторул.

Facciano pure accostare [i lor dii], e ci annunzino essi le cose che avverranno; annunziate quali saranno le primiere, e noi [vi] porrem mente, e conosceremo le cose che seguiranno dopo quelle; ovvero anche, fateci intendere quelle che verranno appresso.

23 Спунеци-не че се ва ынтымпла май тырзиу, ка сэ штим кэ сунтець думнезей, фачець мэкар чева бун сау рэу, ка сэ ведем ши сэ привим ку тоций.

Annunziate le cose che avverranno ne' tempi appresso, e noi conosceremo che [siete] dii; ovvero anche fate qualche bene, o qualche male, e noi lo mireremo con diletto, e lo vedremo tutti insieme.

24 Ятэ кэ ну сунтець нимик ши лукраря воастрэ есте нимик; о скырбэ есте чине вэ алеӂе пе вой.

Ecco, voi [siete] di niente, e l'opera vostra [è] di nulla; [chi] vi elegge [è] abbominazione.

25 Ам скулат пе чинева де ла мязэноапте ши вине де ла рэсэрит; ел кямэ Нумеле Меу; трече песте воевозь ка пе норой ши-й калкэ ын пичоаре кум калкэ оларул лутул.

Io ho suscitato [colui] dall'Aquilone, ed egli verrà; egli prediccherà il mio Nome dal sol levante; egli calpesterà i potentati come fango, ed a guisa che il vasellaio calca l'argilla.

26 Чине а вестит лукрул ачеста де ла ынчепут ка сэ-л штим, ши ку мулт ынаинте ка сэ зичем: ‘Аре дрептате’? Нимень ну л-а вестит, нимень ну л-а пророчит ши нимень н-а аузит кувинтеле воастре.

Chi ha annunziate [queste cose] da principio, e noi [lo] riconosceremo? ed ab antico, e noi [lo] pronunzieremo giusto? Ma certo non [vi è stato] alcuno che [le] abbia dichiarate, nè che [le] abbia pur fatte intendere; ed anche non [vi è] alcuno che ne abbia uditi i vostri ragionamenti.

27 Еу, Чел динтый, ам зис Сионулуй: ‘Ятэ-й, ятэ-й!’ ши Иерусалимулуй: ‘Ыць тримит ун веститор де вешть буне!’

Il primiero[verrà] a Sion, [dicendo: ] Ecco, ecco quelle cose; ed io manderò a Gerusalemme un messo di buone novelle.

28 Кэч Мэ уйт, ши ну есте нимень, нимень ынтре ей каре сэ пророчаскэ ши каре сэ поатэ рэспунде, дакэ-л вой ынтреба.

Or io ho riguardato, e non [vi è] alcuno; eziandio fra coloro, e non [vi è] alcuno che dia consiglio, il quale, quando io lo domando, dia alcuna risposta.

29 Ятэ кэ тоць сунт нимик, лукрэриле лор сунт задарниче, идолий лор сунт о суфларе гоалэ!

Ecco, essi tutti [son] vanità; le opere loro [son] nulla; le loro statue di getto [son] vento, e cosa vana.