Исая 39
1 Ын ачелашь тимп, Меродак-Баладан, фиул луй Баладан, ымпэратул Бабилонулуй, а тримис о скрисоаре ши ун дар луй Езекия, пентру кэ афласе де боала ши ынсэнэтоширя луй.
Шу пәйттә Баладанниң оғли Бабил падишаси Меродақ-Баладан Һәзәкияниң кесәл болуп йетип қалғанлиғини һәм әслигә кәлгәнлигини аңлиғачқа, Һәзәкияға хәтләрни һәдийә билән әвәтти.
2 Езекия с-а букурат ши а арэтат тримишилор локул унде ерау лукруриле луй де прец, арӂинтул ши аурул, миресмеле ши унтделемнул де прец, тоатэ каса луй де арме ши тот че се афла ын вистиерииле луй: н-а рэмас нимик ын каса ши ын цинутуриле луй пе каре сэ ну ли-л фи арэтат.
Һәзәкия әлчиләрни хошаллиқ билән күтүп, униң ғәзнә-амбарлирида сақланған нәрсилирини көрсәтти; йәни күмүчни, алтунни, дора-дәрманларни, сәрхил майларни, савут-қуралларни сақлайдиған өйниң һәммисини вә байлиқлириниң барлиғини көрсәтти; униң ордиси вә яки пүткүл падишалиғи ичидики нәрсиләрдин Һәзәкия уларға көрсәтмигән бириму қалмиди.
3 Пророкул Исая а венит апой ла ымпэратул Езекия ши л-а ынтребат: „Че ау спус оамений ачея ши де унде ау венит ла тине?” Езекия а рэспунс: „Ау венит ла мине динтр-о царэ депэртатэ, дин Бабилон.”
Андин Йәшая пәйғәмбәр Һәзәкияниң алдиға берип, униңдин: — «Мошу кишиләр немә деди? Улар сени йоқлашқа нәдин кәлгән?» — дәп сориди. Һәзәкия: — «Улар жирақ бир жуттин, йәни Бабилдин кәлгән», деди.
4 Исая а май зис: „Че ау вэзут ын каса та?” Езекия а рэспунс: „Ау вэзут тот че есте ын каса мя: н-а рэмас нимик ын вистиерииле меле пе каре сэ ну ли-л фи арэтат.”
Йәшая йәнә: — «Улар ордаңда немини көрди?» дәп сориди. Һәзәкия: — «Ордамда бар нәрсиләрни улар көрди; байлиқлиримниң арисидин уларға көрсәтмигән бириму қалмиди» — деди.
5 Атунч Исая а зис луй Езекия: „Аскултэ Кувынтул Домнулуй оштирилор:
Йәшая Һәзәкияға мундақ деди: — Самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигарниң сөзини аңлап қойғин: —
6 ‘Ятэ, вор вени времуриле кынд вор дуче ын Бабилон тот че есте ын каса та ши тот че ау стрынс пэринций тэй пынэ ын зиуа де азь: нимик ну ва рэмыне’, зиче Домнул.
— Мана шундақ күнләр келидуки, ордаңда бар нәрсиләр вә бүгүнгә қәдәр ата-бовилириң топлап, сақлап қойған һәммә нәрсә Бабилға елип кетилиду; һеч нәрсә қалмайду — дәйду Пәрвәрдигар,
7 ‘Ши вор луа дин фиий тэй ешиць дин тине, пе каре-й вей наште, ка сэ-й факэ фамень ын каса ымпэратулуй Бабилонулуй.’”
— һәмдә [Бабиллиқлар] оғуллириңни, йәни өзүңдин болған әвлатлириңни елип кетиду; шуниң билән улар Бабил падишасиниң ордисида ағват болиду.
8 Езекия а рэспунс луй Исая: „Кувынтул Домнулуй пе каре л-ай ростит есте бун. Кэч, а адэугат ел, мэкар ын тимпул веций меле ва фи паче ши линиште!”
Шуниң билән Һәзәкия өз-өзигә: «Өз күнлиримдә болса аман-течлиқ, [Худаниң] һәқиқәт-вапалиғи болидикәнғу» дәп, Йәшаяға: — «Сиз ейтқан Пәрвәрдигарниң мошу сөзи яхши екән» — деди.
