Исая 23

1 Пророчие ымпотрива Тирулуй: Бочици-вэ, корэбий дин Тарсис! Кэч Тирул а фост нимичит: ну май аре нич касе, нич интраре! Дин цара Китим ле-а венит вестя ачаста.

Oracolo contro Tiro. Urlate, o navi di Tarsis! Poich’essa è distrutta; non più case! non più alcuno ch’entri in essa! Dalla terra di Kittim n’è giunta loro la notizia.

2 Амуциць де гроазэ, локуиторь ай цэрмулуй, пе каре ыл умпляу одатэ негусторий дин Сидон каре стрэбэтяу маря!

Siate stupefatti, o abitanti della costa, che i mercanti di Sidon, passando il mare, affollavano!

3 Венитуриле луй ерау грыул Нилулуй ши сечеришул рыулуй, адусе пе апе марь, аша кэ ел ера тыргул нямурилор.

Attraverso le grandi acque, i grani del Nilo, la mèsse del fiume, eran la sua entrata; ell’era il mercato delle nazioni.

4 Рушинязэ-те, Сидоане, кэч аша ворбеште маря, четэцуя мэрий: „Еу н-ам авут дурериле фачерий, нич н-ам нэскут, н-ам хрэнит тинерь, нич н-ам крескут фете!”

Sii confusa, o Sidon! Poiché così parla il mare, la fortezza del mare: “Io non sono stata in doglie, e non ho partorito, non ho nutrito dei giovani, non ho allevato delle vergini”.

5 Кынд вор афла еӂиптений вестя ачаста, вор тремура аузинд де кэдеря Тирулуй

Quando la notizia giungerà in Egitto, tutti saranno addolorati a sentir le notizie di Tiro.

6 ши вор зиче: „Тречець ла Тарсис, бочици-вэ, локуиторь ай цэрмулуй!

Passate a Tarsis, urlate, o abitanti della costa!

7 Ачаста есте четатя воастрэ чя веселэ, каре авя о обыршие веке ши але кэрей пичоаре о дучяу сэ локуяскэ департе.

E’ questa la vostra città sempre gaia, la cui origine data dai giorni antichi? I suoi piedi la portavano in terre lontane a soggiornarvi.

8 Чине а луат ачастэ хотэрыре ымпотрива Тирулуй, ымпэрциторул кунунилор, ел, ай кэруй негусторь ерау ниште воевозь ши ай кэруй тырговець ерау чей май богаць де пе пэмынт?”

Chi mai ha decretato questo contro Tiro, la dispensatrice di corone, i cui mercanti erano i principi, i cui negozianti eran dei nobili della terra?

9 Домнул оштирилор а луат ачастэ хотэрыре, ка сэ рушинезе мындрия а тот че стрэлучеште ши сэ смеряскэ пе тоць чей марь ай пэмынтулуй.

L’ha decretato l’Eterno degli eserciti, per offuscare l’orgoglio d’ogni splendore, per avvilire tutti i grandi della terra.

10 Стрэбате-ць цара ка Нилул, ничун брыу ну те май стрынӂе, фийка Тарсисулуй! Ну май есте ничун жуг!

Percorri liberamente il tuo paese, come fa il Nilo, figliuola di Tarsis! Nessun giogo più!

11 Домнул Шь-а ынтинс мына асупра мэрий; а фэкут сэ тремуре ымпэрэций; а порунчит нимичиря четэцуилор Канаанулуй

L’Eterno ha steso la sua mano sul mare, ha fatto tramare i regni, ha ordinato riguardo a Canaan che sian distrutte le sue fortezze,

12 ши а зис: „Де акум ну те вей май букура, фечоарэ нечинститэ, фийка Сидонулуй! Скоалэ-те ши тречь ын цара Китим; дар нич аколо ну вей авя одихнэ.”

e ha detto: “tu non continuerai più a rallegrarti, o figliuola di Sidon, vergine disonorata!” Lèvati, passa nel paese di Kittim! Neppur quivi troverai requie.

13 Ятэ пе халдеень, каре ну ерау ун попор, локуиторий ачештя ай пустиулуй, кэрора асириянул ле-а ынтемеят о царэ; ей ыналцэ турнурь, сурпэ каселе ымпэрэтешть але Тирулуй, ле префак ын дэрымэтурь.

Ecco il paese de’ Caldei, di questo popolo che già non esisteva, il paese che l’Assiro assegnò a questi abitatori del deserto. Essi innalzano le loro torri d’assedio, distruggono i palazzi di tiro, ne fanno un monte di rovine.

14 Бочици-вэ, корэбий дин Тарсис! Кэч четэцуя воастрэ есте нимичитэ.

Urlate, o navi di Tarsis, perché la vostra fortezza è distrutta.

15 Ын время ачея, Тирул ва фи дат уйтэрий шаптезечь де ань, кыт цине вяца унуй ымпэрат, дар, дупэ шаптезечь де ань, се ва ынтымпла Тирулуй ка ши курвей деспре каре ворбеште кынтекул:

In quel giorno, Tiro cadrà nell’oblìo per settant’anni, per la durata della vita d’un re. In capo a settant’anni, avverrò di Tiro quel che dice la canzone della meretrice:

16 „Я харпа ши стрэбате четатя, курвэ датэ уйтэрий; кынтэ бине, кынтэ-ць кынтечеле де май мулте орь, ка ярэшь сэ-шь адукэ лумя аминте де тине.”

Prendi la cetra, va’ attorno per la città, o meretrice dimenticata, suona bene, moltiplica i canti, perché qualcuno si ricordi di te.

17 Тот аша, дупэ шаптезечь де ань, Домнул ва черчета Тирул ши се ва ынтоарче ярэшь ла кыштигул луй; ва авя легэтурь ку тоате ымпэрэцииле лумий де пе фаца пэмынтулуй;

E in capo a settant’anni, l’Eterno visiterà Tiro, ed essa tornerà ai suoi guadagni, e si prostituirà con tutti i regni del mondo sulla faccia della terra.

18 дар кыштигул ши плата луй вор фи ынкинате Домнулуй, ну вор фи нич стрынсе, нич пэстрате; чи кыштигул луй ва адуче челор че локуеск ынаинтя Домнулуй о хранэ ымбелшугатэ ши хайне стрэлучите.

Ma i suoi guadagni e i suoi salari impuri saran consacrati all’Eterno, non saranno accumulati né riposti; poiché i suoi guadagni andranno a quelli che stanno nel cospetto dell’Eterno, perché mangino, si sazino, e si vestano d’abiti sontuosi.