Осея 8
1 Пуне трымбица ын гурэ! Врэжмашул вине ка ун вултур песте Каса Домнулуй! Кэч ау кэлкат легэмынтул Меу ши ау пэкэтуит ымпотрива Леӂий Меле.
De bazuin aan uw mond: Er zweeft een gier boven de woning van Jahweh! Want ze hebben mijn verbond overtreden, Gezondigd tegen mijn wet.
2 Атунч вор стрига кэтре Мине: ‘Думнезеуле, ной Те куноаштем, ной, Исраел!’
Nu roepen ze tot Mij: Mijn God! Maar Wij kennen u, Israël!
3 Исраел а лепэдат бинеле ку скырбэ; де ачея врэжмашул ыл ва урмэри.
Israël heeft het heil verstoten, De vijand zal het vervolgen.
4 Ау пус ымпэраць фэрэ порунка Мя ши кэпетений фэрэ штиря Мя; ау фэкут идоль дин арӂинтул ши аурул лор, де ачея вор фи нимичиць.
Ze hebben koningen aangesteld, maar buiten Mij om, Vorsten gekozen, maar buiten mijn weten; Van hun zilver en goud hebben ze goden gemaakt, Tot hun eigen verderf.
5 Вицелул тэу есте о скырбэ, Самарио! Мыния Мя с-а апринс ымпотрива лор! Пынэ кынд ну вор вои ей сэ се цинэ кураць?
Samaria, Ik stoot uw kalf van Mij weg: Hoelang is er mijn toorn al tegen ontbrand? Reinigen kan men het niet,
6 Идолул ачеста вине дин Исраел, ун лукрэтор л-а фэкут, ши ну есте Думнезеу. Де ачея, вицелул Самарией ва фи фэкут букэць!
Want het is Israëls gewrocht! Een werkman heeft het gemaakt, Het is geen God! Ja, in splinters zal het vallen, Het kalf van Samaria!
7 Фииндкэ ау семэнат вынт, вор сечера фуртунэ. Ну ле ва креште ун спик де грыу; че ва рэсэри ну ва да фэинэ ши, дакэ ар да, ар мынка-о стрэиний.
Want ze zaaien wind, en oogsten storm: Een oogst zonder aren, koren zonder meel; En brengt het iets op, dan eten het vreemden:
8 Исраел есте нимичит! Акум ей ау ажунс принтре нямурь ка ун вас фэрэ прец.
Verslonden wordt Israël! Nu zijn ze onder de volken als een waardeloze pot,
9 Кэч с-ау дус ын Асирия, ка ун мэгар сэлбатик каре умблэ рэзлец. Ефраим а дат дарурь ка сэ айбэ приетень!
Omdat ze naar Assjoer zijn gegaan. Een wilde ezel zondert zich af, Doch Efraïm geeft zich aan zijn minnaars.
10 Кяр дакэ ей дау дарурь нямурилор, тот ый вой апэса, ка сэ ынчетезе пентру пуцинэ време сэ май унгэ вреун ымпэрат ши домнь.
Maar al verstrooien ze zich onder de volken, Ik houd ze bijeen: Opdat ze eerst een tijd nog zuchten Onder de druk van hun koning en vorsten.
11 Кэч Ефраим а зидит мулте алтаре ка сэ пэкэтуяскэ, ши алтареле ачестя л-ау фэкут сэ кадэ ын пэкат.
Ja, Efraïm heeft vele altaren gebouwd, Maar die altaren dienden hem enkel tot zonde;
12 Кяр дакэ-й скриу тоате порунчиле Леӂий Меле, тотушь еле сунт привите ка чева стрэин.
Al schrijf Ik hem nog zoveel wetten voor, Ze gelden hem niets.
13 Ей ынжунгие вителе пе каре Ми ле адук ши карня ле-о мэнынкэ, де ачея Домнул ну ле примеште! Акум, Домнул Ышь адуче аминте де нелеӂюиря лор ши ле ва педепси пэкателе: се вор ынтоарче ын Еӂипт!
Al brengen ze talloze offers, Al slachten ze nog zoveel vlees En eten daarvan: Ze behagen Jahweh niet meer! Thans zal Hij hun misdaad gedenken, En hun zonde bestraffen: Naar Egypte moeten ze terug, In Assjoer onreine spijzen eten.
14 Кэч Исраел а уйтат пе Чел че л-а фэкут, шь-а зидит палате ши Иуда а ынмулцит четэциле ынтэрите, де ачея вой тримите фок ын четэциле лор ши ле ва мистуи палателе.”
Israël heeft zijn Schepper vergeten en tempels gebouwd, Juda tal van versterkte steden gegrond: Maar Ik slinger een vuur in hun steden, Dat haar gebouwen verteert!
