Ӂенеза 48
1 Дупэ ачея, ау венит ши ау спус луй Иосиф: „Татэл тэу есте болнав.” Ши Иосиф а луат ку ел пе чей дой фий ай сэй, Манасе ши Ефраим.
Enige tijd later berichtte men Josef: Uw vader is ziek. Terstond ging hij naar Jakob, en nam zijn beide zonen, Manasse en Efraïm, met zich mee.
2 Ау дат де штире луй Иаков ши й-ау спус: „Ятэ кэ фиул тэу Иосиф вине ла тине.” Ши Исраел шь-а адунат путериле ши с-а ашезат пе пат.
Toen men Jakob vertelde, dat zijn zoon Josef was gekomen, verzamelde Israël zijn laatste krachten, en richtte zich in zijn bed overeind.
3 Иаков а зис луй Иосиф: „Думнезеул чел Атотпутерник ми С-а арэтат ла Луз, ын цара Канаан, ши м-а бинекувынтат.
En Jakob sprak tot Josef: De almachtige God is mij te Loez in het land Kanaän verschenen, en heeft mij gezegend.
4 Ел мь-а зис: ‘Те вой фаче сэ крешть, те вой ынмулци ши вой фаче дин тине о чатэ де попоаре; вой да цара ачаста семинцей тале дупэ тине, ка с-о стэпыняскэ пентру тотдяуна.’
Hij heeft mij gezegd: Ik zal u vruchtbaar en talrijk maken, u tot een schaar van volken doen groeien, en dit land aan uw nageslacht schenken tot een eeuwig bezit.
5 Акум, чей дой фий каре ци с-ау нэскут ын цара Еӂиптулуй, ынаинте де вениря мя ла тине, ын Еӂипт, вор фи ай мей; Ефраим ши Манасе вор фи ай мей, ка ши Рубен ши Симеон.
Welnu, uw beide zonen, die u in Egypte geboren zijn, voordat ik tot u in Egypte kwam, Efraïm en Manasse, gelden als zonen van mij; Efraïm en Manasse staan voor mij gelijk met Ruben en Simeon.
6 Дар копиий пе каре й-ай нэскут дупэ ей вор фи ай тэй; ей вор пурта нумеле фрацилор лор ын партя лор де моштенире.
Maar de kinderen, die ge na hen zult krijgen, zullen de uwen zijn, en onder de naam van hun broeders hun erfdeel ontvangen.
7 Ла ынтоарчеря мя дин Падан, Рахела а мурит пе друм лынгэ мине, ын цара Канаан, ла о депэртаре буничикэ де Ефрата, ши ам ынгропат-о аколо, пе друмул каре дуче ла Ефрата, сау Бетлеем.”
Want toen ik uit Paddan-Aram kwam, is uw moeder Rachel in het land Kanaän op enige afstand van Efráta mij ontvallen, en heb ik haar op de weg naar Efráta, dat nu Betlehem heet, moeten begraven.
8 Исраел с-а уйтат ла фиий луй Иосиф ши а зис: „Чине сунт ачештя?”
Toen Israël de zonen van Josef bemerkte, sprak hij: Wie hebt ge daar?
9 Иосиф а рэспунс татэлуй сэу: „Сунт фиий мей пе каре ми й-а дат Думнезеу аич.” Исраел а зис: „Апропие-й, те рог, де мине, ка сэ-й бинекувынтез.”
Josef gaf zijn vader ten antwoord: Het zijn mijn zonen, die God mij hier heeft gegeven. Hij zeide: Breng ze bij mij; ik wil ze zegenen.
10 Окий луй Исраел ерау ынгреуяць де бэтрынеце, аша кэ ну май путя сэ вадэ. Иосиф й-а апропият де ел, ши Исраел й-а сэрутат ши й-а ымбрэцишат.
Want de ogen van Israël waren verzwakt van ouderdom, zodat hij niet kon zien. Toen Josef ze dus dicht bij hem had gebracht, kuste en omhelsde hij hen.
11 Исраел а зис луй Иосиф: „Ну кредям кэ ам сэ-ць май вэд фаца ши ятэ кэ Думнезеу м-а фэкут сэ-ць вэд ши сэмынца.”
En Israël sprak tot Josef: Ik had niet gedacht, dat ik u nog zou weerzien; en zie, nu laat God mij nog uw kinderen aanschouwen.
12 Иосиф й-а дат ла о парте де лынгэ ӂенункий татэлуй сэу ши с-а арункат ку фаца ла пэмынт ынаинтя луй.
Nu nam Josef ze van zijn knieën weg, en zij bogen zich ter aarde neer.
13 Апой Иосиф й-а луат пе амындой, пе Ефраим ку мына дряптэ, ла стынга луй Исраел, ши пе Манасе ку мына стынгэ, ла дряпта луй Исраел, ши й-а адус апроапе де ел.
Dan nam Josef hen bij de hand: Efraïm bij de rechterhand, dus links van Israël; Manasse bij de linkerhand, dus rechts van Israël; zo plaatste hij ze vóór hem.
14 Исраел шь-а ынтинс мына дряптэ ши а пус-о пе капул луй Ефраим, каре ера чел май тынэр, яр мына стынгэ а пус-о пе капул луй Манасе; ынадинс шь-а ынкручишат мыниле астфел, кэч Манасе ера чел динтый нэскут.
Maar Israël kruiste zijn armen: hij stak zijn rechterhand uit en legde die op het hoofd van Efraïm, ofschoon hij de jongste was, en zijn linkerhand op het hoofd van Manasse, ofschoon hij de eerstgeborene was.
15 А бинекувынтат пе Иосиф ши а зис: „Думнезеул ынаинтя кэруя ау умблат пэринций мей Авраам ши Исаак, Думнезеул каре м-а кэлэузит де кынд м-ам нэскут пынэ ын зиуа ачаста,
Toen zegende hij hen en sprak: De God, voor wiens aanschijn mijn vaderen hebben gewandeld, Abraham en Isaäk: De God, die mij heeft behoed van mijn geboorte af, Tot heden toe:
16 Ынӂерул каре м-а избэвит де орьче рэу, сэ бинекувынтезе пе копиий ачештя! Ей сэ поарте нумеле меу ши нумеле пэринцилор мей Авраам ши Исаак ши сэ се ынмулцяскэ фоарте мулт ын мижлокул цэрий!”
De Engel, die mij uit alle nood heeft verlost, Zegene deze knapen! Moge in hen mijn naam blijven leven, en de naam van mijn vaderen, Abraham en Isaäk, En mogen zij vruchtbaar en talrijk worden In het land!
17 Луй Иосиф ну й-а венит бине кынд а вэзут кэ татэл сэу ышь пуне мына дряптэ пе капул луй Ефраим, де ачея а апукат мына татэлуй сэу ка с-о я де пе капул луй Ефраим ши с-о ындрепте пе ал луй Манасе.
Josef zag tot zijn ontsteltenis, dat zijn vader zijn rechterhand op het hoofd van Efraïm had gelegd. Hij greep de hand van zijn vader, om ze van het hoofd van Efraïm weg te nemen en op het hoofd van Manasse te leggen.
18 Ши Иосиф а зис татэлуй сэу: „Ну аша, татэ, кэч ачела есте чел ынтый нэскут; пуне-ць мына дряптэ пе капул луй.”
En Josef zei tot zijn vader: Zo niet vader; want dit is de oudste: leg uw rechterhand dus op zijn hoofd.
19 Татэл сэу н-а врут, чи а зис: „Штиу, фиуле, штиу; ши ел ва ажунӂе ун попор, ши ел ва фи маре; дар фрателе луй чел май мик ва фи май маре декыт ел ши сэмынца луй ва ажунӂе о чатэ де нямурь.”
Maar zijn vader weigerde het, en sprak: Ik weet het, mijn zoon, ik weet het! Ook hij zal een volk worden, ook hij zal groot zijn; maar zijn jongere broer zal nog groter worden dan hij, en zijn geslacht een ganse schaar van volken.
20 Ел й-а бинекувынтат ын зиуа ачея ши а зис: „Нумеле тэу ыл вор ынтребуинца исраелиций кынд вор бинекувынта, зикынд: ‘Думнезеу сэ Се поарте ку тине кум С-а пуртат ку Ефраим ши ку Манасе!’” Ши а пус астфел пе Ефраим ынаинтя луй Манасе.
En hij zegende hen op die dag, en sprak: Met uw naam zal Israël zegen wensen en zeggen: God make u als Efraïm en Manasse! Zo stelde hij Efraïm boven Manasse.
21 Исраел а зис луй Иосиф: „Ятэ кэ ын курынд ам сэ мор! Дар Думнезеу ва фи ку вой ши вэ ва адуче ынапой ын цара пэринцилор воштри.
Nu sprak Israël tot Josef: Zie, ik ga sterven; maar God zal met u zijn, en u terugleiden naar het land uwer vaderen.
22 Ыць дау май мулт декыт фрацилор тэй – о парте пе каре ам луат-о дин мына аморицилор ку сабия мя ши ку аркул меу.”
Ik vermaak u één deel meer dan uw broeders; de bergrug, die ik op de Amorieten met mijn zwaard en mijn boog heb veroverd.
