Ӂенеза 39
1 Иосиф а фост дус ын Еӂипт, ши Потифар, дрегэторул луй Фараон, кэпетения стрэжерилор, ун еӂиптян, л-а кумпэрат де ла исмаелиций каре-л адусесерэ аколо.
E José foi levado ao Egypto, e Potifar, eunucho de Pharaó, capitão da guarda, varão egypcio, comprou-o da mão dos ishmaelitas que o tinham levado lá.
2 Домнул а фост ку Иосиф, аша кэ тоате ый мерӂяу бине; ел локуя ын каса стэпынулуй сэу, еӂиптянул.
E o Senhor estava com José, e foi varão prospero; e estava na casa de seu senhor egypcio.
3 Стэпынул луй а вэзут кэ Домнул ера ку ел ши кэ Домнул фэчя сэ-й мяргэ бине орь де че се апука.
Vendo pois o seu senhor que o Senhor estava com elle, e tudo o que fazia o Senhor prosperava em sua mão,
4 Иосиф а кэпэтат маре тречере ынаинтя стэпынулуй сэу, каре л-а луат ын служба луй, л-а пус май-маре песте каса луй ши й-а ынкрединцат тот че авя.
José achou graça em seus olhos, e servia-o; e elle o poz sobre a sua casa, e entregou na sua mão tudo o que tinha.
5 Де ындатэ че Потифар л-а пус май-маре песте каса луй ши песте тот че авя, Домнул а бинекувынтат каса еӂиптянулуй дин причина луй Иосиф, ши бинекувынтаря Домнулуй а фост песте тот че авя ел: фие акасэ, фие ла кымп.
E aconteceu que, desde que o puzera sobre a sua casa, e sobre tudo o que tinha, o Senhor abençoou a casa do egypcio por amor de José; e a benção do Senhor foi sobre tudo o que tinha, na casa e no campo.
6 Еӂиптянул а лэсат пе мыниле луй Иосиф тот че авя ши н-авя алтэ грижэ декыт сэ мэнынче ши сэ бя. Дар Иосиф ера фрумос ла статурэ ши плэкут ла кип.
E deixou tudo o que tinha na mão de José, de maneira que de nada sabia do que estava com elle, mais do que do pão que comia. E José era formoso de parecer, e formoso á vista.
7 Дупэ кытэва време, с-а ынтымплат кэ неваста стэпынулуй сэу а пус окий пе Иосиф ши а зис: „Кулкэ-те ку мине!”
E aconteceu depois d'estas coisas que a mulher de seu senhor poz os seus olhos em José, e disse: Deita-te commigo.
8 Ел н-а воит ши а зис невестей стэпынулуй сэу: „Везь кэ стэпынул меу ну-мь чере сокотялэ де нимик дин касэ ши мь-а дат пе мынэ тот че аре.
Porém elle recusou, e disse á mulher do seu senhor: Eis que o meu senhor não sabe do que ha em casa commigo, e entregou em minha mão tudo o que tem
9 Ел ну есте май маре декыт мине ын каса ачаста ши ну мь-а оприт нимик, афарэ де тине, пентру кэ ешть неваста луй. Кум аш путя сэ фак еу ун рэу атыт де маре ши сэ пэкэтуеск ымпотрива луй Думнезеу?”
Ninguem ha maior do que eu n'esta casa, e nenhuma coisa me vedou, senão a ti, porquanto tu és sua mulher; como pois faria eu este tamanho mal, e peccaria contra Deus?
10 Мэкар кэ еа ворбя ын тоате зилеле луй Иосиф, ел н-а воит сэ се кулче ши сэ се ымпреуне ку еа.
E aconteceu que, fallando ella cada dia a José, e não lhe dando elle ouvidos, para deitar-se com ella, e estar com ella,
11 Ынтр-о зи, кынд интрасе ын касэ ка сэ-шь факэ лукрул ши кынд ну ера аколо ничунул дин оамений касей,
Succedeu n'um certo dia que veiu á casa para fazer seu serviço; e nenhum dos da casa estava ali em casa;
12 еа л-а апукат де хайнэ, зикынд: „Кулкэ-те ку мине!” Ел й-а лэсат хайна ын мынэ ши а фуӂит афарэ дин касэ.
E ella lhe pegou pelo seu vestido, dizendo: Deita-te commigo. E elle deixou o seu vestido na mão d'ella, e fugiu, e saiu para fóra.
13 Кынд а вэзут еа кэ-й лэсасе хайна ын мынэ ши фуӂисе афарэ,
E aconteceu que, vendo ella que deixara o seu vestido em sua mão, e fugira para fóra,
14 а кемат оамений дин касэ ши ле-а зис: „Ведець, не-а адус ун евреу ка сэ-шь батэ жок де ной! Омул ачеста а венит ла мине ка сэ се кулче ку мине, дар еу ам ципат ын гура маре.
Chamou aos homens de sua casa, e fallou-lhes, dizendo: Vêde, trouxe-nos o varão hebreu, para escarnecer de nós; entrou a mim para deitar-se commigo, e eu gritei com grande voz,
15 Ши, кынд а вэзут кэ ридик гласул ши стриг, шь-а лэсат хайна лынгэ мине ши а фуӂит афарэ.”
E aconteceu que, ouvindo elle que eu levantava a minha voz e gritava, deixou o seu vestido commigo, e fugiu, e saiu para fóra.
16 Ши а пус хайна луй Иосиф лынгэ еа пынэ с-а ынторс акасэ стэпынул луй.
E ella poz o seu vestido perto de si, até que o seu senhor veiu á sua casa.
17 Атунч й-а ворбит астфел: „Робул ачела евреу пе каре ни л-ай адус а венит ла мине ка сэ-шь батэ жок де мине.
Então fallou-lhe conforme as mesmas palavras, dizendo: Veiu a mim o servo hebreo, que nos trouxeste para escarnecer de nim;
18 Ши кум ам ридикат гласул ши ам ципат, шь-а лэсат хайна лынгэ мине ши а фуӂит афарэ.”
E aconteceu que, levantando eu a minha voz e gritando, elle deixou o seu vestido commigo, e fugiu para fóra.
19 Дупэ че а аузит кувинтеле невестей сале, каре-й зичя: „Ятэ че мь-а фэкут робул тэу”, стэпынул луй Иосиф с-а мыният фоарте таре.
E aconteceu que, ouvindo o seu senhor as palavras de sua mulher, que lhe fallava, dizendo: Conforme a estas mesmas palavras me fez teu servo; a sua ira se accendeu.
20 А луат пе Иосиф ши л-а арункат ын темницэ, ын локул унде ерау ынкишь ынтемницаций ымпэратулуй, ши астфел Иосиф а стат аколо, ын темницэ.
E o senhor de José o tomou, e o entregou na casa do carcere, no logar onde os presos do rei estavam presos; assim esteve ali na casa do carcere.
21 Домнул а фост ку Иосиф ши Шь-а ынтинс бунэтатя песте ел. Л-а фэкут сэ капете тречере ынаинтя май-марелуй темницей.
O Senhor, porém, estava com José, e estendeu sobre elle a sua benignidade, e deu-lhe graça aos olhos do carcereiro-mór.
22 Ши май-мареле темницей а пус суб привегеря луй пе тоць ынтемницаций каре ерау ын темницэ. Ши нимик ну се фэчя аколо декыт прин ел.
E o carcereiro-mór entregou na mão de José todos os presos que estavam na casa do carcere, e elle fazia tudo o que se fazia ali.
23 Май-мареле темницей ну се май ынгрижя де нимик дин че авя Иосиф ын мынэ, пентру кэ Домнул ера ку ел. Ши Домнул ый дэдя избындэ ын тот че фэчя.
E o carcereiro-mór não teve cuidado de nenhuma coisa que estava na mão d'elle; porquanto o Senhor estava com elle, e tudo o que fazia o Senhor prosperava.
