Ӂенеза 38

1 Ын время ачея, Иуда а пэрэсит пе фраций сэй ши а трас ла ун ом дин Адулам, нумит Хира.

Or avvenne che, in quel tempo, Giuda discese di presso ai suoi fratelli, e andò a stare da un uomo di Adullam, che avea nome Hira.

2 Аколо, Иуда а вэзут пе фата унуй канаанит, нумит Шуа. А луат-о де невастэ ши с-а кулкат ку еа.

E Giuda vide quivi la figliuola di un Cananeo, chiamato Shua; e se la prese, e convisse con lei.

3 Еа а рэмас ынсэрчинатэ ши а нэскут ун фиу, пе каре л-а нумит Ер.

Ed ella concepì e partorì un figliuolo, al quale egli pose nome Er.

4 А рэмас ярэшь ынсэрчинатэ ши а май нэскут ун фиу, кэруя й-а пус нумеле Онан.

Poi ella concepì di nuovo, e partorì un figliuolo, al quale pose nome Onan.

5 А май нэскут ярэшь ун фиу, кэруя й-а пус нумеле Шела; Иуда ера ла Кзиб кынд а нэскут еа.

E partorì ancora un figliuolo, al quale pose nome Scela. Or Giuda era a Kezib, quand’ella lo partorì.

6 Иуда а луат ынтыюлуй сэу нэскут, Ер, о невастэ нумитэ Тамар.

E Giuda prese per Er, suo primogenito, una moglie che avea nome Tamar.

7 Ер, ынтыюл нэскут ал луй Иуда, ера рэу ынаинтя Домнулуй, ши Домнул л-а оморыт.

Ma Er, primogenito di Giuda, era perverso agli occhi dell’Eterno, e l’Eterno lo fece morire.

8 Атунч, Иуда а зис луй Онан: „Ду-те ла неваста фрателуй тэу, я-о де невастэ, ка кумнат, ши ридикэ сэмынцэ фрателуй тэу.”

Allora Giuda disse a Onan: “Va’ dalla moglie del tuo fratello, prenditela come cognato, e suscita una progenie al tuo fratello”.

9 Онан, штиинд кэ сэмынца ачаста н-аре сэ фие а луй, вэрса сэмынца пе пэмынт орь де кыте орь се кулка ку неваста фрателуй сэу, ка сэ ну дя сэмынцэ фрателуй сэу.

E Onan, sapendo che quella progenie non sarebbe sua, quando s’accostava alla moglie del suo fratello, faceva in modo d’impedire il concepimento, per non dar progenie al fratello.

10 Че фэчя ел н-а плэкут Домнулуй, каре л-а оморыт ши пе ел.

Ciò ch’egli faceva dispiacque all’Eterno, il quale fece morire anche lui.

11 Атунч, Иуда а зис нурорий сале Тамар: „Рэмый вэдувэ ын каса татэлуй тэу пынэ ва креште фиул меу Шела.” Зичя аша ка сэ ну моарэ ши Шела ка фраций луй. Тамар с-а дус ши а локуит ын каса татэлуй ей.

Allora Giuda disse a Tamar sua nuora: “Rimani vedova in casa di tuo padre, finché Scela, mio figliuolo, sia cresciuto”. Perché diceva: “Badiamo che anch’egli non muoia come i suoi fratelli”. E Tamar se ne andò, e dimorò in casa di suo padre.

12 Ау трекут мулте зиле ши фата луй Шуа, неваста луй Иуда, а мурит. Дупэ че ау трекут зилеле де жале, Иуда с-а суит ла Тимна, ла чей че-й тундяу оиле, ел ши приетенул сэу Хира, Адуламитул.

Passaron molti giorni, e morì la figliuola di Shua, moglie di Giuda; e dopo che Giuda si fu consolato, salì da quelli che tosavan le sue pecore a Timna; egli col suo amico Hira, l’Adullamita.

13 Ау дат де весте Тамарей деспре лукрул ачеста ши й-ау зис: „Ятэ кэ сокру-тэу се суе ла Тимна, ка сэ-шь тундэ оиле.”

Di questo fu informata Tamar, e le fu detto: “Ecco, il tuo suocero sale a Timna a tosare le sue pecore”.

14 Атунч, еа шь-а лепэдат хайнеле де вэдувэ, с-а акоперит ку о марамэ, с-а ымбрэкат ын алте хайне ши а шезут жос ла интраря ын Енаим, пе друмул каре дуче ла Тимна, кэч ведя кэ Шела се фэкусе маре, ши еа ну-й фусесе датэ де невастэ.

Allora ella si tolse le vesti da vedova, si coprì d’un velo, se ne avvolse tutta, e si pose a sedere alla porta di Enaim, ch’è sulla via di Timna; poiché vedeva che Scela era cresciuto, e nondimeno, lei non gli era stata data per moglie.

15 Иуда а вэзут-о ши а луат-о дрепт курвэ, пентру кэ ышь акоперисе фаца.

Come Giuda la vide, la prese per una meretrice, perch’essa aveva il viso coperto.

16 С-а абэтут ла еа дин друм ши а зис: „Ласэ-мэ сэ мэ кулк ку тине!” Кэч н-а куноскут-о кэ ера норэ-са. Еа а зис: „Че-мь дай ка сэ те кулчь ку мине?”

E accostatosi a lei sulla via, le disse: “Lasciami venire da te!” Poiché non sapeva ch’ella fosse sua nuora. Ed ella rispose: “Che mi darai per venire da me?”

17 Ел а рэспунс: „Ам сэ-ць тримит ун ед дин турма мя.” Еа а зис: „Ымь дай ун зэлог пынэ ыл вей тримите?”

Ed egli le disse: “Ti manderò un capretto del mio gregge”. Ed ella: “Mi darai tu un pegno finché tu me l’abbia mandato?”

18 Ел а рэспунс: „Че зэлог сэ-ць дау?” Еа а зис: „Инелул тэу, ланцул тэу ши тоягул пе каре-л ай ын мынэ.” Ел и ле-а дат. Апой с-а кулкат ку еа ши еа а рэмас ынсэрчинатэ де ла ел.

Ed egli: “Che pegno ti darò?” E l’altra rispose: “Il tuo sigillo, il tuo cordone e il bastone che hai in mano”. Egli glieli dette, andò da lei, ed ella rimase incinta di lui.

19 Еа с-а скулат ши а плекат; шь-а скос марама ши с-а ымбрэкат ярэшь ын хайнеле де вэдувэ.

Poi ella si levò, e se ne andò; si tolse il velo, e si rimise le vesti da vedova.

20 Иуда а тримис едул прин приетенул сэу Адуламитул, ка сэ скоатэ зэлогул дин мыниле фемеий. Дар ачеста н-а гэсит-о.

E Giuda mandò il capretto per mezzo del suo amico, l’Adullamita, affin di ritirare il pegno di man di quella donna; ma egli non la trovò.

21 А ынтребат пе оамений локулуй ши а зис: „Унде есте курва ачея каре стэтя аич, ла Енаим, пе друм?” Ей ау рэспунс: „Н-а фост ничо курвэ аич.”

Interrogò la gente del luogo, dicendo: “Dov’è quella meretrice che stava a Enaim, sulla via?” E quelli risposero: “Qui non c’è stata alcuna meretrice”.

22 Адуламитул с-а ынторс ла Иуда ши й-а спус: „Н-ам гэсит-о ши кяр оамений де аколо ау зис: ‘Н-а фост ничо курвэ аич.’”

Ed egli se ne tornò a Giuda, e gli disse: “Non l’ho trovata; e, per di più, la gente del luogo m’ha detto: Qui non c’è stata alcuna meretrice”.

23 Иуда а зис: „Цинэ че а луат, нумай сэ ну не фачем де рыс. Ятэ, ам тримис едул ачеста, ши н-ай гэсит-о.”

E Giuda disse: “Si tenga pure il pegno, che non abbiamo a incorrere nel disprezzo. Ecco, io ho mandato questo capretto, e tu non l’hai trovata”.

24 Кам дупэ трей лунь, ау венит ши ау спус луй Иуда: „Тамар, норэ-та, а курвит ши а рэмас кяр ынсэрчинатэ ын урма курвирий ей.” Ши Иуда а зис: „Скоатець-о афарэ ка сэ фие арсэ.”

Or circa tre mesi dopo, vennero a dire a Giuda: “Tamar, tua nuora, si è prostituita; e, per di più, eccola incinta in seguito alla sua prostituzione”. E Giuda disse: “Menatela fuori, e sia arsa!”

25 Дупэ че ау скос-о афарэ, еа а тримис сэ спунэ сокрулуй сэу: „Де ла омул ачела але куй сунт лукруриле ачестя ам рэмас еу ынсэрчинатэ; везь, те рог, але куй сунт инелул ачеста, ланцуриле ачестя ши тоягул ачеста.”

Come la menavano fuori, ella mandò a dire al suocero: “Sono incinta dell’uomo al quale appartengono queste cose”. E disse: “Riconosci, ti prego, di chi siano questo sigillo, questi cordoni e questo bastone”.

26 Иуда ле-а куноскут ши а зис: „Еа есте май пуцин виноватэ декыт мине, фииндкэ н-ам дат-о де невастэ фиулуй меу Шела.” Ши ну с-а май ымпреунат ку еа де атунч.

Giuda li riconobbe, e disse: “Ella è più giusta di me, giacché io non l’ho data a Scela, mio figliuolo”. Ed egli non ebbe più relazioni con lei.

27 Кынд й-а венит время сэ наскэ, ятэ кэ ын пынтечеле ей ерау дой ӂемень.

Or quando venne il tempo in cui doveva partorire, ecco ch’essa aveva in seno due gemelli.

28 Ши, ын тимпул наштерий, унул а скос мына ынаинте; моаша й-а апукат мына ши а легат-о ку ун фир рошу, зикынд: „Ачеста а ешит чел динтый.”

E mentre partoriva, l’un d’essi mise fuori una mano; e la levatrice la prese, e vi legò un filo di scarlatto, dicendo: “Questo qui esce il primo”.

29 Дар ел а трас мына ынапой ши а ешит фрате-сэу. Атунч, моаша а зис: „Че спэртурэ ай фэкут!” Де ачея й-а пус нумеле Перец.

Ma egli ritirò la mano, ed ecco uscir fuori il suo fratello. Allora la levatrice disse: “Perché ti sei fatta questa breccia?” Per questo motivo gli fu messo nome Perets.

30 Ын урмэ а ешит фрателе луй, каре авя фирул рошу ла мынэ; де ачея й-ау пус нумеле Зерах.

Poi uscì il suo fratello, che aveva alla mano il filo di scarlatto; e fu chiamato Zerach.