< Ӂенеза 17 >

1 Кынд а фост Аврам ын вырстэ де ноуэзечь ши ноуэ де ань, Домнул и С-а арэтат ши й-а зис: „Еу сунт Думнезеул чел Атотпутерник. Умблэ ынаинтя Мя ши фий фэрэ приханэ.
و چون ابرام نود و نه ساله بود، خداوندبر ابرام ظاهر شده، گفت: «من هستم خدای قادر مطلق، پیش روی من بخرام و کامل شو،۱
2 Вой фаче ун легэмынт ынтре Мине ши тине ши те вой ынмулци неспус де мулт.”
و عهد خویش را در میان خود و تو خواهم بست، و تو را بسیاربسیار کثیر خواهم گردانید.»۲
3 Аврам с-а арункат ку фаца ла пэмынт ши Думнезеу й-а ворбит астфел:
آنگاه ابرام به روی در‌افتاد و خدا به وی خطاب کرده، گفت:۳
4 „Ятэ легэмынтул Меу пе каре-л фак ку тине: вей фи татэл мултор нямурь.
«اما من اینک عهد من با توست و توپدر امت های بسیار خواهی بود.۴
5 Ну те вей май нуми Аврам, чи нумеле тэу ва фи Авраам, кэч те фак татэл мултор нямурь.
و نام تو بعد ازاین ابرام خوانده نشود بلکه نام تو ابراهیم خواهدبود، زیرا که تو را پدر امت های بسیار گردانیدم.۵
6 Те вой ынмулци неспус де мулт; вой фаче дин тине нямурь ынтреӂь ши дин тине вор еши ымпэраць.
و تو را بسیار بارور نمایم و امت‌ها از تو پدیدآورم و پادشاهان از تو به وجود آیند.۶
7 Вой пуне легэмынтул Меу ынтре Мине ши тине ши сэмынца та дупэ тине дин ням ын ням; ачеста ва фи ун легэмынт вешник, ын путеря кэруя Еу вой фи Думнезеул тэу ши ал семинцей тале дупэ тине.
و عهدخویش را در میان خود و تو، و ذریتت بعد از تو، استوار گردانم که نسلا بعد نسل عهد جاودانی باشد، تا تو را و بعد از تو ذریت تو را خدا باشم.۷
8 Цие ши семинцей тале дупэ тине ыць вой да цара ын каре локуешть акум ка стрэин, ши ануме ыць вой да тоатэ цара Канаанулуй ын стэпынире вешникэ; ши Еу вой фи Думнезеул лор.”
وزمین غربت تو، یعنی تمام زمین کنعان را، به تو و بعد از تو به ذریت تو به ملکیت ابدی دهم، وخدای ایشان خواهم بود.»۸
9 Думнезеу а зис луй Авраам: „Сэ пэзешть легэмынтул Меу, ту ши сэмынца та дупэ тине, дин ням ын ням.
پس خدا به ابراهیم گفت: «و اما تو عهد مرا نگاه دار، تو و بعد از توذریت تو در نسلهای ایشان.۹
10 Ачеста есте легэмынтул Меу пе каре сэ-л пэзиць ынтре Мине ши вой ши сэмынца та дупэ тине: тот че есте де парте бэрбэтяскэ ынтре вой сэ фие тэят ымпрежур.
این است عهد من که نگاه خواهید داشت، در میان من و شما و ذریت تو بعد از تو هر ذکوری از شما مختون شود،۱۰
11 Сэ вэ тэяць ымпрежур ын карня препуцулуй востру, ши ачеста сэ фие семнул легэмынтулуй динтре Мине ши вой.
وگوشت قلفه خود را مختون سازید، تا نشان آن عهدی باشد که در میان من و شماست.۱۱
12 Ла вырста де опт зиле, орьче копил де парте бэрбэтяскэ динтре вой сэ фие тэят ымпрежур, ням дупэ ням: фие кэ есте роб нэскут ын касэ, фие кэ есте кумпэрат ку бань де ла вреун стрэин, каре ну фаче парте дин нямул тэу.
هر پسرهشت روزه از شما مختون شود. هر ذکوری درنسلهای شما، خواه خانه زاد خواه زرخرید، ازاولاد هر اجنبی که از ذریت تو نباشد،۱۲
13 Ва требуи тэят ымпрежур атыт робул нэскут ын касэ, кыт ши чел кумпэрат ку бань, ши астфел легэмынтул Меу сэ фие ынтэрит ын карня воастрэ ка ун легэмынт вешник.
هرخانه زاد تو و هر زر خرید تو البته مختون شود تاعهد من در گوشت شما عهد جاودانی باشد.۱۳
14 Ун копил де парте бэрбэтяскэ нетэят ымпрежур ын карня препуцулуй луй сэ фие нимичит дин мижлокул нямулуй сэу: а кэлкат легэмынтул Меу.”
واما هر ذکور نامختون که گوشت قلفه او ختنه نشود، آن کس از قوم خود منقطع شود، زیرا که عهد مرا شکسته است.»۱۴
15 Думнезеу а зис луй Авраам: „Сэ ну май кемь Сарай пе невастэ-та Сарай, чи нумеле ей сэ фие Сара.
و خدا به ابراهیم گفت: «اما زوجه توسارای، نام او را سارای مخوان، بلکه نام او ساره باشد.۱۵
16 Еу о вой бинекувынта ши ыць вой да ун фиу дин еа; да, о вой бинекувынта ши еа ва фи мама унор нямурь ынтреӂь; кяр ымпэраць де нороаде вор еши дин еа.”
و او را برکت خواهم داد و پسری نیز ازوی به تو خواهم بخشید. او را برکت خواهم داد وامتها از وی به وجود خواهند آمد، و ملوک امتهااز وی پدید خواهند شد.»۱۶
17 Авраам с-а арункат ку фаца ла пэмынт ши а рыс, кэч а зис ын инима луй: „Сэ и се май наскэ оаре ун фиу унуй бэрбат де о сутэ де ань? Ши сэ май наскэ оаре Сара ла ноуэзечь де ань?”
آنگاه ابراهیم به روی در‌افتاده، بخندید و در دل خود گفت: «آیابرای مرد صد ساله پسری متولد شود و ساره درنود سالگی بزاید؟»۱۷
18 Ши Авраам а зис луй Думнезеу: „Сэ трэяскэ Исмаел ынаинтя Та!”
و ابراهیم به خدا گفت: «کاش که اسماعیل در حضور تو زیست کند.»۱۸
19 Думнезеу а зис: „Ку адевэрат, неваста та Сара ыць ва наште ун фиу ши-й вей пуне нумеле Исаак. Еу вой ынкея легэмынтул Меу ку ел, ка ун легэмынт вешник пентру сэмынца луй дупэ ел.
خدا گفت: «به تحقیق زوجه ات ساره برای توپسری خواهد زایید، و او را اسحاق نام بنه، و عهدخود را با وی استوار خواهم داشت، تا با ذریت اوبعد از او عهد ابدی باشد.۱۹
20 Дар ши ку привире ла Исмаел те-ам аскултат. Ятэ, ыл вой бинекувынта, ыл вой фаче сэ кряскэ ши ыл вой ынмулци неспус де мулт: дойспрезече воевозь ва наште ши вой фаче дин ел ун ням маре.
و اما در خصوص اسماعیل، تو را اجابت فرمودم. اینک او را برکت داده، بارور گردانم، و او را بسیار کثیر گردانم. دوازده رئیس از وی پدید آیند، و امتی عظیم ازوی بوجود آورم.۲۰
21 Дар легэмынтул меу ыл вой ынкея ку Исаак, пе каре ци-л ва наште Сара ла анул пе время ачаста.”
لکن عهد خود را با اسحاق استوار خواهم ساخت، که ساره او را بدین وقت در سال آینده برای تو خواهد زایید.»۲۱
22 Кынд а испрэвит де ворбит ку ел, Думнезеу С-а ынэлцат де ла Авраам.
و چون خدا از سخن‌گفتن با وی فارغ شد، از نزد ابراهیم صعود فرمود.۲۲
23 Авраам а луат пе фиул сэу Исмаел, пе тоць чей че се нэскусерэ ын каса луй ши пе тоць робий кумпэраць ку бань, адикэ пе тоць чей де парте бэрбэтяскэ динтре оамений дин каса луй Авраам, ши ле-а тэят ымпрежур карня препуцулуй кяр ын зиуа ачея, дупэ порунка пе каре й-о дэдусе Думнезеу.
و ابراهیم پسر خود، اسماعیل وهمه خانه زادان و زرخریدان خود را، یعنی هرذکوری که در خانه ابراهیم بود، گرفته، گوشت قلفه ایشان را در همان روز ختنه کرد، چنانکه خدا به وی امر فرموده بود.۲۳
24 Авраам ера ын вырстэ де ноуэзечь ши ноуэ де ань кынд а фост тэят ымпрежур ын карня препуцулуй сэу.
و ابراهیم نود و نه ساله بود، وقتی که گوشت قلفه‌اش مختون شد.۲۴
25 Фиул сэу Исмаел ера ын вырстэ де трейспрезече ань кынд а фост тэят ымпрежур ын карня препуцулуй сэу.
و پسرش، اسماعیل سیزده ساله بود هنگامی که گوشت قلفه‌اش مختون شد.۲۵
26 Авраам ши фиул сэу Исмаел ау фост тэяць ымпрежур кяр ын зиуа ачея.
در همان روزابراهیم و پسرش، اسماعیل مختون گشتند.۲۶
27 Ши тоць оамений дин каса луй: робь нэскуць ын каса луй сау кумпэраць ку бань де ла стрэинь ау фост тэяць ымпрежур ымпреунэ ку ел.
وهمه مردان خانه‌اش، خواه خانه زاد، خواه زرخرید از اولاد اجنبی، با وی مختون شدند.۲۷

< Ӂенеза 17 >