Естера 7
1 Ымпэратул ши Хаман с-ау дус ла оспэц ла ымпэрэтяса Естера.
And so the king and Haman entered to drink with the queen.
2 Ын ачастэ а доуа зи, ымпэратул а зис ярэшь Естерей пе кынд бяу вин: „Каре есте череря та, ымпэрэтясэ Естера? Еа ыць ва фи ымплинитэ. Че дорешть? Кяр дакэ ай чере жумэтате дин ымпэрэцие, о вей кэпэта.”
And the king said to her again on the second day, after he was warmed with wine, “What is your request, Esther, so that it may be given to you? And what do you want done? Even if you ask for half of my kingdom, you will obtain it.”
3 Ымпэрэтяса Естера а рэспунс: „Дакэ ам кэпэтат тречере ынаинтя та, ымпэрате, ши дакэ гэсеште ку кале ымпэратул, дэ-мь вяца – ятэ череря мя – ши скапэ пе попорул меу – ятэ доринца мя!
She answered him, “If I have found favor in your eyes, O king, and if it pleases you, spare my soul, I ask you, and spare my people, I beg you.
4 Кэч еу ши попорул меу сунтем вындуць сэ фим нимичиць, ынжунгияць ши прэпэдиць. Мэкар дакэ ам фи вындуць сэ фим робь ши роабе, аш тэчя, дар врэжмашул н-ар путя сэ ынлокуяскэ пердеря фэкутэ ымпэратулуй.”
For I and my people have been handed over to be crushed, to be slain, and to perish. And if we were only being sold as servants and slaves, the evil might be tolerable, and I would have mourned in silence. But now our enemy is one whose cruelty overflows upon the king.”
5 Ымпэратул Ахашверош а луат кувынтул ши а зис ымпэрэтесей Естера: „Чине ши унде есте ачела каре аре де гынд сэ факэ аша?”
And king Artaxerxes answered and said, “Who is this, and of what power, that he would dare to do these things?”
6 Естера а рэспунс: „Апэсэторул, врэжмашул, есте Хаман, рэул ачеста!” Хаман а рэмас ынгрозит ын фаца ымпэратулуй ши а ымпэрэтесей.
And Esther said, “This is our most wicked enemy and foe: Haman!” Hearing this, Haman was suddenly dumbfounded, unable to bear the faces of the king and the queen.
7 Ши ымпэратул, ын мыния луй, с-а скулат ши а пэрэсит оспэцул ши с-а дус ын грэдина касей ымпэрэтешть. Хаман а рэмас сэ-шь чарэ вяца де ла ымпэрэтяса Естера, кэч ведя бине кэ пердеря луй ера хотэрытэ ын минтя ымпэратулуй.
But the king, being angry, rose up and, from the place of the feast, entered into the arboretum of the garden. Haman likewise rose up to entreat Esther the queen for his soul, for he understood that evil was prepared for him by the king.
8 Кынд с-а ынторс ымпэратул дин грэдина касей ымпэрэтешть ын одая оспэцулуй, а вэзут пе Хаман кэ се арункасе спре патул пе каре ера Естера ши й-а зис: „Кум, сэ май ши силешть пе ымпэрэтясэ ла мине, ын каса ымпэрэтяскэ?” Кум ау ешит кувинтеле ачестя дин гура ымпэратулуй, й-ау ши акоперит фаца луй Хаман.
When the king returned from the arboretum of the garden and entered into the place of the feast, he found Haman collapsed on the couch on which Esther lay, and he said, “And now he wishes to oppress the queen, in my presence, in my house!” The word had not yet gone out of the king’s mouth, and immediately they covered his face.
9 Ши Харбона, унул дин фамень, а зис ын фаца ымпэратулуй: „Ятэ, спынзурэтоаря прегэтитэ де Хаман пентру Мардохеу, каре а ворбит спре бинеле ымпэратулуй, есте ридикатэ ын каса луй Хаман, ла о ынэлциме де чинчзечь де коць.” Ымпэратул а зис: „Хаман сэ фие спынзурат пе еа!”
And Harbona, one of the eunuchs who stood in ministry to the king, said, “Behold the wood, which he had prepared for Mordecai, who spoke up on behalf of the king, stands in Haman’s house, having a height of fifty cubits.” The king said to him, “Hang him from it.”
10 Ши ау спынзурат пе Хаман пе спынзурэтоаря пе каре о прегэтисе ел пентру Мардохеу. Ши мыния ымпэратулуй с-а потолит.
And so Haman was hanged on the gallows, which he had prepared for Mordecai, and the king’s anger was quieted.
