Еклезиастул 3
1 Тоате ышь ау время лор ши фиекаре лукру де суб черурь ышь аре часул луй.
Toutes choses ont leur temps, et dans leurs limites elles passent toutes sous le ciel.
2 Наштеря ышь аре время ей, ши моартя ышь аре время ей; сэдитул ышь аре время луй, ши смулӂеря челор сэдите ышь аре время ей.
Il est un temps de naître et un temps de mourir; Un temps de planter, et un temps d’arracher ce qui a été planté;
3 Учидеря ышь аре время ей, ши тэмэдуиря ышь аре время ей; дэрымаря ышь аре время ей, ши зидиря ышь аре время ей;
Un temps de tuer, et un temps de guérir; Un temps d’abattre, et un temps de bâtir;
4 плынсул ышь аре время луй, ши рысул ышь аре время луй; бочитул ышь аре время луй, ши жукатул ышь аре время луй;
Un temps de pleurer, et un temps de rire; Un temps de gémir, et un temps de sauter de joie;
5 арункаря ку петре ышь аре время ей, ши стрынӂеря петрелор ышь аре время ей; ымбрэцишаря ышь аре время ей, ши депэртаря де ымбрэцишэрь ышь аре время ей;
Un temps de disperser les pierres, et un temps de les rassembler; Un temps d’embrasser, et un temps de s’éloigner des embrassements;
6 кэутаря ышь аре время ей, ши пердеря ышь аре время ей; пэстраря ышь аре время ей, ши лепэдаря ышь аре время ей;
Un temps d’acquérir, et un temps de perdre; Un temps de garder, et un temps de rejeter;
7 руптул ышь аре время луй, ши кусутул ышь аре время луй; тэчеря ышь аре время ей, ши ворбиря ышь аре время ей;
Un temps de déchirer, et un temps de coudre; Un temps de se taire, et un temps de parler;
8 юбитул ышь аре время луй, ши урытул ышь аре время луй; рэзбоюл ышь аре время луй, ши пачя ышь аре время ей.
Un temps d’amour, et un temps de haine; Un temps de guerre, et un temps de paix;
9 Че фолос аре чел че мунчеште дин труда луй?
Quel avantage a l’homme de son travail?
10 Ам вэзут ла че ынделетничире супуне Думнезеу пе фиий оаменилор.
J’ai vu l’affliction qu’a donnée Dieu aux fils des hommes, pour qu’ils en soient tourmentés.
11 Орьче лукру Ел ыл фаче фрумос ла время луй. А пус ын инима лор кяр ши гындул вешничией, мэкар кэ омул ну поате купринде, де ла ынчепут пынэ ла сфыршит, лукраря пе каре а фэкут-о Думнезеу.
Il a fait toutes choses bonnes en leur temps, et il a livré le monde à leurs disputes; en sorte que l’homme ne découvre pas l’œuvre que Dieu a opérée depuis le commencement jusqu’à la fin.
12 Ам ажунс сэ куноск кэ ну есте алтэ феричире пентру ей декыт сэ се букуре ши сэ трэяскэ бине ын вяца лор;
Et j’ai reconnu qu’il n’y avait rien de mieux que de se réjouir et de faire le bien pendant sa vie.
13 дар ши фаптул кэ ун ом мэнынкэ ши бя ши дуче ун трай бун ын мижлокул ынтреӂий луй мунчь есте ун дар де ла Думнезеу.
Car tout homme qui mange, boit et voit le bien de son travail, c’est un don de Dieu.
14 Ам ажунс ла куноштинца кэ тот че фаче Думнезеу дэйнуеште ын вечь, ши ла чея че фаче Ел ну май есте нимик де адэугат ши нимик де скэзут, ши кэ Думнезеу фаче аша пентру ка лумя сэ се тямэ де Ел.
J’ai appris que les œuvres que Dieu a faites persévèrent à perpétuité; nous ne pouvons rien ajouter ni rien retrancher aux choses que Dieu a faites afin qu’il soit craint.
15 Че есте а май фост ши че ва фи а май фост; ши Думнезеу адуче ярэшь ынапой че а трекут.
Ce qui a été fait demeure: les choses qui doivent être ont déjà été; et Dieu rétablit ce qui est passé.
16 Ам май вэзут суб соаре кэ, ын локул рындуит пентру жудекатэ, домнеште нелеӂюиря ши кэ, ын локул рындуит пентру дрептате, есте рэутате.
J’ai vu sous le soleil, dans le lieu du jugement, l’impiété; et, dans le lieu de la justice, l’iniquité.
17 Атунч ам зис ын инима мя: „Думнезеу ва жудека ши пе чел бун, ши пе чел рэу, кэч Ел а сорочит о време пентру орьче лукру ши пентру орьче фаптэ.”
Et j’ai dit dans mon cœur: Dieu jugera le juste et l’impie, et ce sera alors le temps de toute chose.
18 Ам зис ын инима мя кэ ачестя се ынтымплэ нумай пентру оамень, ка сэ-й ынчерче Думнезеу ши ей ыншишь сэ вадэ кэ ну сунт декыт ниште добитоаче.
J’ai dit en mon cœur touchant les fils des hommes: Que Dieu les éprouve, et montre qu’ils sont semblables à des bêtes.
19 Кэч соарта омулуй ши а добитокулуй есте ачеяшь; ачеяшь соартэ ау амындой; кум моаре унул, аша моаре ши челэлалт; тоць ау ачеяшь суфларе, ши омул ну ынтрече ку нимик пе добиток, кэч тотул есте дешертэчуне.
C’est pour cela que le trépas est pour l’homme et pour les bêtes, et qu’égale est leur condition: comme l’homme meurt, ainsi elles meurent; de la même manière elles respirent toutes, et l’homme n’a rien de plus que la bête: toutes choses sont soumises à la vanité:
20 Тоате мерг ла ун лок; тоате ау фост фэкуте дин цэрынэ ши тоате се ынторк ын цэрынэ.
Toutes choses vont vers un seul lieu: elles ont été faites de la terre, et elles retournent pareillement à la terre.
21 Чине штие дакэ суфларя омулуй се суе ын сус ши дакэ суфларя добитокулуй се кобоарэ ын жос, ын пэмынт?
Qui sait si l’esprit des fils d’Adam monte en haut, et si l’esprit des bêtes descend en bas?
22 Аша кэ ам вэзут кэ ну есте нимик май бун пентру ом декыт сэ се веселяскэ де лукрэриле луй: ачаста есте партя луй. Кэч чине-л ва фаче сэ се букуре де че ва фи дупэ ел?
Et j’ai trouvé que rien n’est meilleur pour l’homme que de se réjouir en son œuvre, et que c’est là sa part: car qui l’amènera à connaître les choses qui doivent arriver après lui?
