2 Самуел 24
1 Домнул С-а апринс де мыние дин ноу ымпотрива луй Исраел ши а стырнит пе Давид ымпотрива лор, зикынд: „Ду-те ши фэ нумэрэтоаря луй Исраел ши а луй Иуда.”
Und es entbrannte abermals der Zorn Jehovahs wider Israel, und Er trieb David wider dieselben an und sprach: Geh, zähle Israel und Judah.
2 Ши ымпэратул а зис луй Иоаб, кэпетения оштирий, каре се афла лынгэ ел: „Стрэбате тоате семинцииле луй Исраел, де ла Дан пынэ ла Беер-Шеба; сэ се факэ нумэрэтоаря попорулуй ши сэ штиу ла кыт се ридикэ нумэрул лор.”
Und der König sprach zu Joab, dem Obersten der Streitmacht, die bei ihm war: Durchziehe doch alle Stämme Israels von Dan und bis Beerscheba und mustere das Volk, auf daß ich wisse die Zahl des Volkes.
3 Иоаб а зис ымпэратулуй: „Домнул Думнезеул тэу сэ факэ попорул де о сутэ де орь май маре, ши ымпэратул, домнул меу, сэ вадэ ку окий луй лукрул ачеста! Дар пентру че вря ымпэратул, домнул меу, сэ факэ лукрул ачеста?”
Und Joab sprach zum König: Jehovah, dein Gott, tue hinzu zu dem Volk so und so viel einhundertmal, und die Augen meines Herrn, des Königs, mögen es sehen! Warum hat aber mein Herr, der König, Lust an dieser Sache?
4 Ымпэратул а стэруит ын порунка пе каре о дэдя луй Иоаб ши кэпетениилор оштирий, ши Иоаб ши кэпетенииле оштирий ау плекат де ла ымпэрат ка сэ факэ нумэрэтоаря попорулуй Исраел.
Das Wort des Königs aber war zu stark für Joab und für die Obersten der Streitmacht. Und Joab und die Obersten der Streitmacht zogen aus vor dem Könige, das Volk Israel zu mustern.
5 Ау трекут Йорданул ши ау тэбэрыт ла Ароер, ла дряпта четэций каре есте ын мижлокул вэий Гад ши лынгэ Иаезер.
Und sie setzen über den Jordan und lagerten in Aroer, rechts von der Stadt, die inmitten des Bachtals Gad ist, und nach Jaeser hin.
6 Ау венит пынэ ла Галаад ши ын цара луй Тахтим-Ходши. С-ау дус пынэ ла Дан-Иаан ши ын ымпрежуримиле Сидонулуй.
Und sie kamen nach Gilead und dem Lande Tachtim Chodschi. Und sie kamen nach Dan-Jaan und in die Umgegend von Sidon.
7 Ау венит пынэ ла четэцуя Тир ши ын тоате четэциле хевицилор ши але канааницилор. Ау ешит спре партя де мязэзи а луй Иуда, ла Беер-Шеба.
Und sie kamen nach dem festen Zor und zu allen Städten der Chiviter und der Kanaaniter, und zogen dann nach dem Mittagslande Judahs, nach Beer-Scheba.
8 Ау стрэбэтут астфел тоатэ цара ши ау ажунс ла Иерусалим дупэ ноуэ лунь ши доуэзечь де зиле.
Und sie durchzogen das ganze Land und kamen am Ende von neun Monaten und zwanzig Tagen nach Jerusalem.
9 Иоаб а дат ымпэратулуй нумэрул попорулуй: ерау ын Исраел опт суте де мий де оамень де рэзбой каре скотяу сабия ши ын Иуда чинч суте де мий де оамень.
Und Joab gab dem König die Zahl der Musterung des Volkes, und es waren in Israel achthunderttausend Männer von Tapferkeit, die das Schwert zogen, und die Männer von Judah fünfhunderttausend Mann.
10 Давид а симцит кум ый бэтя инима дупэ че фэкусе нумэрэтоаря попорулуй. Ши а зис Домнулуй: „Ам сэвыршит ун маре пэкат фэкынд лукрул ачеста! Акум, Доамне, биневоеште ши яртэ нелеӂюиря робулуй Тэу, кэч ам лукрат ын тотул ка ун небун!”
Und David schlug das Herz, nachdem er das Volk hatte zählen lassen, und David sprach zu Jehovah: Ich habe sehr gesündigt, daß ich das getan; und nun, Jehovah, laß doch vorübergehen die Missetat deines Knechtes, daß ich sehr närrisch gehandelt habe.
11 А доуа зи, кынд с-а скулат Давид, кувынтул Домнулуй а ворбит астфел пророкулуй Гад, вэзэторул луй Давид:
Und David stand am Morgen auf, und das Wort Jehovahs geschah zu Gad, dem Propheten, dem Seher Davids, und sprach:
12 „Ду-те ши спуне луй Давид: ‘Аша ворбеште Домнул: «Ыць пун ынаинте трей ненорочирь; алеӂе уна дин еле, ши те вой лови ку еа.»’”
Gehe hin und rede zu David: So spricht Jehovah: Drei will Ich dir auferlegen, wähle dir davon eines, und Ich will es dir tun.
13 Гад с-а дус ла Давид ши й-а фэкут куноскут лукрул ачеста зикынд: „Врей шапте ань де фоамете ын цара та сау сэ фуӂь трей лунь динаинтя врэжмашилор тэй, каре те вор урмэри, сау сэ бынтуе чума трей зиле ын царэ? Акум алеӂе ши везь че требуе сэ рэспунд Челуй че мэ тримите.”
Und Gad kam zu David und sagte ihm an und sprach zu ihm: Sollen dir sieben Jahre Hungersnot in dein Land kommen, oder drei Monate, da du vor deinen Drängern fliehen mußt und man dir nachsetzt, oder soll drei Tage Pest in deinem Lande sein? Nun wisse und siehe, welches Wort ich Dem, Der mich gesandt, soll zurückbringen.
14 Давид а рэспунс луй Гад: „Сунт ынтр-о маре стрымтораре! О, май бине сэ кэдем ын мыниле Домнулуй, кэч ындурэриле Луй сунт немэрӂините, дар сэ ну кад ын мыниле оаменилор!”
Und David sprach zu Gad: Ich bin sehr bedrängt, doch laß mich fallen in Jehovahs Hand; denn viel sind Seiner Erbarmungen, und laß mich nicht fallen in des Menschen Hand.
15 Домнул а тримис чума ын Исраел де диминяцэ пынэ ла время хотэрытэ. Ши, дин Дан пынэ ла Беер-Шеба, ау мурит шаптезечь де мий де оамень дин попор.
Und Jehovah legte eine Pest auf Israel vom Morgen an bis zur bestimmten Zeit, und es starben vom Volke von Dan bis Beer-Scheba siebzigtausend Mann.
16 Пе кынд ынӂерул ынтиндя мына песте Иерусалим ка сэ-л нимичяскэ, Домнул С-а кэит де рэул ачела ши а зис ынӂерулуй каре учидя попорул: „Дестул! Траӂе-ць мына акум.” Ынӂерул Домнулуй ера лынгэ ария луй Аравна, Иебуситул.
Und der Engel reckte seine Hand aus wider Jerusalem, daß er es verdürbe; Jehovah gereute aber des Bösen und Er sprach zu dem Engel, der unter dem Volke verdarb: Es ist viel, jetzt laß deine Hand ab. Der Engel Jehovahs war aber an der Tenne des Aravnah, des Jebusiters.
17 Давид, вэзынд пе ынӂерул каре ловя пе попор, а зис Домнулуй: „Ятэ кэ ам пэкэтуит! Еу сунт виноват. Дар оиле ачестя че ау фэкут? Мына Та сэ се ындрепте дар ымпотрива мя ши ымпотрива касей татэлуй меу!”
Und David sprach zu Jehovah, als er sah, wie der Engel unter das Volk schlug und sagte: Siehe, ich habe gesündigt, und ich habe die Missetat verübt, was haben diese Schafe da getan? Deine Hand sei doch wider mich und wider meines Vaters Haus.
18 Ын зиуа ачея, Гад а венит ла Давид ши й-а зис: „Суе-те ши ыналцэ ун алтар Домнулуй ын ария луй Аравна, Иебуситул.”
Und Gad kam zu David an selbigem Tage und sprach zu ihm: Gehe hinauf und errichte dem Jehovah einen Altar auf der Tenne des Aravnah, des Jebusiters.
19 Давид с-а суит, дупэ кувынтул луй Гад, кум порунчисе Домнул.
Und David ging hinauf nach dem Worte Gads, wie Jehovah geboten hatte.
20 Аравна с-а уйтат ши а вэзут пе ымпэрат ши пе служиторий луй ындрептынду-се спре ел ши Аравна а ешит ши с-а ынкинат ынаинтя ымпэратулуй, ку фаца ла пэмынт.
Und Aravnah schaute aus und sah den König und seine Knechte zu ihm herüberkommen, und Aravnah ging hinaus und verbeugte sich vor dem König mit dem Antlitz zur Erde.
21 Аравна а зис: „Пентру че вине домнул меу ымпэратул ла служиторул луй?” Ши Давид а рэспунс: „Ка сэ кумпэр де ла тине ария ши сэ зидеск ын еа ун алтар Домнулуй, пентру ка сэ ынчетезе урӂия ачаста де песте попор.”
Und Aravnah sprach: Warum kommt mein Herr, der König, zu seinem Knechte? Und David sprach: Um von dir die Tenne zu kaufen, daß ich Jehovah einen Altar erbaue, damit der Plage beim Volke Einhalt getan werde.
22 Аравна а зис луй Давид: „Сэ я домнул меу ымпэратул ария ши сэ адукэ ын еа жертфеле каре-й вор плэчя; везь, боий вор фи пентру ардеря-де-тот ши кареле ку унелтеле лор вор цине лок де лемне.”
Und Aravnah sprach zu David: Mein Herr, der König, nehme und opfere auf, was gut in seinen Augen ist. Siehe, das Rind zum Brandopfer, und die Dreschwalzen und das Rindgeschirr zu Holz.
23 Аравна а дат ымпэратулуй тотул. Ши Аравна а зис ымпэратулуй: „Домнул Думнезеул тэу сэ те примяскэ!”
Das alles gab Aravnah, der König dem Könige. Und Aravnah sprach zum König: Jehovah, dein Gott, habe Wohlgefallen an dir.
24 Дар ымпэратул а зис луй Аравна: „Ну! Вряу с-о кумпэр де ла тине пе прец де арӂинт ши ну вой адуче Домнулуй Думнезеулуй меу ардерь-де-тот каре сэ ну мэ косте нимик.” Ши Давид а кумпэрат ария ши боий ку чинчзечь де сикли де арӂинт.
Der König aber sprach zu Aravnah: Nein, sondern ich will sie von dir kaufen nach dem Wert, und meinem Gotte Jehovah nicht ein Brandopfer aufopfern umsonst. Und David kaufte die Tenne und das Rind um Silber, fünfzig Schekel.
25 Давид а зидит аколо ун алтар Домнулуй ши а адус ардерь-де-тот ши жертфе де мулцумире. Атунч, Домнул а фост потолит фацэ де царэ ши а ынчетат урӂия де дясупра луй Исраел.
Und David baute Jehovah daselbst einen Altar und brachte Brandopfer und Dankopfer dar; und Jehovah ließ Sich erflehen für das Land, und der Plage ward Einhalt getan von Israel.
