2 Самуел 24
1 Домнул С-а апринс де мыние дин ноу ымпотрива луй Исраел ши а стырнит пе Давид ымпотрива лор, зикынд: „Ду-те ши фэ нумэрэтоаря луй Исраел ши а луй Иуда.”
Und der Zorn des HERRN ergrimmte abermals wider Israel, und er reizte David wider sie, indem er sprach: Gehe hin, zähle Israel und Juda!
2 Ши ымпэратул а зис луй Иоаб, кэпетения оштирий, каре се афла лынгэ ел: „Стрэбате тоате семинцииле луй Исраел, де ла Дан пынэ ла Беер-Шеба; сэ се факэ нумэрэтоаря попорулуй ши сэ штиу ла кыт се ридикэ нумэрул лор.”
Und der König sprach zu Joab, seinem Feldhauptmann, der bei ihm war: Durchziehe doch alle Stämme Israels, von Dan bis Beerseba, und mustere das Volk, damit ich ihre Zahl erfahre!
3 Иоаб а зис ымпэратулуй: „Домнул Думнезеул тэу сэ факэ попорул де о сутэ де орь май маре, ши ымпэратул, домнул меу, сэ вадэ ку окий луй лукрул ачеста! Дар пентру че вря ымпэратул, домнул меу, сэ факэ лукрул ачеста?”
Joab sprach zum König: Der HERR, dein Gott, füge zu diesem Volke, wie es jetzt ist, noch hundertmal mehr hinzu, daß mein Herr und König es mit seinen eigenen Augen sehe; aber warum verlangt mein Herr und König so etwas?
4 Ымпэратул а стэруит ын порунка пе каре о дэдя луй Иоаб ши кэпетениилор оштирий, ши Иоаб ши кэпетенииле оштирий ау плекат де ла ымпэрат ка сэ факэ нумэрэтоаря попорулуй Исраел.
Doch des Königs Wort blieb fest wider Joab und die Heerführer; so zogen Joab und die Heerführer von dem Könige aus, um das Volk Israel zu zählen.
5 Ау трекут Йорданул ши ау тэбэрыт ла Ароер, ла дряпта четэций каре есте ын мижлокул вэий Гад ши лынгэ Иаезер.
Und sie gingen über den Jordan und lagerten sich zu Aroer, zur Rechten der Stadt, die mitten im Tale von Gad liegt und gegen Jaeser.
6 Ау венит пынэ ла Галаад ши ын цара луй Тахтим-Ходши. С-ау дус пынэ ла Дан-Иаан ши ын ымпрежуримиле Сидонулуй.
Und sie kamen gen Gilead und in die Gegend von Tahtim-Hodsi, und als sie gen Dan-Jaan kamen, wandten sie sich nach Zidon.
7 Ау венит пынэ ла четэцуя Тир ши ын тоате четэциле хевицилор ши але канааницилор. Ау ешит спре партя де мязэзи а луй Иуда, ла Беер-Шеба.
Und sie kamen zu der Festung Tyrus und allen Städten der Heviter und Kanaaniter und zogen alsdann ins Mittagsland von Juda, gen Beerseba.
8 Ау стрэбэтут астфел тоатэ цара ши ау ажунс ла Иерусалим дупэ ноуэ лунь ши доуэзечь де зиле.
Also durchzogen sie das ganze Land und kamen nach neun Monaten und zwanzig Tagen gen Jerusalem.
9 Иоаб а дат ымпэратулуй нумэрул попорулуй: ерау ын Исраел опт суте де мий де оамень де рэзбой каре скотяу сабия ши ын Иуда чинч суте де мий де оамень.
Und Joab gab dem König die Zahl des gemusterten Volkes an. Und es waren in Israel achthunderttausend Kriegsleute, die das Schwert zogen, und in Juda fünfhunderttausend Mann.
10 Давид а симцит кум ый бэтя инима дупэ че фэкусе нумэрэтоаря попорулуй. Ши а зис Домнулуй: „Ам сэвыршит ун маре пэкат фэкынд лукрул ачеста! Акум, Доамне, биневоеште ши яртэ нелеӂюиря робулуй Тэу, кэч ам лукрат ын тотул ка ун небун!”
Aber nachdem David das Volk hatte zählen lassen, schlug ihm das Herz. Und David sprach zum HERRN: Ich habe mich schwer versündigt mit dem, was ich getan! Nun aber, o HERR, vergib doch die Missetat deines Knechtes; denn ich habe sehr töricht gehandelt!
11 А доуа зи, кынд с-а скулат Давид, кувынтул Домнулуй а ворбит астфел пророкулуй Гад, вэзэторул луй Давид:
Und als David am Morgen aufstand, erging das Wort des HERRN an den Propheten Gad, den Seher Davids, also:
12 „Ду-те ши спуне луй Давид: ‘Аша ворбеште Домнул: «Ыць пун ынаинте трей ненорочирь; алеӂе уна дин еле, ши те вой лови ку еа.»’”
Gehe hin und sage zu David: So spricht der HERR: Dreierlei lege ich dir vor; erwähle dir deren eines, daß ich es dir antue!
13 Гад с-а дус ла Давид ши й-а фэкут куноскут лукрул ачеста зикынд: „Врей шапте ань де фоамете ын цара та сау сэ фуӂь трей лунь динаинтя врэжмашилор тэй, каре те вор урмэри, сау сэ бынтуе чума трей зиле ын царэ? Акум алеӂе ши везь че требуе сэ рэспунд Челуй че мэ тримите.”
Gad kam zu David, zeigte es ihm an und sprach: Willst du, daß sieben Jahre Hungersnot in dein Land komme, oder daß du drei Monate lang vor deinen Widersachern fliehen müssest und sie dich verfolgen, oder daß drei Tage lang Pestilenz in deinem Lande sei? So besinne dich nun und siehe, was ich dem antworten soll, der mich gesandt hat!
14 Давид а рэспунс луй Гад: „Сунт ынтр-о маре стрымтораре! О, май бине сэ кэдем ын мыниле Домнулуй, кэч ындурэриле Луй сунт немэрӂините, дар сэ ну кад ын мыниле оаменилор!”
David sprach zu Gad: Mir ist sehr angst! Doch laß uns in die Hand des HERRN fallen, denn seine Barmherzigkeit ist groß; aber in der Menschen Hand will ich nicht fallen!
15 Домнул а тримис чума ын Исраел де диминяцэ пынэ ла время хотэрытэ. Ши, дин Дан пынэ ла Беер-Шеба, ау мурит шаптезечь де мий де оамень дин попор.
Da ließ der HERR Pestilenz in Israel kommen vom Morgen an bis zur bestimmten Zeit, daß von dem Volk, von Dan bis Beerseba, siebzigtausend Mann starben.
16 Пе кынд ынӂерул ынтиндя мына песте Иерусалим ка сэ-л нимичяскэ, Домнул С-а кэит де рэул ачела ши а зис ынӂерулуй каре учидя попорул: „Дестул! Траӂе-ць мына акум.” Ынӂерул Домнулуй ера лынгэ ария луй Аравна, Иебуситул.
Als aber der Engel seine Hand über Jerusalem ausstreckte, um sie zu verderben, ließ sich der HERR des Übels gereuen, und er sprach zu dem Engel, dem Verderber unter dem Volke: Es ist genug! Laß nun deine Hand ab! Der Engel des HERRN aber war bei der Tenne Aravnas, des Jebusiters.
17 Давид, вэзынд пе ынӂерул каре ловя пе попор, а зис Домнулуй: „Ятэ кэ ам пэкэтуит! Еу сунт виноват. Дар оиле ачестя че ау фэкут? Мына Та сэ се ындрепте дар ымпотрива мя ши ымпотрива касей татэлуй меу!”
Als David den Engel sah, der das Volk schlug, sprach er zum HERRN: Siehe, ich habe gesündigt, ich habe die Missetat begangen! Was haben aber diese Schafe getan? Laß doch deine Hand wider mich und wider meines Vaters Haus gerichtet sein!
18 Ын зиуа ачея, Гад а венит ла Давид ши й-а зис: „Суе-те ши ыналцэ ун алтар Домнулуй ын ария луй Аравна, Иебуситул.”
Und Gad kam zu David an jenem Tage und sprach zu ihm: Gehe hinauf und errichte dem HERRN einen Altar in der Tenne Aravnas, des Jebusiters!
19 Давид с-а суит, дупэ кувынтул луй Гад, кум порунчисе Домнул.
Also ging David hinauf, wie Gad gesagt und der HERR geboten hatte.
20 Аравна с-а уйтат ши а вэзут пе ымпэрат ши пе служиторий луй ындрептынду-се спре ел ши Аравна а ешит ши с-а ынкинат ынаинтя ымпэратулуй, ку фаца ла пэмынт.
Und als Aravna aufblickte, sah er den König mit seinen Knechten zu ihm herüberkommen. Da ging Aravna hinaus und verneigte sich vor dem König mit dem Angesicht zur Erde;
21 Аравна а зис: „Пентру че вине домнул меу ымпэратул ла служиторул луй?” Ши Давид а рэспунс: „Ка сэ кумпэр де ла тине ария ши сэ зидеск ын еа ун алтар Домнулуй, пентру ка сэ ынчетезе урӂия ачаста де песте попор.”
und Aravna sprach: Warum kommt mein Herr und König zu seinem Knechte? David sprach: Die Tenne von dir zu kaufen, um dem HERRN einen Altar zu bauen, damit die Plage vom Volke abgewandt werde!
22 Аравна а зис луй Давид: „Сэ я домнул меу ымпэратул ария ши сэ адукэ ын еа жертфеле каре-й вор плэчя; везь, боий вор фи пентру ардеря-де-тот ши кареле ку унелтеле лор вор цине лок де лемне.”
Aber Aravna sprach zu David: Mein Herr und König nehme sie und opfere, was ihn gut dünkt! Siehe, da ist ein Rind zum Brandopfer, die Dreschwagen aber und das Geschirr des Ochsen mögen als Brennholz dienen!
23 Аравна а дат ымпэратулуй тотул. Ши Аравна а зис ымпэратулуй: „Домнул Думнезеул тэу сэ те примяскэ!”
Alles dieses schenkt Aravna, o König, dem Könige! Und Aravna sprach zum König: Der HERR, dein Gott, sei dir gnädig!
24 Дар ымпэратул а зис луй Аравна: „Ну! Вряу с-о кумпэр де ла тине пе прец де арӂинт ши ну вой адуче Домнулуй Думнезеулуй меу ардерь-де-тот каре сэ ну мэ косте нимик.” Ши Давид а кумпэрат ария ши боий ку чинчзечь де сикли де арӂинт.
Aber der König sprach zu Aravna: Nicht also, sondern ich will es dir abkaufen gemäß seinem Werte; denn ich will dem HERRN, meinem Gott, kein Brandopfer darbringen, das mich nichts kostet. Also kaufte David die Tenne und die Rinder um fünfzig Schekel Silber.
25 Давид а зидит аколо ун алтар Домнулуй ши а адус ардерь-де-тот ши жертфе де мулцумире. Атунч, Домнул а фост потолит фацэ де царэ ши а ынчетат урӂия де дясупра луй Исраел.
Und David baute dem HERRN daselbst einen Altar und opferte Brandopfer und Dankopfer. Und der HERR ließ sich für das Land erbitten, und die Plage wurde von Israel abgewehrt.
