2 Самуел 15
1 Дупэ ачея, Абсалом шь-а прегэтит каре ши кай ши чинчзечь де оамень каре алергау ынаинтя луй.
En het geschiedde daarna, dat Absalom zich liet bereiden wagenen en paarden, en vijftig mannen, lopende voor zijn aangezicht henen.
2 Се скула дис-де-диминяцэ ши стэтя ла марӂиня друмулуй, ла поартэ. Ши орь де кыте орь авя чинева врео неынцелеӂере ши се дучя ла ымпэрат ла жудекатэ, Абсалом ыл кема ши зичя: „Дин че четате ешть?” Дупэ че-й рэспундя: „Сунт дин кутаре семинцие а луй Исраел”,
Ook maakte zich Absalom des morgens vroeg op, en stond aan de zijde van den weg der poort. En het geschiedde, dat Absalom allen man, die een geschil had, om tot den koning ten gerichte te komen, tot zich riep, en zeide: Uit welke stad zijt gij? Als hij dan zeide: Uw knecht is uit een der stammen Israels;
3 Абсалом ый зичя: „Ятэ, причина та есте бунэ ши дряптэ, дар нимень дин партя ымпэратулуй ну те ва аскулта.”
Zo zeide Absalom tot hem: Zie, uw zaken zijn goed en recht; maar gij hebt geen verhoorder van des konings wege.
4 Абсалом зичя: „Де м-ар пуне пе мине жудекэтор ын царэ! Орьче ом каре ар авя о неынцелеӂере ши о жудекатэ ар вени ла мине, ши й-аш фаче дрептате.”
Voorts zeide Absalom: Och, dat men mij ten rechter stelde in het land! Dat alle man tot mij kwame, die een geschil of rechtzaak heeft, dat ik hem recht sprake.
5 Ши, кынд се апропия чинева сэ се ынкине ынаинтя луй, ел ый ынтиндя мына, ыл апука ши-л сэрута.
Het geschiedde ook, als iemand naderde, om zich voor hem te buigen, zo reikte hij zijn hand uit, en greep hem, en kuste hem.
6 Абсалом се пурта аша ку тоць ачея дин Исраел каре се дучяу ла ымпэрат сэ чарэ дрептате. Ши Абсалом кыштига инима оаменилор луй Исраел.
En naar die wijze deed Absalom aan gans Israel, die tot den koning ten gerichte kwamen. Alzo stal Absalom het hart der mannen van Israel.
7 Дупэ тречере де патрузечь де ань, Абсалом а зис ымпэратулуй: „Дэ-мь вое сэ мэ дук ла Хеброн сэ ымплинеск о журуинцэ пе каре ам фэкут-о Домнулуй.
Ten einde nu van veertig jaren is het geschied, dat Absalom tot den koning zeide: Laat mij toch heengaan, en mijn gelofte, die ik den HEERE beloofd heb, te Hebron betalen.
8 Кэч робул тэу а фэкут о журуинцэ, кынд локуям ла Гешур, ын Сирия, ши ам зис: Дакэ мэ ва адуче Домнул ынапой ла Иерусалим, вой да чинсте Домнулуй.”
Want uw knecht heeft een gelofte beloofd, als ik te Gesur in Syrie woonde, zeggende: Indien de HEERE mij zekerlijk weder te Jeruzalem zal brengen, zo zal ik den HEERE dienen.
9 Ымпэратул й-а зис: „Ду-те ын паче.” Абсалом с-а скулат ши а плекат ла Хеброн.
Toen zeide de koning tot hem: Ga in vrede. Alzo maakte hij zich op, en ging naar Hebron.
10 Абсалом а тримис искоаде ын тоате семинцииле луй Исраел сэ спунэ: „Кынд вець аузи сунетул трымбицей, сэ зичець: ‘Абсалом с-а фэкут ымпэрат ла Хеброн!’”
Absalom nu had verspieders uitgezonden in alle stammen van Israel, om te zeggen: Als gij het geluid der bazuin zult horen, zo zult gij zeggen: Absalom is koning te Hebron.
11 Доуэ суте де оамень дин Иерусалим, каре фусесерэ пофтиць, ау ынсоцит пе Абсалом, ши л-ау ынсоцит ын простия лор фэрэ сэ штие нимик.
En er gingen met Absalom van Jeruzalem tweehonderd mannen, genodigd zijnde, doch gaande in hun eenvoudigheid, want zij wisten van geen zaak.
12 Пе кынд адучя Абсалом жертфеле, а тримис ын четатя Гило дупэ Ахитофел Гилонитул, сфетникул луй Давид. Унелтиря кэпэта путере ши попорул се ындрепта ын нумэр тот май маре де партя луй Абсалом.
Absalom zond ook om Achitofel, den Giloniet, Davids raad, uit zijn stad, uit Gilo te halen, als hij offeranden offerde. En de verbintenis werd sterk, en het volk kwam toe en vermeerderde bij Absalom.
13 Чинева а венит ши а дат де штире луй Давид ши а зис: „Инима оаменилор луй Исраел с-а ынторс спре Абсалом.”
Toen kwam er een boodschapper tot David, zeggende: Het hart van een iegelijk in Israel volgt Absalom na.
14 Ши Давид а зис тутурор служиторилор луй каре ерау ку ел ла Иерусалим: „Скулаци-вэ сэ фуӂим, кэч ну вом скэпа динаинтя луй Абсалом. Грэбици-вэ де плекаре, алтфел, ну ва ынтырзия сэ не ажунгэ ши ва арунка ненорочиря песте ной ши ва трече четатя прин аскуцишул сабией.”
Zo zeide David tot al zijn knechten, die met hem te Jeruzalem waren: Maakt u op, en laat ons vlieden, want er zou voor ons geen ontkomen zijn voor Absaloms aangezicht; haast u, om weg te gaan, opdat hij niet misschien haaste, en ons achterhale, en een kwaad over ons drijve, en deze stad sla met de scherpte des zwaards.
15 Служиторий ымпэратулуй й-ау зис: „Служиторий тэй вор фаче тот че ва вои домнул ностру, ымпэратул.”
Toen zeiden de knechten des konings tot den koning: Naar alles, wat mijn heer de koning verkiezen zal, ziet, hier zijn uw knechten.
16 Ымпэратул а ешит, ши тоатэ каса луй мерӂя дупэ ел, ши а лэсат зече циитоаре пентру паза касей.
En de koning ging uit met zijn ganse huis te voet; doch de koning liet tien bijwijven, om het huis te bewaren.
17 Ымпэратул а ешит астфел ши тот попорул ыл урма. Ши с-ау оприт ла чя дин урмэ касэ.
Als nu de koning met al het volk te voet was uitgegaan, zo bleven zij staan in een verre plaats.
18 Тоць служиторий луй, тоць керетиций ши тоць пелетиций ау трекут алэтурь де ел ши тоць гатиций, ын нумэр де шасе суте де оамень, вениць дин Гат дупэ ел, ау трекут ынаинтя ымпэратулуй.
En al zijn knechten gingen aan zijn zijde heen, ook al de Krethi en al de Plethi, en al de Gethieten, zeshonderd man, die van Gath te voet gekomen waren, gingen voor des konings aangezicht heen.
19 Ымпэратул а зис луй Итай дин Гат: „Пентру че сэ вий ши ту ку ной? Ынтоарче-те ши рэмый ку ымпэратул, кэч ешть стрэин ши ай фост луат кяр дин цара та.
Zo zeide de koning tot Ithai, den Gethiet: Waarom zoudt gij ook met ons gaan? Keer weder, en blijf bij den koning; want gij zijt vreemd, en ook zult gij weder vertrekken naar uw plaats.
20 Де ерь ай венит, ши азь сэ те фак сэ рэтэчешть ку ной ынкоаче ши ынколо, кынд нич еу ынсумь ну штиу унде мэ дук! Ынтоарче-те ши я ши пе фраций тэй ку тине. Домнул сэ се поарте ку тине ку бунэтате ши крединчошие!”
Gisteren zijt gij gekomen, en heden zou ik u met ons omvoeren om te gaan? Zo ik toch gaan moet, waarheen ik gaan kan, keer weder; en breng uw broederen wederom; weldadigheid en trouw zij met u.
21 Итай а рэспунс ымпэратулуй ши а зис: „Виу есте Домнул ши виу есте домнул меу, ымпэратул, кэ ын локул унде ва фи домнул меу, ымпэратул, фие ка сэ моарэ, фие ка сэ трэяскэ, аколо ва фи ши робул тэу.”
Maar Ithai antwoordde den koning, en zeide: Zo waarachtig als de HEERE leeft, en mijn heer de koning leeft, in de plaats, waar mijn heer de koning zal zijn, hetzij ten dode, hetzij ten leven, daar zal uw knecht voorzeker ook zijn!
22 Давид а зис атунч луй Итай: „Ду-те ши тречь!” Ши Итай дин Гат а трекут ынаинте, ку тоць оамений луй ши тоць копиий каре ерау ку ел.
Toen zeide David tot Ithai: Zo kom, en ga over. Alzo ging Ithai, de Gethiet, over, en al zijn mannen, en al de kinderen die met hem waren.
23 Тот цинутул плынӂя ши скотя ципете марь ла тречеря ынтрегулуй попор. Ымпэратул а трекут апой ши ел пырыул Кедрон ши тот попорул а апукат пе друмул каре дуче ын пустиу.
En het ganse land weende met luider stem, als al het volk overging; ook ging de koning over de beek Kidron, en al het volk ging over, recht naar den weg der woestijn.
24 Цадок ера ши ел аколо ши, ку ел, тоць левиций, дукынд кивотул легэмынтулуй луй Думнезеу, ши ау ашезат жос кивотул луй Думнезеу, ши Абиатар се суя, ын тимп че тот попорул испрэвя де ешит дин четате.
En ziet, Zadok was ook daar, en al de Levieten met hem, dragende de ark des verbonds van God, en zij zetten de ark Gods neder; en Abjathar klom op, totdat al het volk uit de stad geeindigd had over te gaan.
25 Ымпэратул а зис луй Цадок: „Ду кивотул луй Думнезеу ынапой ын четате. Дакэ вой кэпэта тречере ынаинтя Домнулуй, мэ ва адуче ынапой ши мэ ва фаче сэ вэд кивотул ши локашул луй.
Toen zeide de koning tot Zadok: Breng de ark Gods weder in de stad; indien ik genade zal vinden in des HEEREN ogen, zo zal Hij mij wederhalen, en zal ze mij laten zien, mitsgaders Zijn woning.
26 Дар дакэ ва зиче: ‘Ну-мь плаче де тине’, ятэ-мэ, сэ факэ че ва креде ку мине.”
Maar indien Hij alzo zal zeggen: Ik heb geen lust tot u; zie, hier ben ik, Hij doe mij, zo als het in Zijn ogen goed is.
27 Ымпэратул а май зис преотулуй Цадок: „Ынцелеӂь? Ынтоарче-те ын паче ын четате, ку фиул тэу Ахимаац ши ку Ионатан, фиул луй Абиатар, чей дой фий ай воштри.
Voorts zeide de koning tot den priester Zadok: Zijt gij niet een ziener? Keer weder in de stad met vrede; ook ulieder beide zonen, Ahimaaz, uw zoon, en Jonathan, Abjathars zoon, met u.
28 Ведець, вой аштепта ын кымпииле пустиулуй пынэ че-мь вор вени вешть дин партя воастрэ.”
Zie, ik zal vertoeven in de vlakke velden der woestijn, totdat er een woord van ulieden kome, dat men mij aanzegge.
29 Астфел, Цадок ши Абиатар ау дус ынапой кивотул луй Думнезеу ла Иерусалим ши ау рэмас аколо.
Alzo bracht Zadok, en Abjathar, de ark Gods weder te Jeruzalem, en zij bleven aldaar.
30 Давид а суит дялул Мэслинилор. Суя плынгынд ши ку капул акоперит ши мерӂя ку пичоареле гоале, ши тоць чей че ерау ку ел шь-ау акоперит ши ей капул ши суяу плынгынд.
En David ging op door den opgang der olijven, opgaande en wenende, en het hoofd was hem bewonden; en hij zelf ging barrevoets; ook had al het volk, dat met hem was, een iegelijk zijn hoofd bedekt, en zij gingen op, opgaande en wenende.
31 Ау венит ши ау спус луй Давид: „Ахитофел есте ымпреунэ ку Абсалом принтре унелтиторь.” Ши Давид а зис: „Доамне, нимичеште сфатуриле луй Ахитофел!”
Toen gaf men David te kennen, zeggende: Achitofel is onder degenen, die zich met Absalom hebben verbonden. Dies zeide David: O, HEERE! maak toch Achitofels raad tot zotheid.
32 Кынд а ажунс Давид пе вырф, унде с-а ынкинат ынаинтя луй Думнезеу, ятэ кэ Хушай, Аркитул, а венит ынаинтя луй, ку хайна сфышиятэ ши капул акоперит ку цэрынэ.
En het geschiedde, als David tot op de hoogte kwam, dat hij aldaar God aanbad; ziet, toen ontmoette hem Husai, de Archiet, hebbende zijn rok gescheurd, en aarde op zijn hoofd.
33 Давид й-а зис: „Дакэ вей вени ку мине, ымь вей фи о поварэ.
En David zeide tot hem: Zo gij met mij voortgaat, zo zult gij mij tot een last zijn;
34 Димпотривэ, вей нимичи пентру мине сфатуриле луй Ахитофел дакэ те вей ынтоарче ын четате ши вей зиче луй Абсалом: ‘Ымпэрате, еу вой фи робул тэу; одиниоарэ ам фост робул татэлуй тэу, дар акум сунт робул тэу.’
Maar zo gij weder in de stad gaat, en tot Absalom zegt: Uw knecht, ik zal des konings zijn; ik ben wel uws vaders knecht van te voren geweest, maar nu zal ik uw knecht zijn; zo zoudt gij mij den raad van Achitofel te niet maken.
35 Преоций Цадок ши Абиатар ну вор фи аколо ку тине? Тот че вей афла дин каса ымпэратулуй спуне преоцилор Цадок ши Абиатар.
En zijn niet Zadok en Abjathar, de priesters, aldaar met u? Zo zal het geschieden, dat gij alle ding, dat gij uit des konings huis zult horen, den priesteren, Zadok en Abjathar, zult te kennen geven.
36 Ши фииндкэ ей ау аколо ла ей пе чей дой фий ай лор, пе Ахимаац, фиул луй Цадок, ши пе Ионатан, фиул луй Абиатар, прин ей ымь вець тримите тот че вець афла.”
Ziet, hun beide zonen zijn aldaar bij hen, Ahimaaz, Zadoks, en Jonathan, Abjathars zoon; zo zult gijlieden door hun hand tot mij zenden alle ding, dat gij zult horen.
37 Хушай, приетенул луй Давид, с-а ынторс дар ын четате. Ши Абсалом а интрат ын Иерусалим.
Alzo kwam Husai, Davids vriend, in de stad; en Absalom kwam te Jeruzalem.
