2 Коринтень 7
1 Деч, фииндкэ авем астфел де фэгэдуинце, пряюбицилор, сэ не курэцим де орьче ынтинэчуне а кэрний ши а духулуй ши сэ не дучем сфинциря пынэ ла капэт, ын фрика де Думнезеу.
Da wir nun diese Verheißungen haben, Geliebte, so laßt uns uns selbst reinigen von jeder Befleckung des Fleisches und des Geistes, indem wir die Heiligkeit vollenden in der Furcht Gottes.
2 Ынцелеӂеци-не бине! Н-ам недрептэцит пе нимень, н-ам вэтэмат пе нимень, н-ам ыншелат пе нимень.
Nehmet uns auf; wir haben niemand unrecht getan, wir haben niemand verderbt, wir haben niemand übervorteilt.
3 Ну спун ачесте лукрурь ка сэ вэ осындеск, кэч ам спус май ынаинте кэ сунтець ын инимиле ноастре пе вяцэ ши пе моарте.
Nicht zur Verurteilung rede ich; denn ich habe vorhin gesagt, daß ihr in unseren Herzen seid, um mit zu sterben und mit zu leben.
4 Ам о маре ынкредере ын вой. Ам тот дрептул сэ мэ лауд ку вой. Сунт плин де мынгыере, ымь салтэ инима де букурие ын тоате неказуриле ноастре.
Groß ist meine Freimütigkeit gegen euch, groß mein Rühmen eurethalben; ich bin mit Trost erfüllt, ich bin ganz überströmend in der Freude bei all unserer Drangsal.
5 Кэч ши дупэ вениря ноастрэ ын Мачедония, трупул ностру н-а авут ничо одихнэ. Ам фост некэжиць ын тоате кипуриле: де афарэ лупте, динэунтру темерь.
Denn auch als wir nach Macedonien kamen, hatte unser Fleisch keine Ruhe, sondern allenthalben waren wir bedrängt; von außen Kämpfe, von innen Befürchtungen.
6 Дар Думнезеу, каре мынгые пе чей смериць, не-а мынгыят прин вениря луй Тит.
Der aber die Niedrigen tröstet, Gott, tröstete uns durch die Ankunft des Titus.
7 Ши ну нумай прин вениря луй, чи ши прин мынгыеря ку каре а фост мынгыят ши ел де вой. Ел не-а историсит деспре доринца воастрэ арзэтоаре, деспре лакримиле воастре, деспре рывна воастрэ пентру мине, аша кэ букурия мя а фост ши май маре.
Nicht allein aber durch seine Ankunft, sondern auch durch den Trost, womit er eurethalben getröstet wurde, als er uns kundtat eure Sehnsucht, euer Wehklagen, euren Eifer für mich, so daß ich mich um so mehr freute.
8 Мэкар кэ в-ам ынтристат прин епистола мя, ну-мь паре рэу ши кяр дакэ мь-ар фи пэрут рэу – кэч вэд кэ епистола ачея в-а ынтристат (мэкар кэ пентру пуцинэ време) –
Denn wenn ich euch auch durch den Brief betrübt habe, so reut es mich nicht, wenn es mich auch gereut hat; denn ich sehe, daß jener Brief, wenn auch nur für eine Zeit, euch betrübt hat.
9 тотушь акум мэ букур, ну пентру кэ аць фост ынтристаць, чи пентру кэ ынтристаря воастрэ в-а адус ла покэинцэ. Кэч аць фост ынтристаць дупэ воя луй Думнезеу, ка сэ н-авець ничо пагубэ дин партя ноастрэ.
Jetzt freue ich mich, nicht daß ihr betrübt worden, sondern daß ihr zur Buße betrübt worden seid; denn ihr seid Gott gemäß betrübt worden, auf daß ihr in nichts von uns Schaden erlittet.
10 Ын адевэр, кынд ынтристаря есте дупэ воя луй Думнезеу, адуче о покэинцэ каре дуче ла мынтуире ши де каре чинева ну се кэеште ничодатэ, пе кынд ынтристаря лумий адуче моартя.
Denn die Betrübnis Gott gemäß bewirkt eine nie zu bereuende Buße zum Heil; die Betrübnis der Welt aber bewirkt den Tod.
11 Кэч уйте, токмай ынтристаря ачаста а воастрэ дупэ воя луй Думнезеу че фрэмынтаре а трезит ын вой! Ши че кувинте де дезвиновэцире! Че мыние! Че фрикэ! Че доринцэ апринсэ! Че рывнэ! Че педяпсэ! Ын тоате вой аць арэтат кэ сунтець кураць ын привинца ачаста.
Denn siehe, eben dieses, daß ihr Gott gemäß betrübt worden seid, wieviel Fleiß hat es bei euch bewirkt! Sogar Verantwortung, sogar Unwillen, sogar Furcht, sogar Sehnsucht, sogar Eifer, sogar Vergeltung. Ihr habt euch in allem erwiesen, daß ihr an der Sache rein seid.
12 Аша кэ, дакэ в-ам скрис, ну в-ам скрис нич дин причина челуй че а фэкут окара, нич дин причина челуй че а суферит окара, чи ка сэ се арате маря ноастрэ пуртаре де грижэ пентру вой ынаинтя луй Думнезеу.
So denn, wenn ich euch auch geschrieben habe, so geschah es nicht um des Beleidigers, noch um des Beleidigten willen, sondern um deswillen, damit unser Fleiß für euch bei euch offenbar werde vor Gott.
13 Де ачея ам фост мынгыяць. Дар, пе лынгэ мынгыеря ачаста а ноастрэ, не-ам букурат ши май мулт де букурия луй Тит, ал кэруй дух а фост рэкорит де вой тоць.
Deswegen sind wir getröstet worden; vielmehr aber freuten wir uns bei unserem Troste noch überschwenglicher über die Freude des Titus, weil sein Geist durch euch alle erquickt worden ist.
14 Ши дакэ м-ам лэудат пуцин ку вой ынаинтя луй, н-ам фост дат де рушине. Чи, дупэ кум ын орьче лукру в-ам спус адевэрул, тот аша ши лауда ноастрэ ку вой ынаинтя луй Тит с-а адеверит.
Denn wenn ich ihm etwas über euch gerühmt habe, so bin ich nicht zu Schanden geworden; sondern wie wir alles in Wahrheit zu euch geredet haben, also ist auch unser Rühmen gegen Titus Wahrheit geworden;
15 Ел аре о ши май маре драгосте пентру вой, кынд ышь адуче аминте де аскултаря воастрэ а тутурор ши де примиря пе каре й-аць фэкут-о, ку фрикэ ши кутремур.
und seine innerlichen Gefühle sind überströmender gegen euch, indem er an euer aller Gehorsam gedenkt, wie ihr ihn mit Furcht und Zittern empfangen habt.
16 Мэ букур кэ мэ пот ынкреде ын вой ын тоате привинцеле.
Ich freue mich, daß ich in allem Zuversicht betreffs euer habe.
