2 Коринтень 4
1 Де ачея, фииндкэ авем служба ачаста, дупэ ындураря пе каре ам кэпэтат-о, ной ну кэдем де обосялэ.
Sentähden, kun meillä on tämä virka sen laupeuden mukaan, joka on osaksemme tullut, me emme lannistu,
2 Ка уний каре ам лепэдат мештешуӂириле рушиноасе ши аскунсе, ну умблэм ку виклешуг ши ну стрикэм Кувынтул луй Думнезеу. Чи, прин арэтаря адевэрулуй, не фачем вредничь сэ фим примиць де орьче куӂет оменеск, ынаинтя луй Думнезеу.
vaan olemme hyljänneet kaikki häpeälliset salatiet, niin ettemme vaella kavaluudessa emmekä väärennä Jumalan sanaa, vaan julkituomalla totuuden me suositamme itseämme jokaisen ihmisen omalletunnolle Jumalan edessä.
3 Ши дакэ Евангелия ноастрэ есте акоперитэ, есте акоперитэ пентру чей че сунт пе каля перзэрий,
Mutta jos meidän evankeliumimme on peitossa, niin se peite on niissä, jotka kadotukseen joutuvat,
4 а кэрор минте некрединчоасэ а орбит-о думнезеул вякулуй ачестуя, ка сэ ну вадэ стрэлучинд лумина Евангелией славей луй Христос, каре есте кипул луй Думнезеу. (aiōn g165)
niissä uskottomissa, joiden mielet tämän maailman jumala on niin sokaissut, ettei heille loista valkeus, joka lähtee Kristuksen kirkkauden evankeliumista, hänen, joka on Jumalan kuva. (aiōn g165)
5 Кэч ной ну не проповэдуим пе ной ыншине, чи пе Домнул Христос Исус. Ной сунтем робий воштри, пентру Исус.
Sillä me emme julista itseämme, vaan Kristusta Jeesusta, että hän on Herra ja me teidän palvelijanne Jeesuksen tähden.
6 Кэч Думнезеу, каре а зис: „Сэ луминезе лумина дин ынтунерик”, не-а луминат инимиле, пентру ка сэ фачем сэ стрэлучяскэ лумина куноштинцей славей луй Думнезеу пе фаца луй Исус Христос.
Sillä Jumala, joka sanoi: "Loistakoon valkeus pimeydestä", on se, joka loisti sydämiimme, että Jumalan kirkkauden tunteminen, sen kirkkauden, joka loistaa Kristuksen kasvoissa, levittäisi valoansa.
7 Комоара ачаста о пуртэм ын ниште васе де лут, пентру ка ачастэ путере немайпоменитэ сэ фие де ла Думнезеу, ши ну де ла ной.
Mutta tämä aarre on meillä saviastioissa, että tuo suunnattoman suuri voima olisi Jumalan eikä näyttäisi tulevan meistä.
8 Сунтем ынколциць ын тоате кипуриле, дар ну ла стрымтоаре; ын гря кумпэнэ, дар ну дезнэдэждуиць;
Me olemme kaikin tavoin ahdingossa, mutta emme umpikujassa, neuvottomat, mutta emme toivottomat,
9 пригониць, дар ну пэрэсиць; трынтиць жос, дар ну оморыць.
vainotut, mutta emme hyljätyt, maahan kukistetut, mutta emme tuhotut.
10 Пуртэм ынтотдяуна ку ной, ын трупул ностру, оморыря Домнулуй Исус, пентру ка ши вяца луй Исус сэ се арате ын трупул ностру.
Me kuljemme, aina kantaen Jeesuksen kuolemaa ruumiissamme, että Jeesuksen elämäkin tulisi meidän ruumiissamme näkyviin.
11 Кэч ной чей вий тотдяуна сунтем даць ла моарте дин причина луй Исус, пентру ка ши вяца луй Исус сэ се арате ын трупул ностру муритор.
Sillä me, jotka elämme, olemme alati annetut kuolemaan Jeesuksen tähden, että Jeesuksen elämäkin tulisi kuolevaisessa lihassamme näkyviin.
12 Астфел кэ ын ной лукрязэ моартя, яр ын вой, вяца.
Niinpä siis kuolema tekee työtään meissä, mutta elämä teissä.
13 Ынсэ фииндкэ авем ачелашь дух де крединцэ, потривит ку чея че есте скрис: „Ам крезут, де ачея ам ворбит!” ши ной кредем, ши де ачея ворбим.
Mutta koska meillä on sama uskon Henki, niinkuin kirjoitettu on: "Minä uskon, sentähden minä puhun", niin mekin uskomme, ja sentähden me myös puhumme,
14 Ши штим кэ Чел че а ынвият пе Домнул Исус не ва ынвия ши пе ной ымпреунэ ку Исус ши не ва фаче сэ не ынфэцишэм ымпреунэ ку вой.
tietäen, että hän, joka herätti Herran Jeesuksen, on herättävä meidätkin Jeesuksen kanssa ja asettava esiin yhdessä teidän kanssanne.
15 Кэч тоате ачесте лукрурь се петрек ын фолосул востру, пентру ка харул маре, кэпэтат прин мулць, сэ факэ сэ споряскэ мулцумириле спре слава луй Думнезеу.
Sillä kaikki tapahtuu teidän tähtenne, että aina enenevä armo yhä useampien kautta saisi aikaan yhä runsaampaa kiitosta Jumalan kunniaksi.
16 Де ачея, ной ну кэдем де обосялэ. Чи кяр дакэ омул ностру де афарэ се трече, тотушь омул ностру динэунтру се ынноеште дин зи ын зи.
Sentähden me emme lannistu; vaan vaikka ulkonainen ihmisemme menehtyykin, niin sisällinen kuitenkin päivä päivältä uudistuu.
17 Кэч ынтристэриле ноастре ушоаре де о клипэ лукрязэ пентру ной тот май мулт о греутате вешникэ де славэ. (aiōnios g166)
Sillä tämä hetkisen kestävä ja kevyt ahdistuksemme tuottaa meille iankaikkisen ja määrättömän kirkkauden, ylenpalttisesti, (aiōnios g166)
18 Пентру кэ ной ну не уйтэм ла лукруриле каре се вэд, чи ла челе че ну се вэд, кэч лукруриле каре се вэд сунт трекэтоаре, пе кынд челе че ну се вэд сунт вешниче. (aiōnios g166)
meille, jotka emme katso näkyväisiä, vaan näkymättömiä; sillä näkyväiset ovat ajallisia, mutta näkymättömät iankaikkisia. (aiōnios g166)
