2 Коринтень 10

1 Еу, Павел, вэ рог, прин блындеця ши бунэтатя луй Христос – еу, чел „смерит кынд сунт де фацэ ын мижлокул востру ши плин де ындрэзнялэ ымпотрива воастрэ кынд сунт департе” –

OR io Paolo vi esorto per la benignità, e mansuetudine di Cristo; [io dico], che fra voi [presente] in persona ben [sono] umile; ma, assente, sono ardito inverso voi.

2 вэ рог, дар, сэ ну мэ фачець ка, атунч кынд вой фи де фацэ, сэ алерг ку хотэрыре ла ындрэзняла ачея пе каре ам де гынд с-о ынтребуинцез ымпотрива унора каре ышь ынкипуе кэ ной сунтем мынаць де фиря пэмынтяскэ.

E [vi] prego che, essendo presente, non mi convenga procedere animosamente con quella confidanza, per la quale son reputato audace, contro ad alcuni che fanno stima di noi, come se camminassimo secondo la carne.

3 Мэкар кэ трэим ын фиря пэмынтяскэ, тотушь ну не луптэм кэлэузиць де фиря пэмынтяскэ.

Poichè, camminando nella carne, non guerreggiamo secondo la carne

4 Кэч армеле ку каре не луптэм ной ну сунт супусе фирий пэмынтешть, чи сунт путерниче, ынтэрите де Думнезеу ка сэ сурпе ынтэритуриле.

(perciocchè le armi della nostra guerra non [son] carnali, ma potenti a Dio alla distruzione delle fortezze),

5 Ной рэстурнэм изводириле минций ши орьче ынэлциме каре се ридикэ ымпотрива куноштинцей луй Думнезеу, ши орьче гынд ыл фачем роб аскултэрий де Христос.

sovvertendo i discorsi, ed ogni altezza che si eleva contro alla conoscenza di Dio; e cattivando ogni mente all'ubbidienza di Cristo.

6 Ындатэ че се ва сэвырши аскултаря ачаста дин партя воастрэ, сунтем гата сэ педепсим орьче неаскултаре.

Ed avendo presta in mano la punizione d'ogni disubbidienza, quando la vostra ubbidienza sarà compiuta.

7 Ла ынфэцишаре вэ уйтаць? Дакэ чинева креде кэ „есте ал луй Христос”, сэ айбэ ын ведере кэ, дупэ кум ел есте ал луй Христос, тот аша сунтем ши ной.

Riguardate voi alle cose [che sono] in apparenza? se alcuno si confida in sè stesso d'esser di Cristo, reputi altresì da sè medesimo questo: che, siccome egli [è] di Cristo, così ancora noi [siam] di Cristo.

8 Ши кяр дакэ м-аш лэуда чева май мулт ку стэпыниря пе каре мь-а дат-о Домнул пентру зидиря воастрэ, яр ну пентру дэрымаря воастрэ, тот ну мь-ар фи рушине.

Perciocchè, benchè io mi gloriassi ancora alquanto più della nostra podestà, che il Signore ci ha data, ed edificazione, e non a distruzion vostra, io non [ne] sarei svergognato.

9 Зик аша, ка сэ ну се парэ кэ вряу сэ вэ ынфрикошез прин епистолеле меле.

Ora, non facciasi stima di me, come se vi spaventassi per lettere.

10 „Де фапт”, зик ей, „епистолеле луй сунт ку греутате ши плине де путере, дар кынд есте де фацэ ел ынсушь, есте моале, ши кувынтул луй н-аре ничо греутате.”

Perciocchè, ben sono, dice [alcuno], le lettere gravi e forti; ma la presenza del corpo [è] debole, e la parola dispregevole.

11 Чине жудекэ аша сэ фие ынкрединцат кэ, аша кум сунтем ын ворбэ ын епистолеле ноастре, кынд ну сунтем де фацэ, тот аша вом фи ши ын фаптэ, кынд вом фи де фацэ!

Il tale reputi questo: che, quali siamo assenti, in parola, per lettere; tali [saremo] ancora presenti, in fatti.

12 Негрешит, н-авем ындрэзняла сэ не пунем алэтурь сау ын рындул унора дин ачея каре се лаудэ сингурь. Дар ей, прин фаптул кэ се мэсоарэ ку ей ыншишь ши се пун алэтурь ей ку ей ыншишь, сунт фэрэ причепере.

Perciocchè noi non osiamo aggiungerci, nè paragonarci con alcuni di coloro che si raccomandano loro stessi; ma essi, misurandosi per sè stessi, e paragonandosi con sè stessi, non hanno alcuno intendimento.

13 Ной ынсэ ну не лэудэм динколо де мэсура ноастрэ, чи ын мэсура марӂинилор пе каре ле-а ынсемнат Думнезеу кымпулуй ностру ка сэ ажунӂем пынэ ла вой.

Ma, quant'è a noi, non ci glorieremo all'infinito; anzi, secondo la misura del limite che Iddio ci ha spartito come misura [del nostro lavoro, ci glorieremo] d'esser pervenuti infino a voi.

14 Ну не ынтиндем пря мулт, ка ши кынд н-ам фи ажунс пынэ ла вой, кэч, ын адевэр, пынэ ла вой ам ажунс ын Евангелия луй Христос.

Perciocchè noi non ci distendiamo oltre [il convenevole], come se non fossimo pervenuti infino a voi; poichè siam pervenuti eziandio fino a voi nel[la predicazione del]l'evangelo di Cristo;

15 Ну не лэудэм песте мэсура ноастрэ, адикэ ну не лэудэм ку остенелиле алтуя, чи авем нэдеждя кэ, дакэ крединца воастрэ креште, ва креште ши кымпул ностру де лукру ынтре вой, неспус де мулт, дупэ мэсура ноастрэ.

non gloriandoci all'infinito delle fatiche altrui; ma avendo speranza, che crescendo la fede vostra, saremo in voi abbondantemente magnificati, secondo i limiti assegnatici.

16 Аша кэ вом путя проповэдуи Евангелия ши ын цинутуриле каре сунт динколо де ал востру, фэрэ сэ интрэм ын кымпул де лукру ал алтуя, ка сэ не лэудэм ку лукрэрь фэкуте де-а гата.

Ed anche che noi evangelizzeremo ne' [luoghi], che [son] di là da voi; [e] non ci glorieremo nei limiti assegnati ad altrui, di cose preparate [per altri].

17 Чи „орьчине се лаудэ сэ се лауде ын Домнул”.

Ora, chi si gloria, gloriisi nel Signore.

18 Пентру кэ ну чине се лаудэ сингур ва фи примит, чи ачела пе каре Домнул ыл лаудэ.

Poichè, non colui che raccomanda sè stesso [è] approvato, ma colui che il Signore raccomanda.