1 Самуел 29

1 Филистений ышь стрынсесерэ тоате оштиле ла Афек, ши Исраел тэбэрысе ла фынтына луй Изреел.

I Filistei radunarono tutte le loro truppe ad Afek, e gl’Israeliti si accamparono presso la sorgente di Izreel.

2 Домний филистенилор ау ынаинтат ку сутеле ши мииле лор, ши Давид ши оамений луй мерӂяу май ла коадэ, ку Акиш.

I principi dei Filistei marciavano alla testa delle loro centinaia e delle loro migliaia, e Davide e la sua gente marciavano alla retroguardia con Akis.

3 Домний филистенилор ау зис: „Че каутэ евреий ачештя аич?” Ши Акиш а рэспунс домниторилор филистенилор: „Ачеста есте Давид, служиторул луй Саул, ымпэратул луй Исраел. Демулт есте ку мине ши н-ам гэсит нич чел май мик лукру де каре сэ-л ынвинуеск, де ла вениря луй ши пынэ ын зиуа де азь.”

Allora i capi dei Filistei dissero: “Che fanno qui questi Ebrei?” E Akis rispose ai capi dei Filistei: “Ma questi è Davide, servo di Saul re d’Israele, che è stato presso di me da giorni, anzi da anni, e contro il quale non ho avuto nulla da ridire dal giorno della sua defezione a oggi!”

4 Дар домниторий филистенилор с-ау мыният пе Акиш ши й-ау зис: „Тримите ынапой пе омул ачеста, ка сэ се ынтоаркэ ын локул унде л-ай ашезат, сэ ну се кобоаре ку ной пе кымпул де бэтае, ка сэ ну не фие врэжмаш ын тимпул луптей. Ши кум ар путя сэ се факэ омул ачеста плэкут стэпынулуй сэу декыт ку капетеле оаменилор ноштри?

Ma i capi de’ Filistei si adirarono contro di lui, e gli dissero: “Rimanda costui e se ne ritorni al luogo che tu gli hai assegnato, e non scenda con noi alla battaglia, affinché non sia per noi un nemico durante la battaglia. Poiché come potrebbe costui riacquistar la grazia del signor suo, se non a prezzo delle teste di questi uomini nostri?

5 Ну есте ачеста Давид пентру каре кынтау жукынд: ‘Саул шь-а бэтут мииле луй, Яр Давид, зечиле луй де мий’?”

Non è egli quel Davide di cui si cantava in mezzo alle danze: Saul ha ucciso i suoi mille, e Davide i suoi diecimila?”

6 Акиш а кемат пе Давид ши й-а зис: „Виу есте Домнул кэ ешть ун ом курат ла суфлет ши-мь плаче сэ те вэд мергынд ши венинд ку мине ын табэрэ, кэч н-ам гэсит нимик рэу ын тине, де ла вениря та ла мине пынэ ын зиуа де азь, дар ну ешть пе плакул домниторилор.

Allora Akis chiamò Davide e gli disse: “Com’è vero che l’Eterno vive, tu sei un uomo retto, e vedo con piacere il tuo andare e venire con me nel campo, poiché non ho trovato in te nulla di male dal giorno che arrivasti da me fino ad oggi; ma tu non piaci ai principi.

7 Ынтоарче-те дар ши мерӂь ын паче, ка сэ ну фачь нимик неплэкут ынаинтя домниторилор филистенилор.”

Or dunque, ritornatene e vattene in pace, per non disgustare i principi dei Filistei”.

8 Давид а зис луй Акиш: „Дар че ам фэкут ши че ай гэсит ын робул тэу, де кынд сунт ла тине пынэ ын зиуа де азь, ка сэ ну мерг сэ лупт ымпотрива врэжмашилор домнулуй меу, ымпэратул?”

Davide disse ad Akis: “Ma che ho mai fatto? e che hai tu trovato nel tuo servo, in tutto il tempo che sono stato presso di te fino al dì d’oggi, perch’io non debba andare a combattere contro i nemici del re, mio signore?”

9 Акиш а рэспунс луй Давид: „Штиу кэ ешть плэкут ынаинтя мя ка ун ынӂер ал луй Думнезеу, дар домниторий филистенилор ау зис: ‘Сэ ну се суе ку ной ла луптэ.’

Akis rispose a Davide, dicendo: “Lo so; tu sei caro agli occhi miei come un angelo di Dio; ma i principi dei Filistei hanno detto: Egli non deve salire con noi alla battaglia!

10 Астфел, скоалэ-те дис-де-диминяцэ, ту ши служиторий стэпынулуй тэу каре ау венит ку тине; скулаци-вэ дис-де-диминяцэ ши плекаць де ындатэ че се ва лумина.”

Or dunque, alzati domattina di buon’ora, coi servi del tuo signore che son venuti teco; alzatevi di buon mattino e appena farà giorno, andatevene”.

11 Давид ши оамений луй с-ау скулат дин ноапте де тот, ка сэ плече диминяца ши сэ се ынтоаркэ ын цара филистенилор. Ши филистений с-ау суит ла Изреел.

Davide dunque con la sua gente si levò di buon’ora, per partire al mattino e tornare nel paese dei Filistei. E i Filistei salirono a Izreel.