1 Самуел 27
1 Давид шь-а зис ын сине: „Вой пери ынтр-о зи учис де мына луй Саул; ну есте нимик май бине пентру мине декыт сэ фуг ын цара филистенилор, пентру ка Саул сэ ынчетезе сэ мэ май кауте ын тот цинутул луй Исраел; аша вой скэпа де мына луй.”
David aber gedachte in seinem Herzen: Ich werde der Tage einen Saul in die Hände fallen; es ist mir nichts besser, denn daß ich entrinne in der Philister Land, daß Saul von mir ablasse, mich fürder zu suchen in allen Grenzen Israels; so werde ich seinen Händen entrinnen.
2 Ши Давид с-а скулат, ел ши чей шасе суте де оамень каре ерау ымпреунэ ку ел, ши ау трекут ла Акиш, фиул луй Маок, ымпэратул Гатулуй.
Und machte sich auf und ging hinüber, samt den sechshundert Mann, die bei ihm waren, zu Achis, dem Sohn Maochs, Könige zu Gath.
3 Давид ши оамений луй ау рэмас ын Гат, ла Акиш; ышь авя фиекаре фамилия луй ши Давид ышь авя челе доуэ невесте: Ахиноам дин Изреел ши Абигаил дин Кармел, неваста луй Набал.
Also blieb David bei Achis zu Gath, mit seinen Männern, ein jeglicher mit seinem Hause; David auch mit seinen zweien Weibern, Ahinoam, der Jesreelitin, und Abigail, des Nabals Weibe, der Karmelitin.
4 Саул, кынд а афлат кэ Давид фуӂисе ла Гат, а ынчетат сэ-л май кауте.
Und da Saul angesagt ward, daß David gen Gath geflohen wäre, suchte er ihn nicht mehr.
5 Давид а зис луй Акиш: „Дакэ ам кэпэтат тречере ынаинтя та, рогу-те сэ ми се дя ынтр-уна дин четэциле цэрий ун лок унде сэ пот локуи, кэч пентру че сэ локуяскэ робул тэу ку тине ын четатя ымпэрэтяскэ?”
Und David sprach zu Achis: Hab ich Gnade vor deinen Augen funden, so laß mir geben einen Raum in der Städte einer auf dem Lande, daß ich drinnen wohne; was soll dein Knecht in der königlichen Stadt bei dir wohnen?
6 Ши кяр ын зиуа ачея, Акиш й-а дат Циклагул. Де ачея, Циклагул а фост ал ымпэрацилор луй Иуда пынэ ын зиуа де азь.
Da gab ihm Achis des Tages Ziklag. Daher ist Ziklag der Könige Judas bis auf diesen Tag.
7 Тимпул кыт а локуит Давид ын цара филистенилор а фост де ун ан ши патру лунь.
Die Zeit aber, die David in der Philister Lande wohnete, ist ein Jahr und vier Monden.
8 Давид ши оамений луй се суяу ши нэвэляу асупра гешурицилор, гирзицилор ши амалечицилор, кэч нямуриле ачестя локуяу дин времурь векь ын цинутул ачела пынэ ла Шур ши пынэ ын цара Еӂиптулуй.
David aber zog hinauf samt seinen Männern und fiel ins Land der Gessuriter und Girsiter und Amalekiter; denn diese waren die Einwohner von alters her dieses Landes, als man kommt gen Sur, bis an Ägyptenland.
9 Давид пустия цинутул ачеста; ну лэса ку вяцэ нич бэрбат, нич фемее, ле луа оиле, боий, мэгарий, кэмилеле, хайнеле ши апой се ынторчя ши се дучя ла Акиш.
Da aber David das Land schlug, ließ er weder Mann noch Weib leben, und nahm Schafe, Rinder, Esel, Kamele und Kleider; und kehrete wieder und kam zu Achis.
10 Акиш зичя: „Унде аць нэвэлит азь?” Ши Давид рэспундя: „Спре мязэзи де Иуда, спре мязэзи де иерахмеелиць ши спре мязэзи де кениць.”
Wenn denn Achis sprach: Seid ihr heute nicht eingefallen? so sprach David: Gegen den Mittag Judas und gegen den Mittag der Jerahmeeliter und gegen den Mittag der Keniter.
11 Давид ну лэса ку вяцэ нич бэрбат, нич фемее ка сэ винэ ла Гат, „кэч”, се гындя ел, „ей ар путя сэ ворбяскэ ымпотрива ноастрэ ши сэ зикэ: ‘Аша а фэкут Давид’”. Ши ачеста а фост фелул луй де пуртаре ын тот тимпул кыт а локуит ын цара филистенилор.
David aber ließ weder Mann noch Weib lebendig gen Gath kommen, und gedachte, sie möchten wider uns reden und schwätzen. Also tat David, und das war seine Weise, solange er wohnete in der Philister Lande.
12 Акиш се ынкредя ын Давид ши зичя: „С-а фэкут урыт попорулуй сэу Исраел ши ва рэмыне ын служба мя пе вечие.”
Darum glaubte Achis David und gedachte: Er hat sich stinkend gemacht vor seinem Volk Israel, darum soll er immer mein Knecht sein.
