< 1 Коринтень 3 >
1 Кыт деспре мине, фрацилор, ну в-ам путут ворби ка унор оамень духовничешть, чи а требуит сэ вэ ворбеск ка унор оамень лумешть, ка унор прунчь ын Христос.
Καὶ ἐγώ, ἀδελφοί, οὐκ ἠδυνήθην λαλῆσαι ὑμῖν ὡς πνευματικοῖς, ἀλλ᾿ ὡς σαρκικοῖς, ὡς νηπίοις ἐν Χριστῷ.
2 В-ам хрэнит ку лапте, ну ку букате тарь, кэч ну ле путяць суфери, ши нич акум кяр ну ле путець суфери,
Γάλα ὑμᾶς ἐπότισα, καὶ οὐ βρῶμα· οὔπω γὰρ ἠδύνασθε, ἀλλ᾿ οὔτε ἔτι νῦν δύνασθε·
3 пентру кэ тот лумешть сунтець. Ын адевэр, кынд ынтре вой сунт завистий, чертурь ши дезбинэрь, ну сунтець вой лумешть ши ну трэиць вой ын фелул челорлалць оамень?
ἔτι γὰρ σαρκικοί ἐστε· ὅπου γὰρ ἐν ὑμῖν ζῆλος καὶ ἔρις καὶ διχοστασίαι, οὐχὶ σαρκικοί ἐστε, καὶ κατὰ ἄνθρωπον περιπατεῖτε;
4 Кынд унул зиче: „Еу сунт ал луй Павел!” ши алтул: „Еу сунт ал луй Аполо”, ну сунтець вой оамень де луме?
Ὅταν γὰρ λέγῃ τις, Ἐγὼ μέν εἰμι Παύλου, ἕτερος δέ, Ἐγὼ Ἀπολλώ, οὐχὶ σαρκικοί ἐστε;
5 Чине есте Павел? Ши чине есте Аполо? Ниште служиторь ай луй Думнезеу прин каре аць крезут; ши фиекаре, дупэ путеря датэ луй де Домнул.
Τίς οὖν ἐστι Παῦλος, τίς δὲ Ἀπολλώς, ἀλλ᾿ ἢ διάκονοι δι᾿ ὧν ἐπιστεύσατε, καὶ ἑκάστῳ ὡς ὁ Κύριος ἔδωκεν;
6 Еу ам сэдит, Аполо а удат, дар Думнезеу а фэкут сэ кряскэ,
Ἐγὼ ἐφύτευσα, Ἀπολλὼς ἐπότισεν, ἀλλ᾿ ὁ Θεὸς ηὔξανεν.
7 аша кэ нич чел че сэдеште, нич чел че удэ ну сунт нимик, чи Думнезеу, каре фаче сэ кряскэ.
Ὥστε οὔτε ὁ φυτεύων ἐστί τι, οὔτε ὁ ποτίζων, ἀλλ᾿ ὁ αὐξάνων Θεός.
8 Чел че сэдеште ши чел че удэ сунт тот уна, ши фиекаре ышь ва луа рэсплата дупэ остеняла луй.
Ὁ φυτεύων δὲ καὶ ὁ ποτίζων ἕν εἰσιν· ἕκαστος δὲ τὸν ἴδιον μισθὸν λήψεται κατὰ τὸν ἴδιον κόπον.
9 Кэч ной сунтем ымпреунэ-лукрэторь ку Думнезеу. Вой сунтець огорул луй Думнезеу, клэдиря луй Думнезеу.
Θεοῦ γάρ ἐσμεν συνεργοί· Θεοῦ γεώργιον, Θεοῦ οἰκοδομή ἐστε.
10 Дупэ харул луй Думнезеу каре мь-а фост дат, еу, ка ун мештер-зидар ынцелепт, ам пус темелия, ши ун алтул клэдеште дясупра. Дар фиекаре сэ я бине сяма кум клэдеште дясупра.
Κατὰ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ τὴν δοθεῖσάν μοι, ὡς σοφὸς ἀρχιτέκτων θεμέλιον τέθεικα, ἄλλος δὲ ἐποικοδομεῖ. Ἕκαστος δὲ βλεπέτω πῶς ἐποικοδομεῖ.
11 Кэч нимень ну поате пуне о алтэ темелие декыт чя каре а фост пусэ, ши каре есте Исус Христос.
Θεμέλιον γὰρ ἄλλον οὐδεὶς δύναται θεῖναι παρὰ τὸν κείμενον, ὅς ἐστιν Ἰησοῦς ὁ Χριστός.
12 Яр дакэ клэдеште чинева пе ачастэ темелие аур, арӂинт, петре скумпе, лемн, фын, трестие,
Εἰ δέ τις ἐποικοδομεῖ ἐπὶ τὸν θεμέλιον τοῦτον χρυσόν, ἄργυρον, λίθους τιμίους, ξύλα, χόρτον, καλάμην,
13 лукраря фиекэруя ва фи датэ пе фацэ: зиуа Домнулуй о ва фаче куноскутэ, кэч се ва дескопери ын фок. Ши фокул ва доведи кум есте лукраря фиекэруя.
ἑκάστου τὸ ἔργον φανερὸν γενήσεται· ἡ γὰρ ἡμέρα δηλώσει, ὅτι ἐν πυρὶ ἀποκαλύπτεται· καὶ ἑκάστου τὸ ἔργον ὁποῖόν ἐστι τὸ πῦρ δοκιμάσει.
14 Дакэ лукраря зидитэ де чинева пе темелия ачея рэмыне ын пичоаре, ел ва прими о рэсплатэ.
Εἴ τινος τὸ ἔργον μένει ὃ ἐπῳκοδόμησε, μισθὸν λήψεται.
15 Дакэ лукраря луй ва фи арсэ, ышь ва перде рэсплата. Кыт деспре ел, ва фи мынтуит, дар ка прин фок.
Εἴ τινος τὸ ἔργον κατακαήσεται, ζημιωθήσεται· αὐτὸς δὲ σωθήσεται, οὕτω δὲ ὡς διὰ πυρός.
16 Ну штиць кэ вой сунтець Темплул луй Думнезеу ши кэ Духул луй Думнезеу локуеште ын вой?
Οὐκ οἴδατε ὅτι ναὸς Θεοῦ ἐστε, καὶ τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν;
17 Дакэ нимичеште чинева Темплул луй Думнезеу, пе ачела ыл ва нимичи Думнезеу, кэч Темплул луй Думнезеу есте сфынт, ши аша сунтець вой.
Εἴ τις τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ φθείρει, φθερεῖ τοῦτον ὁ Θεός· ὁ γὰρ ναὸς τοῦ Θεοῦ ἅγιός ἐστιν, οἵτινές ἐστε ὑμεῖς.
18 Нимень сэ ну се ыншеле: Дакэ чинева динтре вой се креде ынцелепт ын фелул вякулуй ачестуя, сэ се факэ небун, ка сэ ажунгэ ынцелепт. (aiōn )
Μηδεὶς ἑαυτὸν ἐξαπατάτω· εἴ τις δοκεῖ σοφὸς εἶναι ἐν ὑμῖν ἐν τῷ αἰῶνι τούτῳ, μωρὸς γενέσθω, ἵνα γένηται σοφός. (aiōn )
19 Кэч ынцелепчуня лумий ачестея есте о небуние ынаинтя луй Думнезеу. Де ачея есте скрис: „Ел принде пе чей ынцелепць ын викления лор.”
Ἡ γὰρ σοφία τοῦ κόσμου τούτου μωρία παρὰ τῷ Θεῷ ἐστι. Γέγραπται γάρ, Ὁ δρασσόμενος τοὺς σοφοὺς ἐν τῇ πανουργίᾳ αὐτῶν.
20 Ши ярэшь: „Домнул куноаште гындуриле челор ынцелепць. Штие кэ сунт дешарте.”
Καὶ πάλιν, Κύριος γινώσκει τοὺς διαλογισμοὺς τῶν σοφῶν, ὅτι εἰσὶ μάταιοι.
21 Нимень сэ ну се фэляскэ дар ку оамень, кэч тоате лукруриле сунт але воастре:
Ὥστε μηδεὶς καυχάσθω ἐν ἀνθρώποις· πάντα γὰρ ὑμῶν ἐστιν,
22 фие Павел, фие Аполо, фие Кифа, фие лумя, фие вяца, фие моартя, фие лукруриле де акум, фие челе виитоаре, тоате сунт але воастре
εἴτε Παῦλος, εἴτε Ἀπολλώς, εἴτε Κηφᾶς, εἴτε κόσμος, εἴτε ζωή, εἴτε θάνατος, εἴτε ἐνεστῶτα, εἴτε μέλλοντα· πάντα ὑμῶν ἐστιν,
23 ши вой сунтець ай луй Христос, яр Христос есте ал луй Думнезеу.
ὑμεῖς δὲ Χριστοῦ, Χριστὸς δὲ Θεοῦ.