1 Кроничь 21
1 Сатана с-а скулат ымпотрива луй Исраел ши а ацыцат пе Давид сэ факэ нумэрэтоаря луй Исраел.
Satan aber trat gegen Israel auf und reizte David zur Zählung Israels.
2 Ши Давид а зис луй Иоаб ши кэпетениилор попорулуй: „Дучеци-вэ де фачець нумэрэтоаря луй Исраел де ла Беер-Шеба пынэ ла Дан ши спунеци-мь, ка сэ штиу ла кыт се ридикэ нумэрул попорулуй.”
So gebot David Joab und den Volksobersten: "Auf! Zählt Israel von Beerseba bis Dan, und bringt mir Bescheid, daß ich weiß, wieviel ihrer sind!"
3 Иоаб а рэспунс: „Домнул сэ факэ пе попорул Луй ынкэ де о сутэ де орь пе атыта! Ымпэрате, домнул меу, ну сунт ей тоць служиторь ай домнулуй меу? Дар пентру че чере домнул меу лукрул ачеста? Пентру че сэ фачь пе Исраел сэ пэкэтуяскэ астфел?”
Da sprach Joab: "Mag der Herr sein Volk, wie es ist, noch hundertfach vermehren! Sind sie nicht alle dem König, meinem Herrn, untertan? Warum verlangt dies mein Herr? Warum soll es Israel zur Schuld werden?"
4 Ымпэратул а стэруит ын порунка пе каре о дэдя луй Иоаб. Ши Иоаб а плекат ши а стрэбэтут тот Исраелул, апой с-а ынторс ла Иерусалим.
Aber des Königs Befehl zwang Joab. Da zog Joab aus, durchwanderte ganz Israel und kam wieder nach Jerusalem.
5 Иоаб а дат луй Давид картя нумэрэторий попорулуй: ын тот Исраелул ерау о мие де мий ши о сутэ де мий де бэрбаць ын старе сэ скоатэ сабия, яр ын Иуда ерау патру суте шаптезечь де мий де бэрбаць ын старе сэ скоатэ сабия.
Und Joab gab David die Zahl aus der Volkszählung an: Ganz Israel zählte 1.100.000 und Juda 470.000 schwertgerüstete Männer.
6 Ынтре ей н-а нумэрат ши пе Леви ши Бениамин, кэч порунка ымпэратулуй и се пэря о урычуне.
Er hatte aber Levi und Benjamin nicht mitgemustert. Denn des Königs Befehl war Joab ein Greuel.
7 Порунка ачаста н-а плэкут луй Думнезеу, каре а ловит пе Исраел.
Gott aber mißfiel diese Sache, und so schlug er Israel.
8 Ши Давид а зис луй Думнезеу: „Ам сэвыршит ун маре пэкат фэкынд лукрул ачеста! Акум, яртэ фэрэделеӂя робулуй Тэу, кэч ам лукрат ын тотул ка ун небун!”
Da sprach David zu Gott: "Ich habe schwer gesündigt durch das, was ich getan. Nun aber vergib Deinem Knechte die Schuld! Denn ich habe töricht gehandelt."
9 Домнул а ворбит астфел луй Гад, вэзэторул луй Давид:
Da sprach der Herr zu Gad, dem Seher Davids, also:
10 „Ду-те ши спуне луй Давид: ‘Аша ворбеште Домнул: «Ыць пун ынаинте трей урӂий; алеӂе уна дин еле, ши те вой лови ку еа.»’”
"Auf! Sprich zu David: 'So spricht der Herr: Ich lege dreierlei dir vor. Eins wähle dir davon, daß ich's dir antue!'"
11 Гад с-а дус ла Давид ши й-а зис: „Аша ворбеште Домнул: ‘Примеште:
Da ging Gad zu David und sprach zu ihm: "So spricht der Herr: 'Wähledir!
12 сау трей ань де фоамете, сау трей лунь ын тимпул кэрора сэ фий нимичит де потривничий тэй ши атинс де сабия врэжмашилор тэй, сау трей зиле ын тимпул кэрора сабия Домнулуй ши чума сэ фие ын царэ ши ынӂерул Домнулуй сэ дукэ нимичиря ын тот цинутул луй Исраел. Везь акум че требуе сэ рэспунд Челуй че мэ тримите.’”
Entweder Hungersnot drei Jahre lang oder drei Monate Flucht vor deinen Widersachern, wobei dich deiner Feinde Schwert ereilt, oder drei Tage lang das Schwert des Herrn und Pest im Lande, daß der Engel des Herrn das Gesamtgebiet von Israel wüst macht.' Nun sieh zu, was ich dem bescheiden soll, der mich gesandt!"
13 Давид а рэспунс луй Гад: „Сунт ынтр-о маре стрымтораре! Сэ кад ын мыниле Домнулуй, кэч ындурэриле Луй сунт немэрӂините, дар сэ ну кад ын мыниле оаменилор!”
Da sprach David zu Gad: "Mir ist sehr bange. Doch möchte ich lieber in die Hand des Herrn fallen. Denn sein Erbarmen ist sehr groß. Aber in Menschenhand möchte ich nicht fallen."
14 Домнул а тримис чума ын Исраел ши ау кэзут шаптезечь де мий де оамень дин Исраел.
So schickte der Herr eine Pest über Israel, und aus Israel fielen 70.000 Mann.
15 Думнезеу а тримис ун ынӂер ла Иерусалим ка сэ-л нимичяскэ ши, пе кынд ыл нимичя, Домнул С-а уйтат ши Й-а пэрут рэу де рэул ачеста, ши а зис ынӂерулуй каре нимичя: „Дестул! Акум, траӂе-ць мына ынапой!” Ынӂерул Домнулуй стэтя лынгэ ария луй Орнан, Иебуситул.
Gott sandte auch einen Engel nach Jerusalem, es zu verheeren. Als er es verheerte, sah der Herr darein und ließ sich das Unheil gereuen. Er sprach zum Engel, der die große Verheerung anrichtete: "Zieh deine Hand jetzt ab!" Eben stand des Herrn Engel bei der Tenne des Jebusiters Ornan.
16 Давид а ридикат окий ши а вэзут пе ынӂерул Домнулуй стынд ынтре пэмынт ши чер ши цинынд ын мынэ сабия скоасэ ши ынтоарсэ ымпотрива Иерусалимулуй. Атунч, Давид ши бэтрыний, ынвелиць ку сачь, ау кэзут ку фаца ла пэмынт.
Als nun David seine Augen erhob, sah er den Engel des Herrn zwischen Erde und Himmel stehen, in der Hand ein gezücktes Schwert, gegen Jerusalem ausgestreckt. Da fielen David und die Ältesten, mit härenen Gewändern bedeckt, auf ihr Antlitz.
17 Ши Давид а зис луй Думнезеу: „Оаре н-ам порунчит еу нумэрэтоаря попорулуй? Еу ам пэкэтуит ши ам фэкут рэул ачеста, дар оиле ачестя че ау фэкут оаре? Доамне, Думнезеул меу, мына Та сэ фие дар песте мине ши песте каса татэлуй меу ши сэ ну пярдэ пе попорул Тэу!”
Und David sprach zu Gott: "Habe nicht ich befohlen, das Volk zu zählen? Ich bin es also, der gesündigt und übel gehandelt hat. Was aber haben diese Schafe getan? Herr, mein Gott! Deine Hand sei gegen mich und mein Haus, nicht aber gegen Dein Volk zum Schlagen bereit!"
18 Ынӂерул Домнулуй а спус луй Гад сэ ворбяскэ луй Давид, сэ се суе сэ ридиче ун алтар Домнулуй ын ария луй Орнан, Иебуситул.
Der Engel des Herrn aber hatte Gad angewiesen, David zu melden, David möge hinaufgehen und einen Altar für den Herrn auf der Tenne des Jebusiters Ornan errichten.
19 Давид с-а суит, дупэ кувынтул пе каре-л спусесе Гад ын Нумеле Домнулуй.
Da ging David hinauf nach Gads Wort, das er im Namen des Herrn ausgesprochen.
20 Орнан с-а ынторс ши а вэзут ынӂерул, ши чей патру фий ай луй с-ау аскунс ымпреунэ ку ел: треера грыул атунч.
Ornan sah wiederholt den Engel. Seine vier Söhne bei ihm aber versteckten sich. Ornan drosch gerade Weizen.
21 Кынд а ажунс Давид ла Орнан, Орнан с-а уйтат ши а зэрит пе Давид, апой а ешит дин арие ши с-а ынкинат ынаинтя луй Давид, ку фаца ла пэмынт.
So kam David zu Ornan. Ornan aber blickte auf und sah David. Da ging er aus der Tenne und verneigte sich vor David bis zum Boden.
22 Давид а зис луй Орнан: „Дэ-мь локул арией сэ зидеск ын ел ун алтар Домнулуй; дэ-ми-л пе прецул луй ын арӂинт, ка сэ се депэртезе урӂия де дясупра попорулуй.”
Da sprach David zu Ornan: "Gib mir den Tennenplatz, daß ich darauf für den Herrn einen Altar baue! Gib ihn mir für den vollen Betrag! Damit werde die Seuche vom Volk abgewehrt!"
23 Орнан а рэспунс луй Давид: „Я-л ши сэ факэ домнул меу ымпэратул че ва креде; ятэ еу дау боий пентру ардеря-де-тот, кареле ын лок де лемне ши грыул пентру дарул де мынкаре, тоате ле дау.”
Da sprach Ornan zu David: "Nimm ihn dir! Mein Herr, der König, tue, was ihm gefällt! Ich gebe dir die Rinder zu den Brandopfern, die Dreschschlitten zum Holz und den Weizen zum Speiseopfer. All dies gebe ich dir."
24 Дар ымпэратул Давид а зис луй Орнан: „Ну! Вряу сэ-л кумпэр пе прецул луй ын арӂинт, кэч ну вой да Домнулуй че есте ал тэу ши ну вой адуче о ардере-де-тот каре сэ ну мэ косте нимик.”
Da sprach der König David zu Ornan: "Nein! Ich will ihn um den vollen Betrag käuflich erwerben. Denn ich nehme für den Herrn nicht das weg, was dir gehört, um ein Brandopfer umsonst darzubringen.",
25 Ши Давид а дат луй Орнан шасе суте де сикли де аур пентру локул арией.
So gab David dem Ornan für den Platz die Summe von 600 Goldringen.
26 Давид а зидит аколо ун алтар Домнулуй ши а адус ардерь-де-тот ши жертфе де мулцумире. А кемат пе Домнул ши Домнул й-а рэспунс прин фок, каре с-а коборыт дин чер пе алтарул ардерий-де-тот.
Dann baute David dort einen Altar für den Herrn und brachte Brand- und Dankopfer dar. Und als er den Herrn anrief, antwortete ihm dieser auf dem Brandopferaltar mit Feuer vom Himmel.
27 Атунч, Домнул а ворбит ынӂерулуй, каре шь-а вырыт ярэшь сабия ын тякэ.
Und der Herr befahl dem Engel, sein Schwert wieder in die Scheide zu stecken.
28 Пе время ачаста, Давид, вэзынд кэ Домнул ыл аскултасе ын ария луй Орнан, Иебуситул, адучя жертфе аколо.
Damals, als David wahrnahm, daß ihm der Herr auf der Tenne des Jebusiters Ornan Antwort gab, opferte er dort.
29 Дар локашул Домнулуй, фэкут де Мойсе ын пустиу, ши алтарул ардерилор-де-тот ерау атунч пе ынэлцимя Габаонулуй.
Des Herrn Wohnung aber, die Moses in der Wüste gefertigt hatte, und der Brandopferaltar waren damals auf der Höhe von Gibeon.
30 Давид ну путя сэ мяргэ ынаинтя ачестуй алтар сэ кауте пе Думнезеу, пентру кэ ыл ынспэймынтасе сабия ынӂерулуй Домнулуй.
David aber konnte nicht vor ihm erscheinen, Gott zu befragen. Denn er war vor dem Schwerte des Engels des Herrn erschrocken.
