< Romani 7 >
1 Nu știți, fraților, (fiindcă vorbesc celor ce cunosc legea) că legea are domnie asupra omului cât timp trăiește?
Meus irmãos crentes, vocês têm conhecimento das leis. Portanto sabem com certeza (OU, quero que se lembrem) que a gente tem que obedecer as leis [apenas ]durante a vida.
2 Fiindcă femeia care are soț este legată de soț prin lege cât timp trăiește el; dar dacă soțul moare, este dezlegată de legea soțului.
Por exemplo, a lei manda que uma mulher [obedeça e seja fiel ]ao seu marido enquanto ele vive. Mas se o marido morrer, ele já não tem que obedecer a lei que manda que ela [permaneça casada com ]seu marido.
3 Așadar, dacă în timp ce soțul trăiește, ea se căsătorește cu alt bărbat, va fi numită adulteră; dar dacă soțul ei moare, este liberă de acea lege; așa că nu este adulteră, deși este căsătorită cu alt bărbat.
Consequentemente, chamamos [uma mulher ]de adúltera se ela fica amigada com outro homem enquanto seu marido ainda está vivo. Mas se o marido morrer, ela já não é obrigada a obedecer aquela lei. Assim, ela não será adúltera se casar com outro homem.
4 De aceea, frații mei, și voi ați devenit morți față de lege prin trupul lui Cristos; ca voi să fiți căsătoriți cu altul, tocmai cu cel înviat dintre morți, ca să aducem rod pentru Dumnezeu.
Semelhantemente, meus irmãos crentes, [como a pessoa que morre fica livre da obrigação de obedecer qualquer lei, ]Deus também nos livrou – a vocês [e eu ]– da obrigação de [obediência ]às leis de Deus para ganharmos a salvação. É como se tivéssemos morrido com Cristo [quando ele foi crucificado]. Agora vocês [e eu ]pertencemos a outra pessoa. [É como uma mulher que se casa novamente após a morte do seu marido. Então ela pertence a outro homem. ]Especificamente, vocês [e eu ]pertencemos a [Cristo], o qual Deus fez viver novamente depois de morrer, para que possamos viver de maneira justa e reta para [honrar a ]Deus.
5 Fiindcă pe când eram în carne, pasiunile păcatelor, care erau prin lege, lucrau în membrele noastre, să aducă rod pentru moarte.
Quando nossa natureza humana, tão pecaminosa/egocêntrica, ainda nos controlava, os desejos que nos conduziam ao pecado estavam ativos em nosso corpo. [Estes desejos aumentavam à medida que chegávamos a conhecer a ]lei [de Deus. ]Como resultado disso, [praticávamos atos iníquos que ]nos separavam de Deus.
6 Dar acum, suntem dezlegați de lege, fiind moartă [legea] în care eram ținuți; ca să servim în înnoirea duhului și nu în vechimea literei.
Mas agora estamos livres da obrigação [de obedecer ]a lei [que Deus deu a Moisés para sermos salvos, ]pois [é como se ]tivéssemos morrido. Como resultado, a lei [que Deus deu a Moisés ]não nos controla mais. Portanto servimos [a Deus], não pela necessidade de [obedecer ]aquelas leis, conforme o jeito antigo, mas de uma forma nova, à medida que o Espírito [de Deus nos ajuda a servi-lo.]
7 Ce vom spune atunci? Este legea păcat? Nicidecum. Dimpotrivă, păcatul nu l-am cunoscut decât prin lege; fiindcă nu aș fi cunoscut pofta, dacă legea nu ar fi spus: Să nu poftești.
Pode alguém replicar, “A lei que Deus deu a Moisés deve ser má se desperta nossos desejos pecaminosos.” Diria eu, “Com certeza ela não é má, mesmo que desperte nossos desejos pecaminosos. Pelo contrário, eu, por exemplo, me dei conta de ser pecaminoso o que eu fazia só por ter lido o que Moisés escreveu na lei. Por exemplo, descobri que a cobiça é pecado porque ele escreveu naquela lei, “Não se deve cobiçar nada.”
8 Dar păcatul, prinzând ocazie prin poruncă, a lucrat în mine tot felul de pofte; fiindcă fără lege păcatul era mort.
Por causa daquilo que o mandamento declarava, meu desejo pecaminoso de possuir os bens dos outros me levava a cobiçar de muitas formas. Nosso desejo de pecar fica inativo na ausência de uma lei que nos proíba de fazer coisas ruins.
9 Iar eu odinioară eram viu fără lege; dar când a venit porunca, păcatul a trăit din nou iar eu am murit.
Antigamente, quando ainda não sabia o que a lei mandava, eu vivia sem preocupações. Mas quando me conscientizei de que Deus mandara, “Não se deve cobiçar”, de repente me dei conta de que eu pecava,
10 Și porunca, cea pentru viață, eu am aflat-o ca fiind pentru moarte.
e descobri que eu vivia isolado de Deus. A lei que eu achava capaz de me fazer viver eternamente como resultado da minha obediência a ela, tornou-me ciente de que eu vivia separado de Deus.
11 Fiindcă păcatul, prinzând ocazie prin poruncă, m-a înșelat și prin ea m-a ucis.
Meu desejo de pecar descobriu uma maneira de me enganar, levando-me a pensar que, por ter obedecido a lei, eu seria capaz de viver eternamente, e consequentemente fez com que eu ficasse separado de Deus.
12 De aceea legea este sfântă, și porunca sfântă și dreaptă și bună.
Portanto, é santa a lei que Deus deu a Moisés. Aquilo que ele mandou acerca da cobiça, junto com todas as demais coisas que ele mandou, é também santo, e é justo e bom.
13 Atunci ce este bun s-a făcut moarte pentru mine? Nicidecum. Dar păcatul, ca să pară păcat, lucrează moarte în mine prin ce este bun; ca păcatul prin poruncă să devină peste măsură de păcătos.
Portanto, [se alguém for contestar ]que [a lei que Deus deu a Moisés, ]mesmo sendo boa, resultou na minha separação de Deus, [responderia eu, ]“Com certeza, não [fez assim, não!]” O que aconteceu foi que a [lei], que é boa, despertou [meu desejo de cometer ]pecado. O resultado foi que eu fiquei isolado de Deus. Isto aconteceu para que eu soubesse que meu desejo iníquo (OU, aquilo que eu fazia) era realmente pecaminoso, e para que eu pudesse me dar conta, por [minha desobediência ]ao mandamento, de que Deus realmente odeia o pecado.
14 Deoarece știm că legea este spirituală; dar eu sunt carnal, vândut sub păcat.
Sabemos que a lei [que Deus deu a Moisés ]vem do Espírito [de Deus. ]Mas quanto a mim, sou [influenciado por minha ]natureza egoísta/pecaminosa. [É como se ]eu tivesse sido obrigado a ser escravo do [meu desejo de ]pecar.
15 Fiindcă ce lucrez nu încuviințez; fiindcă ce doresc aceea nu practic; dar ce urăsc aceea fac.
[Muitas vezes ]nem entendo as coisas que faço. Em outras palavras, [às vezes ]não faço as coisas que quero [fazer]. Por outro lado, [às vezes ]é precisamente aquilo que detesto que acabo [fazendo.]
16 Atunci, dacă fac ce nu voiesc, încuviințez legea că este bună.
Já que não quero [fazer ]as [coisas ruins ]que faço, concordo que a lei [de Deus ]é boa.
17 Așadar acum nu mai sunt eu cel ce lucrează aceasta, ci păcatul care locuiește în mine.
Portanto, não faço [coisas ruins por querer, ]senão [porque ]o desejo de pecar, que me satura, [obriga-me a fazê-las. ]
18 Deoarece știu că în mine (adică în carnea mea) nu locuiește nimic bun; fiindcă a voi îmi este la îndemână, dar cum să lucrez ce este bine, nu găsesc.
Sei que minha natureza egoísta não me deixa fazer nada de bom. Sei disto, pois quero [fazer o que é bom ]mas não faço o bem.
19 Fiindcă binele, pe care îl voiesc, nu îl fac; ci răul, pe care nu îl voiesc, acela îl practic.
Não faço as boas coisas que quero fazer. Pelo contrário, são as coisas ruins que não quero fazer que acabo fazendo.
20 Acum dacă fac ce nu voiesc, nu mai sunt eu cel ce lucrează aceasta, ci păcatul care locuiește în mine.
Já que faço as [coisas ruins ]que não quero fazer, não é o caso que eu esteja praticando [o mal por querer. ]Pelo contrário, [faço assim porque ]minha natureza egoísta, que me satura, [me obriga a fazê-lo. ]
21 Găsesc atunci o lege că, în timp ce voiesc să fac binele, răul îmi este la îndemână.
Descubro então que o que sempre acontece é que, quando quero praticar o bem, há dentro de mim uma [desejo ]maligno [que me impede de fazer o bem. ]
22 Fiindcă după omul dinăuntru mă desfăt în legea lui Dumnezeu;
Com minha nova natureza interior, gosto muito da lei de Deus.
23 Dar văd o altă lege în membrele mele, războindu-se împotriva legii minții mele și înrobindu-mă legii păcatului care este în membrele mele.
Contudo, sinto que há em mim/no meu corpo uma força diferente. Ela se opõe àquilo que, com minha mente, [desejo fazer], e me coloca inevitavelmente sob controle dos meus desejos pecaminosos.
24 O, ce om nenorocit sunt eu. Cine mă va elibera din trupul acestei morți?
Eu me sinto um miserável [ao ponderar este fato. ]Quero que alguém me livre do controle daquilo que meu corpo [deseja, ]para que eu não permaneça separado de Deus. [Também acho que aquilo que tenho experimentado é o mesmo que todos nós crentes experimentamos. ]
25 Mulțumesc lui Dumnezeu prin Isus Cristos Domnul nostru. Așadar, cu mintea, eu însumi servesc legii lui Dumnezeu; dar cu carnea, legii păcatului.
Agradeço a Deus que, por meio de Jesus Cristo nosso Senhor, [possamos ficar livres do controle daquilo que nossos corpos desejam. ]Por isso [vocês e eu, com a mente, ]desejamos por um lado obedecer a lei de Deus, mas por outro lado – por causa da nossa natureza egoísta – [obedecemos, vocês e eu, ]o princípio de sermos controlados por nossos desejos pecaminosos.