هللویاه، زیرا خدای ما را سراییدن نیکو است و دل پسند، و تسبیح خواندن شایسته است! | ۱ |
خداوند اورشلیم را بنامی کند و پراکندگان اسرائیل را جمع مینماید. | ۲ |
شکسته دلان را شفا میدهد و جراحت های ایشان را میبندد. | ۳ |
عدد ستارگان را میشمارد وجمیع آنها را به نام میخواند. | ۴ |
خداوند ما بزرگ است و قوت او عظیم و حکمت وی غیرمتناهی. | ۵ |
خداوند مسکینان را برمی افرازد و شریران را به زمین میاندازد. | ۶ |
خداوند را با تشکر بسرایید. خدای ما را با بربط سرود بخوانید. | ۷ |
که آسمانهارا با ابرها میپوشاند و باران را برای زمین مهیامی نماید و گیاه را بر کوهها میرویاند. | ۸ |
که بهایم را آذوقه میدهد و بچه های غراب را که او رامی خوانند. | ۹ |
در قوت اسب رغبت ندارد، و ازساقهای انسان راضی نمی باشد. | ۱۰ |
رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند. | ۱۱ |
ای اورشلیم، خداوند را تسبیح بخوان. ای صهیون، خدای خود را حمد بگو. | ۱۲ |
زیرا که پشت بندهای دروازه هایت را مستحکم کرده وفرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است. | ۱۳ |
که حدود تو را سلامتی میدهد و تو را ازمغز گندم سیر میگرداند. | ۱۴ |
که کلام خود را برزمین فرستاده است و قول او به زودی هرچه تمام تر میدود. | ۱۵ |
که برف را مثل پشم میباراند، و ژاله را مثل خاکستر میپاشد. | ۱۶ |
که تگرگ خودرا در قطعهها میاندازد؛ و کیست که پیش سرمای او تواند ایستاد؟ | ۱۷ |
کلام خود را میفرستد وآنها را میگدازد. باد خویش را میوزاند، پس آبها جاری میشود. | ۱۸ |
کلام خود را به یعقوب بیان کرده، و فرایض و داوریهای خویش را به اسرائیل. | ۱۹ |
با هیچ امتی چنین نکرده است و داوریهای او را ندانستهاند. هللویاه! | ۲۰ |