< Psalmii 147 >

1 Lăudați pe DOMNUL, pentru că este bine a cânta laude Dumnezeului nostru, pentru că este plăcut; și lauda este cuvenită.
هللویاه، زیرا خدای ما را سراییدن نیکو است و دل پسند، و تسبیح خواندن شایسته است!۱
2 DOMNUL zidește Ierusalimul, adună pe proscrișii lui Israel.
خداوند اورشلیم را بنامی کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.۲
3 El vindecă pe cei cu inima frântă și le leagă rănile.
شکسته دلان را شفا می‌دهد و جراحت های ایشان را می‌بندد.۳
4 El socotește numărul stelelor, el le cheamă pe toate pe numele lor.
عدد ستارگان را می‌شمارد وجمیع آنها را به نام می‌خواند.۴
5 Mare este Domnul nostru și mare în putere, înțelegerea lui este infinită.
خداوند ما بزرگ است و قوت او عظیم و حکمت وی غیرمتناهی.۵
6 DOMNUL înalță pe cei umili, el aruncă pe cei stricați la pământ.
خداوند مسکینان را برمی افرازد و شریران را به زمین می‌اندازد.۶
7 Cântați DOMNULUI cu mulțumire; cântați laudă pe harpă, Dumnezeului nostru,
خداوند را با تشکر بسرایید. خدای ما را با بربط سرود بخوانید.۷
8 Care acoperă cerul cu nori, care pregătește ploaie pentru pământ, care face să crească iarbă pe munți.
که آسمانهارا با ابرها می‌پوشاند و باران را برای زمین مهیامی نماید و گیاه را بر کوهها می‌رویاند.۸
9 Dă vitei mâncarea ei și corbilor tineri care strigă.
که بهایم را آذوقه می‌دهد و بچه های غراب را که او رامی خوانند.۹
10 El nu găsește plăcere în tăria calului, el nu are plăcere în picioarele unui om.
در قوت اسب رغبت ندارد، و ازساقهای انسان راضی نمی باشد.۱۰
11 DOMNUL își găsește plăcerea în cei ce se tem de el, în cei ce speră în mila lui.
رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند.۱۱
12 Laudă pe DOMNUL, Ierusalime; laudă pe Dumnezeul tău, Sioane.
‌ای اورشلیم، خداوند را تسبیح بخوان. ای صهیون، خدای خود را حمد بگو.۱۲
13 Căci el a întărit zăvoarele porților tale; el a binecuvântat pe copiii tăi în mijlocul tău.
زیرا که پشت بندهای دروازه هایت را مستحکم کرده وفرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است.۱۳
14 El dă pace între granițele tale și te satură cu grăsimea grâului.
که حدود تو را سلامتی می‌دهد و تو را ازمغز گندم سیر می‌گرداند.۱۴
15 El trimite porunca lui pe pământ, cuvântul lui aleargă foarte repede.
که کلام خود را برزمین فرستاده است و قول او به زودی هر‌چه تمام تر می‌دود.۱۵
16 El dă zăpadă ca lâna, el împrăștie bruma ca cenușa.
که برف را مثل پشم می‌باراند، و ژاله را مثل خاکستر می‌پاشد.۱۶
17 El își aruncă gheața ca îmbucături, cine poate sta înaintea frigului său?
که تگرگ خودرا در قطعه‌ها می‌اندازد؛ و کیست که پیش سرمای او تواند ایستاد؟۱۷
18 El trimite cuvântul său și le topește, el face ca vânturile sale să sufle și apele curg.
کلام خود را می‌فرستد وآنها را می‌گدازد. باد خویش را می‌وزاند، پس آبها جاری می‌شود.۱۸
19 El arată cuvântul său lui Iacob, statutele sale și judecățile sale lui Israel.
کلام خود را به یعقوب بیان کرده، و فرایض و داوریهای خویش را به اسرائیل.۱۹
20 El nu s-a purtat astfel cu nicio națiune; iar judecățile sale, ei nu le-au cunoscut. Lăudați pe DOMNUL.
با هیچ امتی چنین نکرده است و داوریهای او را ندانسته‌اند. هللویاه!۲۰

< Psalmii 147 >