Psalmii 102
1 O rugăciune a celui nenorocit, când este copleșit și își revarsă plângerea înaintea DOMNULUI. Ascultă-mi rugăciunea, DOAMNE, și să ajungă strigătul meu până la tine.
Raadollisen rukous, kuin hän murheissansa on, ja valituksensa Herran eteen vuodattaa. Herra, kuule minun rukoukseni, ja anna minun huutoni tykös tulla!
2 Nu îți ascunde fața de la mine în ziua tulburării; apleacă-ți urechea spre mine, în ziua când chem, răspunde-mi repede.
Älä kasvojas minulta peitä hädässä: kallista korvas minun puoleeni; koska minä sinua rukoilen, niin kuule pian minun rukoukseni.
3 Căci zilele mele sunt mistuite ca fumul și oasele mele sunt arse ca un tăciune.
Sillä minun päiväni ovat kuluneet niinkuin savu, ja minun luuni ovat poltetut niinkuin kekäle.
4 Inima mea este lovită și uscată precum iarba, încât uit să îmi mănânc pâinea.
Minun sydämeni on lyöty ja kuivettunut niinkuin heinä, niin että minä myös unohdan leipäni syödä.
5 Din cauza vocii geamătului meu oasele mi se lipesc de pielea mea.
Minun luuni tarttuvat lihaani huokauksestani.
6 Sunt ca un pelican în pustie, sunt ca o bufniță a deșertului.
Minä olen niinkuin ruovonpäristäjä korvessa: minä olen niinkuin hyypiä hävitetyissä kaupungeissa.
7 Veghez și sunt ca o vrabie singură pe acoperișul casei.
Minä valvon, ja olen niinkuin yksinäinen lintu katon päällä.
8 Dușmanii mei mă ocărăsc toată ziua; și cei furioși pe mine jură împotriva mea.
Joka päivä häpäisevät viholliseni minua, ja jotka minua syljeskelevät, vannovat minun kauttani.
9 Căci am mâncat cenușa ca pâinea și mi-am amestecat băutura cu plâns,
Sillä minä syön tuhkaa niinkuin leipää, ja sekoitan juomani itkulla,
10 Din cauza indignării tale și a furiei tale, căci tu m-ai ridicat și m-ai aruncat jos.
Sinun uhkaukses ja vihas tähden, ettäs minun nostanut olet ja paiskannut maahan.
11 Zilele mele sunt ca o umbră care se lungește; și eu sunt uscat precum iarba.
Minun päiväni ovat kuluneet niinkuin varjo, ja minä kuivetun niinkuin ruoho.
12 Dar tu, DOAMNE, vei dăinui pentru totdeauna; și amintirea ta din generație în generație.
Mutta sinä, Herra, pysyt ijankaikkisesti, ja sinun muistos sukukunnasta sukukuntaan.
13 Tu te vei ridica și vei avea milă de Sion, căci a venit timpul să îi arăți favoare, da, timpul rânduit a venit.
Nouse siis ja armahda Zionia; sillä aika on häntä armahtaa, ja aika on tullut.
14 Fiindcă servitorii tăi au plăcere în pietrele sale și arată favoare țărânii lui.
Sillä sinun palvelias halajavat sitä rakentaa, ja näkisivät mielellänsä, että hänen kivensä ja kalkkinsa valmiit olisivat,
15 Astfel păgânii se vor teme de numele DOMNULUI și toți împărații pământului de gloria ta.
Että pakanat Herran nimeä pelkäisivät, ja kaikki kuninkaat maan päällä sinun kunniaas.
16 Când va zidi DOMNUL Sionul, el se va arăta în gloria sa.
Kuin Herra rakentaa Zionin, niin hän nähdään kunniassansa.
17 Va lua aminte la rugăciunea celor lipsiți și nu va disprețui rugăciunea lor.
Hän kääntää itsensä hyljättyjen rukouksen puoleen, ja ei katso heidän rukoustansa ylön.
18 Aceasta se va scrie pentru generația ce vine, și poporul care va fi creat va lăuda pe DOMNUL.
Se pitää kirjoitettaman tulevaisille sukukunnille, ja se kansa, joka luodaan, pitää kiittämän Herraa.
19 Pentru că a privit în jos din înaltul sanctuarului său; din cer a privit DOMNUL pământul,
Sillä hän katselee pyhästä korkeudestansa: Herra näkee taivaasta maan päälle,
20 Pentru a asculta geamătul prizonierului, pentru a dezlega pe cei ce sunt rânduiți la moarte.
Että hän kuulee vankein huokaukset, ja kirvoittaa kuoleman lapset;
21 Pentru a vesti numele DOMNULUI în Sion și lauda lui în Ierusalim,
Että he saarnaavat Herran nimeä Zionissa, ja hänen kiitostansa Jerusalemissa,
22 Când popoarele și împărățiile se vor aduna, pentru a servi DOMNULUI.
Koska kansat ynnä kokoontuvat, ja valtakunnat, Herraa palvelemaan.
23 El mi-a slăbit puterea pe cale; mi-a scurtat zilele.
Hän nöyryyttää tiellä minun voimani: hän lyhentää minun päiväni.
24 Am spus: Dumnezeul meu, nu mă lua în mijlocul zilelor mele; anii tăi sunt din generație în generație.
Minä sanoin: minun Jumalani, älä minua ota pois keski-ijässäni: sinun ajastaikas pysyvät suvusta sukuun.
25 Din vechime tu ai pus temelia pământului, și cerurile sunt lucrarea mâinilor tale.
Sinä olet muinen maan perustanut, ja taivaat ovat sinun käsialas.
26 Ele vor pieri, dar tu vei dăinui, da, toate se vor învechi precum o haină; ca pe un veșmânt le vei schimba și vor fi schimbate;
Ne katoovat, mutta sinä pysyt: ne kaikki vanhenevat niinkuin vaate: ne muuttuvat niinkuin vaate, koska sinä heitä muuttelet.
27 Dar tu ești același și anii tăi nu vor avea sfârșit.
Mutta sinä pysyt niinkuin sinä olet, ja sinun vuotes ei lopu.
28 Copiii servitorilor tăi vor dăinui, și sămânța lor va fi întemeiată, înaintea ta.
Sinun palveliais lapset pysyvät ja heidän sikiänsä sinun edessäs menestyvät.
