Lamentații 5
1 Amintește-ți, DOAMNE, ce a venit peste noi; ia aminte și privește ocara noastră.
Muista, Herra, kuinka meille tapahtui: katso ja näe meidän ylönkatsettamme.
2 Moștenirea noastră s-a întors la străini, casele noastre la necunoscuți.
Meidän perintömme on muukalaisten osaksi tullut, ja huoneemme ulkonaisten omaksi.
3 Noi suntem orfani și fără tată, mamele noastre sunt ca văduvele.
Me olemme orvot ilman isää, ja äitimme ovat niinkuin lesket.
4 Noi am băut apa noastră pe bani; lemnul nostru ne este vândut nouă.
Vettä, joka meidän omamme oli, me joimme rahalla, omat halot me ostimme hinnalla.
5 Gâturile noastre sunt sub persecuție; muncim și nu avem odihnă.
kaulallamme me vaivaa kärsimme; ja ehkä me jo väsyneet olimme, ei kuitenkaan meille lepoa annettu.
6 Am dat mâna cu egiptenii și cu asirienii, ca să ne săturăm cu pâine.
Meidän piti Egyptin ja Assyrian alle meitämme antaman, että me sittekin leipää ravinnoksemme saaneet olisimme.
7 Părinții noștri au păcătuit și nu mai sunt, iar noi am purtat nelegiuirile lor.
Meidän isämme ovat syntiä tehneet, ja ei enään ole käsissä; ja meidän pitää heidän pahoja tekojansa nautitseman.
8 Servitori au condus peste noi, nu este nimeni care să ne elibereze din mâna lor.
Orjat meitä vallitsevat; ja ei ole kenkään, joka meitä heidän käsistänsä pelastaa.
9 Ne câștigăm pâinea cu riscul vieților noastre din cauza sabiei pustiei.
Meidän pitää hakeman leipämme hengen paolla, miekan edessä korvessa.
10 Pielea noastră era neagră ca un cuptor din cauza foametei teribile.
Meidän ihomme on poltettu, niinkuin pätsissä, hirmuisen nälän tähden.
11 Ei au necinstit femeile în Sion și pe fecioarele din cetățile lui Iuda.
He ovat vaimot Zionissa raiskanneet ja neitseet Juudan kaupungeissa.
12 Prinți sunt spânzurați prin mâna lor; fețele bătrânilor nu au fost onorate.
Ruhtinaat he ovat hirttäneet, ja vanhimpia ei he kunnioittaneet.
13 Ei au luat pe tineri să macine și copiii au căzut sub lemne.
Nuorukaiset piti jauhaman, ja piskuisten täytyi puita kantaissansa kompastua.
14 Bătrânii au încetat [să mai fie] la poartă, tinerii la muzica lor.
Vanhat puuttuivat porteista, ja nuorukaiset ei enään kanteletta soita.
15 Bucuria inimii noastre a încetat; dansul nostru este întors în jale.
Meidän sydämemme ilo loppui, meidän tanssimme on kääntynyt murheeksi.
16 Coroana a căzut de pe capul nostru; vai de noi, pentru că am păcătuit!
Meidän päästämme on kruunu pudonnut; voi nyt meitä, että me niin olemme syntiä tehneet!
17 Fiindcă inima noastră [este] leșinată; pentru aceste lucruri ochii noștri sunt întunecați.
Sentähden on myös sydämemme murheissansa; niiden tähden ovat meidän silmämme pimenneet;
18 Din cauza muntelui Sionului, care este pustiit, vulpile se plimbă pe el.
Zionin vuoren tähden, että se niin hävitetty on, että ketut hänessä juoksentelevat.
19 Tu, DOAMNE, rămâi pentru totdeauna; tronul tău din generație în generație.
Mutta sinä Herra, joka ijankaikkisesti olet, ja istuimes ijästä ikään!
20 Pentru ce ne uiți pentru totdeauna și ne părăsești atât de mult timp?
Miksis meidät ijankaikkisesti unohdat, ja niin kauvan meitä peräti hylkäät?
21 Întoarce-ne la tine, DOAMNE și ne vom întoarce; înnoiește-ne zilele ca în vechime.
Palauta, Herra, meitä jälleen sinun tykös, että me taas palaisimme; uudista meidän päivämme niinkuin ne alusta olivat.
22 Dar tu ne-ai respins pe deplin, te-ai înfuriat tare împotriva noastră.
Oletkos meitä peräti heittänyt pois, ja sangen suuresti vihastunut meidän päällemme?
