Iov 4
1 Atunci Elifaz temanitul a răspuns și a zis:
Елифаз дин Теман а луат кувынтул ши а зис:
2 Dacă încercăm să vorbim îndeaproape cu tine, vei fi mâhnit? Dar cine se poate opri de la a vorbi?
„Дакэ вом ындрэзни сэ-ць ворбим, те вей супэра? Дар чине ар путя сэ такэ?
3 Iată, tu ai instruit pe mulți și ai întărit mâinile slabe.
Де мулте орь ту ай ынвэцат пе алций ши ай ынтэрит мыниле слэбите.
4 Cuvintele tale au susținut pe cel ce cădea și ai întărit genunchii slabi.
Кувинтеле тале ау ридикат пе чей че се клэтинау ши ай ынтэрит ӂенункий каре се ындояу.
5 Dar acum aceasta a venit peste tine și leșini; te atinge și ești tulburat.
Ши акум, кынд есте ворба де тине, ешть слаб! Акум, кынд ешть атинс ту, те тулбурь! Ну есте фрика та де Думнезеу сприжинул тэу?
6 Nu este aceasta teama ta, încrederea ta, speranța ta și integritatea căilor tale?
Нэдеждя та ну-й неприхэниря та?
7 Amintește-ți, te rog, cine a pierit vreodată, fiind nevinovat? Sau unde au fost stârpiți cei drepți?
Аду-ць аминте, те рог! Каре невиноват а перит? Каре оамень неприхэниць ау фост нимичиць?
8 După cum am văzut, cei ce ară nelegiuire și seamănă stricăciune, seceră aceleași lucruri.
Дупэ кыте ам вэзут еу, нумай чей че арэ фэрэделеӂя ши сямэнэ нелеӂюиря ый сечерэ роаделе!
9 Prin pufnirea lui Dumnezeu ei pier și prin suflarea nărilor sale sunt mistuiți.
Ачея пер прин суфларя луй Думнезеу, нимичиць де вынтул мынией Луй.
10 Răcnetul leului și vocea leului feroce și dinții leilor tineri, sunt frânte.
Муӂетул леилор ынчетязэ, динций пуилор де лей сунт здробиць!
11 Leul bătrân piere din lipsă de pradă și puii leoaicei tari sunt împrăștiați peste tot.
Леул бэтрын пере дин липсэ де прадэ ши пуий леоайчей се рисипеск.
12 Acum un lucru mi-a fost adus în ascuns și urechea mea a primit puțin din acesta.
Ун кувынт с-а фуришат пынэ ла мине, ши урекя мя й-а принс сунетеле ушоаре.
13 În gândurile din viziunile nopții, când somn adânc cade peste oameni,
Ын клипа кынд веденииле де ноапте фрэмынтэ гындул, кынд оамений сунт куфундаць ынтр-ун сомн адынк,
14 Teamă a venit asupra mea și cutremur, care a făcut toate oasele mele să tremure.
м-а апукат гроаза ши спайма, ши тоате оаселе мь-ау тремурат.
15 Atunci un duh a trecut înaintea feței mele; părul cărnii mele s-a zbârlit;
Ун дух а трекут пе лынгэ мине… Тот пэрул ми с-а збырлит ка аричул…
16 A stat pe loc, dar nu i-am putut distinge forma; o imagine a fost înaintea ochilor mei, era liniște și am auzit o voce, spunând:
Ун кип ку о ынфэцишаре некуноскутэ ера ынаинтя окилор мей. Ши ам аузит ун глас каре шоптя ынчетишор:
17 Să fie omul muritor mai drept decât Dumnezeu? Să fie un om mai pur decât făcătorul său?
‘Фи-ва омул фэрэ винэ ынаинтя луй Думнезеу? Фи-ва ел курат ынаинтя Челуй че л-а фэкут?’
18 Iată, el nu și-a pus încrederea în servitorii săi; și pe îngerii săi i-a acuzat de nebunie.
Дакэ н-аре ынкредере Думнезеу нич ын служиторий Сэй, дакэ гэсеште Ел грешель кяр ла ынӂерий Сэй,
19 Cu cât mai puțin în cei ce locuiesc în case de lut, a căror temelie este în țărână, care sunt zdrobite înaintea moliei?
ку кыт май мулт ла чей че локуеск ын касе де лут, каре ышь траг обыршия дин цэрынэ ши пот фи здробиць ка ун верме!
20 Ei sunt nimiciți de dimineața până seara, ei pier pentru totdeauna fără ca cineva să ia aminte.
Де диминяцэ пынэ сяра сунт здробиць, пер пентру тотдяуна ши нимень ну цине сяма де ей.
21 Nu va dispărea măreția care este în ei? Ei mor, chiar fără înțelepciune.
Ли се тае фирул веций, мор ши тот н-ау кэпэтат ынцелепчуня!
