Iov 30

1 Dar acum cei ce sunt mai tineri decât mine mă iau în derâdere, pe ai căror părinți i-aș fi disprețuit încât să îi așez cu câinii turmei mele.

Maar nu lachen over mij minderen dan ik van dagen, welker vaderen ik versmaad zou hebben, om bij de honden mijner kudde te stellen.

2 Da, la ce mi-ar folosi tăria mâinilor lor, în cei care bătrânețea a pierit?

Waartoe zou mij ook geweest zijn de krachten hunner handen? Zij was door ouderdom in hen vergaan.

3 Singuri, din lipsă și foamete, fugind în pustie de mult pustiită și secătuită.

Die door gebrek en honger eenzaam waren, vliedende naar dorre plaatsen, in het donkere, woeste en verwoeste.

4 Care taie nalbă de pe lângă tufișuri și rădăcini de ienupăr ca hrană a lor.

Die ziltige kruiden plukten bij de struiken, en welker spijze was de wortel der jeneveren.

5 Ei au fost alungați dintre oameni, (care au strigat după ei ca după un hoț);

Zij werden uit het midden uitgedreven; (men jouwde over hen, als over een dief),

6 Ca să locuiască în coastele văilor, în peșteri ale pământului și în stânci.

Opdat zij wonen zouden in de kloven der dalen, de holen des stofs en der steenrotsen.

7 Printre tufișuri au zbierat; sub urzici s-au adunat.

Zij schreeuwden tussen de struiken; onder de netelen vergaderden zij zich.

8 Erau copii de nebuni, da, copii de oameni josnici; erau mai ticăloși decât pământul.

Zij waren kinderen der dwazen, en kinderen van geen naam; zij waren geslagen uit den lande.

9 Și acum sunt cântecul lor, da, sunt zicătoarea lor.

Maar nu ben ik hun een snarenspel geworden, en ik ben hun tot een klapwoord.

10 Ei mă detestă, fug departe de mine și nu se abțin să mă scuipe în față.

Zij hebben een gruwel aan mij, zij maken zich verre van mij, ja, zij onthouden het speeksel niet van mijn aangezicht.

11 Pentru că mi-a dezlegat frânghia și m-a chinuit, ei de asemenea și-au dat frâu liber înaintea mea.

Want Hij heeft mijn zeel losgemaakt, en mij bedrukt; daarom hebben zij den breidel voor mijn aangezicht afgeworpen.

12 Tinerii se ridică peste dreapta mea; ei îmi împing deoparte picioarele și își ridică împotriva mea căile nimicirii lor.

Ter rechterhand staat de jeugd op, stoten mijn voeten uit, en banen tegen mij hun verderfelijke wegen.

13 Ei îmi distrug cărarea, profită de nenorocirea mea, nu au ajutor.

Zij breken mijn pad af, zij bevorderen mijn ellende; zij hebben geen helper van doen.

14 Au venit peste mine ca apele printr-o spărtură largă, în pustiire s-au rostogolit peste mine.

Zij komen aan, als door een wijde breuk; onder de verwoesting rollen zij zich aan.

15 Terori s-au întors asupra mea, ei îmi urmăresc sufletul ca vântul; și bunăstarea mea trece ca un nor.

Men is met verschrikkingen tegen mij gekeerd; elk een vervolgt als een wind mijn edele ziel, en mijn heil is als een wolk voorbijgegaan.

16 Și acum sufletul meu este turnat peste mine; zilele nenorocirii m-au apucat.

Daarom stort zich nu mijn ziel in mij uit; de dagen des druks grijpen mij aan.

17 Oasele îmi sunt străpunse în mine pe timpul nopții și tendoanele mele nu au odihnă.

Des nachts doorboort Hij mijn beenderen in mij, en mijn polsaderen rusten niet.

18 Prin marea forță a bolii mele este îmbrăcămintea mea schimbată, mă leagă împrejur ca gulerul cămășii mele.

Door de veelheid der kracht is mijn kleed veranderd; Hij omgordt mij als de kraag mijns roks.

19 El m-a aruncat în mocirlă și am devenit ca țărâna și cenușa.

Hij heeft mij in het slijk geworpen, en ik ben gelijk geworden als stof en as.

20 Strig către tine și nu mă asculți; mă ridic în picioare și nu iei aminte la mine.

Ik schrei tot U, maar Gij antwoordt mij niet; ik sta, maar Gij acht niet op mij.

21 Ai devenit crud față de mine, cu mâna ta puternică mi te opui.

Gij zijt veranderd in een wrede tegen mij; door de sterkte Uwer hand wederstaat Gij mij hatelijk.

22 Tu mă ridici spre vânt, mă faci să călăresc pe el și îmi topești ființa.

Gij heft mij op in den wind; Gij doet mij daarop rijden, en Gij versmelt mij het wezen.

23 Fiindcă știu că mă vei aduce la moarte și la casa rânduită pentru toți cei vii.

Want ik weet, dat Gij mij ter dood brengen zult, en tot het huis der samenkomst aller levenden.

24 Totuși el nu își va întinde mâna spre mormânt, deși ei strigă la nimicirea lui.

Maar Hij zal tot een aardhoop de hand niet uitsteken; is er bij henlieden geschrei in zijn verdrukking?

25 Nu am plâns pentru cel ce era în necaz? Nu a fost sufletul meu întristat pentru cel sărac?

Weende ik niet over hem, die harde dagen had? Was mijn ziel niet beangst over den nooddruftige?

26 Când căutam binele, atunci răul a venit; și când am așteptat lumina, a venit întunericul.

Nochtans toen ik het goede verwachtte, zo kwam het kwade; toen ik hoopte naar het licht, zo kwam de donkerheid.

27 Adâncurile mele fierbeau și nu se odihneau; zilele necazului mă întâmpinau.

Mijn ingewand ziedt, en is niet stil; de dagen der verdrukking zijn mij voorgekomen.

28 Umblam jelind, fără soare; m-am ridicat în picioare și am strigat în adunare.

Ik ga zwart daarheen, niet van de zon; opstaande schreeuw ik in de gemeente.

29 Sunt frate dragonilor și însoțitor bufnițelor.

Ik ben den draken een broeder geworden, en een metgezel der jonge struisen.

30 Pielea mi se înnegrește pe mine și oasele mi se ard de arșiță.

Mijn huid is zwart geworden over mij, en mijn gebeente is ontstoken van dorrigheid.

31 Harpa de asemenea mi s-a prefăcut în jelire și instrumentul meu de suflat în vocea celor ce plâng.

Hierom is mijn harp tot een rouwklage geworden, en mijn orgel tot een stem der wenenden.