Iov 3
1 După aceasta, Iov și-a deschis gura și și-a blestemat ziua.
Potem otworzył Ijob usta swoje, i złorzeczył dniowi swemu.
2 Și Iov a vorbit și a spus:
I zawołał Ijob, mówiąc:
3 Să piară ziua în care m-am născut și noaptea în care a fost spus: Un copil de parte bărbătească este conceput.
Bodaj był zginął dzień, któregom się urodził! i noc, w którą rzeczono: Począł się mężczyzna!
4 Să fie acea zi întuneric; Dumnezeu să nu îi dea atenție din înalt și să nu strălucească lumina peste ea.
Bodaj się był on dzień obrócił w ciemność! By się był o nim nie pytał Bóg z wysokości, i nie był oświecony światłością!
5 Să o întineze întunericul și umbra morții; să locuiască un nor peste ea; să o înspăimânte întunecimea zilei.
Bodaj go była zaćmiła ciemność i cień śmierci! by go był ogarnął obłok, i ustraszyła go gorącość dzienna!
6 Cât despre acea noapte, întunericul să o apuce; să nu fie alăturată zilelor anului, să nu vină la numărul lunilor.
Bodaj była noc onę osiadła ciemność, aby nie szła w liczbę dni rocznych, i w liczbę miesięcy nie przyszła!
7 Iată, acea noapte să fie solitară, nicio voce de bucurie să nu intre în ea.
Bodaj noc ona była samotna, a śpiewania aby nie było w niej!
8 Să o blesteme cei ce blestemă ziua, care sunt gata să își înalțe jelirea.
Bodaj ją byli przeklęli, którzy przeklinają dzień, którzy są gotowi, wzruszać płacz swój!
9 Stelele amurgului acesteia să fie întuneric; să caute lumină, dar să nu găsească; nici să nu vadă răsăritul zilei,
Bodaj się były zaćmiły gwiazdy przy zmierzkaniu jej! a czekając światła, aby się go była nie doczekała, ani nie oglądała zorzy porannej!
10 Pentru că nu a închis ușile pântecelui mamei mele, nici nu a ascuns întristare de la ochii mei.
Iż nie zawarła drzwi żywota mego, a nie skryła boleści od oczu moich.
11 De ce nu am murit eu din pântece? De ce nu mi-am dat eu duhul când am ieșit din pântece?
Przeczżem w żywocie nie umarł, albo, gdym z żywota wyszedł, czemum nie zginął?
12 De ce m-au întâmpinat genunchii? Sau sânii ca să îi sug?
Przeczże mię piastowano na kolanach? a przeczżem ssał piersi?
13 Căci acum aș zace și aș tăcea, aș dormi, atunci aș fi avut odihnă,
Albowiembym teraz leżał i odpoczywał; spałbym i miałbym pokój,
14 Cu împărați și sfătuitori ai pământului, care și-au zidit locuri pustii;
Z królmi i z radcami ziemi, którzy sobie budowali na miejscach pustych;
15 Sau cu prinți care au avut aur, care și-au umplut casele cu argint;
Albo z książętami, którzy mieli złoto, a napełniali domy swe srebrem,
16 Sau ca o naștere ascunsă, nelatimp, nu aș mai fi fost; ca prunci care nu au văzut niciodată lumina.
Albo czemum się nie stał jako martwy płód skryty? albo jako niemowlątka, które nie oglądały światłości?
17 Acolo cei stricați încetează a tulbura; și acolo cei obosiți au odihnă.
Tam niepobożni przestawają straszyć, i tam odpoczywają zwątleni w siłę.
18 Acolo prizonierii se odihnesc împreună; nu aud vocea opresorului.
Tamże więźniowie sobie wydychają, a nie słyszą głosu trapiącego ich,
19 Cei mici și cei mari sunt acolo; și servitorul este liber de stăpânul lui.
Mały i wielki tam sobie są równi a niewolnik wolny od pana swego.
20 Pentru ce se dă lumină celui în nefericire și viață celui amărât în suflet,
Przecz nędznemu dana jest światłość, a żywot tym, którzy są utrapionego ducha?
21 Care tânjesc după moarte, dar ea nu vine; și sapă după ea mai mult decât după tezaure ascunse;
Którzy czekają śmierci, a nie przychodzi, choć jej pilniej szukają niż skarbów skrytych;
22 Care se bucură peste măsură și se veselesc când pot găsi mormântul?
Którzyby się z radością weselili, pląsając, gdyby znaleźli grób.
23 De ce se dă lumină unui om a cărui cale este ascunsă și pe care Dumnezeu l-a îngrădit?
Przecz dana jest światłość mężowi, którego droga skryta jest, a którego Bóg ciężkościami ogarnął?
24 Căci suspinul meu vine înainte să mănânc și răcnetele mele sunt turnate ca apele.
Albowiem kiedy mam jeść, wzdychanie moje przychodzi, a rozchodzi się jako woda ryczenie moje;
25 Pentru că lucrul de care m-am temut foarte mult a venit asupra mea și de ceea ce m-am temut m-a ajuns.
Bo strach, któregom się lękał, przyszedł na mię, a czegom się obawiał, przydało mi się.
26 Nu am avut nici siguranță, nici odihnă, nici tăcere; totuși tulburarea a venit asupra mea.
Nie byłem bezpieczny, anim się uspokoił, anim odpoczywał, a przecież na mię przyszła trwoga.
