Iov 3

1 După aceasta, Iov și-a deschis gura și și-a blestemat ziua.

۱ و بعد از آن ایوب دهان خود را باز کرده، روز خود را نفرین کرد.

2 Și Iov a vorbit și a spus:

۲ و ایوب متکلم شده، گفت:

3 Să piară ziua în care m-am născut și noaptea în care a fost spus: Un copil de parte bărbătească este conceput.

۳ «روزی که در آن متولد شدم، هلاک شود و شبی که گفتند مردی در رحم قرار گرفت،

4 Să fie acea zi întuneric; Dumnezeu să nu îi dea atenție din înalt și să nu strălucească lumina peste ea.

۴ آن روز تاریکی شود. و خدا از بالا بر آن اعتنانکند و روشنایی بر او نتابد.

5 Să o întineze întunericul și umbra morții; să locuiască un nor peste ea; să o înspăimânte întunecimea zilei.

۵ تاریکی و سایه موت، آن را به تصرف آورند. ابر بر آن ساکن شود. کسوفات روز آن را بترساند.

6 Cât despre acea noapte, întunericul să o apuce; să nu fie alăturată zilelor anului, să nu vină la numărul lunilor.

۶ و آن شب را ظلمت غلیظ فرو‌گیرد و در میان روزهای سال شادی نکند، و به شماره ماهها داخل نشود.

7 Iată, acea noapte să fie solitară, nicio voce de bucurie să nu intre în ea.

۷ اینک آن شب نازاد باشد. و آواز شادمانی در آن شنیده نشود.

8 Să o blesteme cei ce blestemă ziua, care sunt gata să își înalțe jelirea.

۸ لعنت کنندگان روز، آن را نفرین نمایند، که در برانگیزانیدن لویاتان ماهر می‌باشند.

9 Stelele amurgului acesteia să fie întuneric; să caute lumină, dar să nu găsească; nici să nu vadă răsăritul zilei,

۹ ستارگان شفق آن، تاریک گردد و انتظار نوربکشد و نباشد، و مژگان سحر را نبیند،

10 Pentru că nu a închis ușile pântecelui mamei mele, nici nu a ascuns întristare de la ochii mei.

۱۰ چونکه درهای رحم مادرم را نبست، و مشقت را ازچشمانم مستور نساخت.

11 De ce nu am murit eu din pântece? De ce nu mi-am dat eu duhul când am ieșit din pântece?

۱۱ «چرا از رحم مادرم نمردم؟ و چون از شکم بیرون آمدم چرا جان ندادم؟

12 De ce m-au întâmpinat genunchii? Sau sânii ca să îi sug?

۱۲ چرا زانوها مراقبول کردند، و پستانها تا مکیدم؟

13 Căci acum aș zace și aș tăcea, aș dormi, atunci aș fi avut odihnă,

۱۳ زیرا تا بحال می‌خوابیدم و آرام می‌شدم. در خواب می‌بودم واستراحت می‌یافتم.

14 Cu împărați și sfătuitori ai pământului, care și-au zidit locuri pustii;

۱۴ با پادشاهان و مشیران جهان، که خرابه‌ها برای خویشتن بنا نمودند،

15 Sau cu prinți care au avut aur, care și-au umplut casele cu argint;

۱۵ یابا سروران که طلا داشتند، و خانه های خود را ازنقره پر ساختند.

16 Sau ca o naștere ascunsă, nelatimp, nu aș mai fi fost; ca prunci care nu au văzut niciodată lumina.

۱۶ یا مثل سقط پنهان شده نیست می‌بودم، مثل بچه هایی که روشنایی را ندیدند.

17 Acolo cei stricați încetează a tulbura; și acolo cei obosiți au odihnă.

۱۷ در آنجا شریران از شورش باز می‌ایستند، و درآنجا خستگان می‌آرامند،

18 Acolo prizonierii se odihnesc împreună; nu aud vocea opresorului.

۱۸ در آنجا اسیران دراطمینان با هم ساکنند، و آواز کارگذاران رانمی شنوند.

19 Cei mici și cei mari sunt acolo; și servitorul este liber de stăpânul lui.

۱۹ کوچک و بزرگ در آنجا یک‌اند. وغلام از آقایش آزاد است.

20 Pentru ce se dă lumină celui în nefericire și viață celui amărât în suflet,

۲۰ چرا روشنی به مستمند داده شود؟ و زندگی به تلخ جانان؟

21 Care tânjesc după moarte, dar ea nu vine; și sapă după ea mai mult decât după tezaure ascunse;

۲۱ که انتظار موت را می‌کشند و یافت نمی شود، و برای آن حفره می‌زنند بیشتر از گنجها.

22 Care se bucură peste măsură și se veselesc când pot găsi mormântul?

۲۲ که شادی وابتهاج می‌نمایند و مسرور می‌شوند چون قبر رامی یابند؟

23 De ce se dă lumină unui om a cărui cale este ascunsă și pe care Dumnezeu l-a îngrădit?

۲۳ چرا نور داده می‌شود به کسی‌که راهش مستور است، که خدا اطرافش را مستورساخته است؟

24 Căci suspinul meu vine înainte să mănânc și răcnetele mele sunt turnate ca apele.

۲۴ زیرا که ناله من، پیش از خوراکم می‌آید و نعره من، مثل آب ریخته می‌شود،

25 Pentru că lucrul de care m-am temut foarte mult a venit asupra mea și de ceea ce m-am temut m-a ajuns.

۲۵ زیرا ترسی که از آن می‌ترسیدم، بر من واقع شد. و آنچه از آن بیم داشتم بر من رسید.

26 Nu am avut nici siguranță, nici odihnă, nici tăcere; totuși tulburarea a venit asupra mea.

۲۶ مطمئن و آرام نبودم و راحت نداشتم وپریشانی بر من آمد.»