Iov 29

1 Mai mult, Iov și-a continuat parabola și a spus:

ایوب به سخنان خود ادامه داده، گفت:

2 O, de aș fi ca în lunile trecute, ca în zilele când Dumnezeu mă păstra;

ای کاش روزهای گذشته بازمی‌گشت، روزهایی که خدا، نگهدار من بود

3 Când candela lui strălucea peste capul meu și când prin lumina lui umblam prin întuneric;

و راهی را که در پیش داشتم روشن می‌ساخت و من با نور او در دل تاریکی قدم برمی‌داشتم!

4 Cum eram în zilele tinereții mele, când taina lui Dumnezeu era peste cortul meu;

بله، در آن روزها کامران بودم و زیر سایهٔ خدا زندگی می‌کردم.

5 Când cel Atotputernic mai era cu mine, când copiii mei erau în jurul meu;

خدای قادر مطلق همراه من بود و فرزندانم در اطراف من بودند.

6 Când îmi spălam pașii cu unt și stânca îmi revărsa râuri de untdelemn;

من پاهای خود را با شیر می‌شستم و از صخره‌ها برای من چشمه‌های روغن زیتون جاری می‌شد!

7 Când ieșeam la poartă, trecând prin cetate, când îmi pregăteam scaunul meu în stradă!

در آن روزها به دروازهٔ شهر می‌رفتم و در میان بزرگان می‌نشستم.

8 Tinerii mă vedeau și se ascundeau; și bătrânii se ridicau și stăteau în picioare.

جوانان با دیدن من با احترام کنار می‌رفتند، پیران از جا برمی‌خاستند،

9 Prinții își opreau vorbirea și își puneau mâna la gura.

ریش‌سفیدان قوم خاموش شده، دست بر دهان خود می‌گذاشتند

10 Nobilii își rețineau vocea și limba li se lipea de cerul gurii.

و بزرگان سکوت اختیار می‌کردند.

11 Când urechea mă auzea, mă binecuvânta; și când ochiul mă vedea, îmi aducea mărturie;

هر که مرا می‌دید و حرفهایم را می‌شنید از من تعریف و تمجید می‌کرد؛

12 Pentru că am eliberat pe cel sărac care striga și pe cel fără tată și pe cel ce nu avea pe nimeni să îl ajute.

زیرا من به داد فقرا می‌رسیدم و یتیمانی را که یار و یاور نداشتند کمک می‌کردم.

13 Binecuvântarea celui ce era gata să piară venea peste mine și făceam inima văduvei să cânte de bucurie.

کسانی را که دم مرگ بودند یاری می‌دادم و ایشان برایم دعای خیر می‌کردند و کاری می‌کردم که دل بیوه‌زنان شاد شود.

14 Mă îmbrăcam cu dreptate și ea mă înveșmânta; judecata mea era ca o robă și o diademă.

هر کاری که انجام می‌دادم از روی عدل و انصاف بود؛ عدالت جامه من بود و انصاف تاج من.

15 Eram ochi celui orb și picioare pentru șchiop.

برای کورها چشم و برای لنگان پا بودم؛

16 [Eram] tată celor săraci; și cauza pe care nu o cunoșteam, am cercetat-o în amănunțime.

برای فقرا پدر بودم و از حق غریبه‌ها دفاع می‌کردم.

17 Și am frânt fălcile celui stricat și am smuls prada din dinții lui.

دندانهای ستمگران را می‌شکستم و شکار را از دهانشان می‌گرفتم.

18 Atunci am spus: Voi muri în cuibul meu și voi înmulți zilele mele precum nisipul.

در آن روزها فکر می‌کردم که حتماً پس از یک زندگی خوش طولانی به آرامی در جمع خانوادۀ خود خواهم مرد.

19 Rădăcina mea era întinsă lângă ape și roua se așeza toată noaptea pe ramura mea.

زیرا مانند درختی بودم که ریشه‌هایش به آب می‌رسید و شاخه‌هایش از شبنم سیراب می‌شد.

20 Gloria mea era proaspătă în mine și arcul meu era înnoit în mâna mea.

پیوسته افتخارات تازه‌ای نصیبم می‌شد و به قدرتم افزوده می‌گشت.

21 Mă ascultau oamenii și așteptau și tăceau la sfatul meu.

همه با سکوت به حرفهایم گوش می‌دادند و برای نصیحت‌های من ارزش قائل بودند.

22 După cuvântarea mea nu mai vorbeau; și vorbirea mea picura peste ei.

پس از اینکه سخنانم تمام می‌شد آنها دیگر حرفی نمی‌زدند، زیرا نصایح من برای آنها قانع کننده بود.

23 Și mă așteptau ca pe ploaie; și își deschideau larg gura ca după ploaia târzie.

آنها مانند کسی که در زمان خشکسالی انتظار باران را می‌کشد، با اشتیاق در انتظار سخنان من بودند.

24 [Dacă] râdeam de ei, nu credeau; și lumina înfățișării mele nu o doborau.

وقتی که دلسرد بودند، با یک لبخند آنها را تشویق می‌کردم و بار غم را از دلهایشان برمی‌داشتم.

25 Le alegeam calea și ședeam drept mai mare conducător și locuiam ca un împărat în armată, ca unul care mângâie pe cei ce jelesc.

مانند کسی بودم که عزاداران را تسلی می‌دهد. در میان ایشان مثل یک پادشاه حکومت می‌کردم و مانند یک رهبر آنها را راهنمایی می‌نمودم.