Iov 20
1 Atunci a răspuns Țofar naamatitul și a zis:
Daarop nam Sofar van Naäma het woord en sprak:
2 De aceea mă fac gândurile mele să răspund și pentru aceasta mă grăbesc.
Mijn inzicht dwingt mij tot antwoord, Omdat het in mij stormt,
3 Am auzit mustrarea ocării mele și duhul înțelegerii mele mă face să răspund.
Nu ik een grievend verwijt moet horen, En domme bluf mij antwoord geeft.
4 Nu știi aceasta din vechime, de când a fost pus omul pe pământ,
Weet ge dan niet, dat van de vroegste tijd af, Sinds de mens op de aarde werd geplaatst,
5 Că triumfarea celui stricat este scurtă și bucuria fățarnicului este doar pentru un moment?
Het gejuich van den boze slechts korte tijd duurt, De vreugde van den goddeloze een ogenblik?
6 Deși măreția lui se ridică la ceruri și capul său atinge norii,
Al verheft zijn gestalte zich hemelhoog, En reikt zijn hoofd tot de wolken:
7 Totuși va pieri pentru totdeauna asemenea propriului său gunoi; cei ce l-au văzut vor spune: Unde este el?
Als zijn eigen drek verdwijnt hij voor immer, Die hem zagen, roepen: Waar is hij?
8 El va zbura ca un vis și nu va fi găsit; da, va fi alungat precum o viziune a nopții.
Spoorloos vervluchtigt hij als een droom, Wordt weggevaagd als een nachtgezicht;
9 De asemenea ochiul care l-a văzut nu îl va mai vedea; nici locul său nu îl va mai privi.
Het oog, dat hem zag, bespeurt hem niet langer, De plaats, waar hij woonde, aanschouwt hem niet meer.
10 Copiii lui vor căuta să mulțumească pe sărac și mâinile lui vor înapoia averile lor.
Zijn zonen bedelen bij armen, Zijn kinderen geven zijn rijkdom af;
11 Oasele lui sunt pline de păcatul tinereții sale, care se va culca cu el în țărână.
En al is zijn gebeente vol jeugdige kracht, Het legt zich neer bij hem in het graf.
12 Deși stricăciunea este dulce în gura lui, deși el o ascunde sub limba sa,
Hoe zoet het slechte in zijn mond mag smaken, Hoe hij het onder zijn tong ook verbergt,
13 Deși o cruță și nu o părăsește, ci o ține înăuntrul gurii sale;
Hoe hij het smekt en niet doorslikt, En het tegen zijn gehemelte houdt:
14 Totuși mâncarea lui în pântecele său este preschimbată, este veninul aspidelor înăuntrul lui.
Toch verschaalt zijn spijs in zijn ingewanden, Wordt in zijn binnenste adderengif;
15 A înghițit bogății și le va vomita din nou; Dumnezeu le va arunca afară din stomacul său.
Hij slokt schatten in, maar braakt ze uit, God drijft ze weer uit zijn buik.
16 El va suge otrava aspidelor; limba viperei îl va ucide.
Adderengif moet hij drinken, Een slangentong zal hem doden;
17 El nu va vedea râurile, potopurile, pâraiele de miere și unt.
Hij zal geen beken van olie genieten, Geen stromen van honing en boter.
18 El va da înapoi rodul muncii sale și nu îl va înghiți, conform cu averea sa va fi restituirea și el nu se va bucura în aceasta.
Zijn winst geeft hij terug, en slokt ze niet door, Verheugt zich niet in de vrucht van zijn handel;
19 Pentru că a oprimat [și] a părăsit pe sărac, pentru [că] el cu violență a luat o casă pe care nu a zidit-o;
Want hij heeft de armen verdrukt en verlaten, Hun huis geroofd, niet gebouwd.
20 Cu siguranță nu va simți liniște în stomacul său, el nu va salva din ceea ce a dorit.
Omdat hij voor zijn buik geen verzadiging vond, Niets aan zijn eetlust ontsnapte,
21 Nimic din mâncarea lui nu va rămâne; de aceea niciun om nu va îngriji de bunurile lui.
En niets aan zijn vraatzucht ontging: Daarom houdt zijn voorspoed geen stand!
22 În plinătatea abundenței sale va fi în strâmtorări, fiecare mână a celor stricați va veni peste el.
Op het toppunt van zijn geluk wordt het hem bang, Wordt hij door al de slagen van rampspoed getroffen;
23 Când este gata să își umple stomacul, Dumnezeu va arunca aprinderea furiei sale asupra lui și va ploua cu ea asupra lui în timp ce mănâncă.
Terwijl hij zijn buik vult, laat God zijn ziedende toorn op hem los, Laat schichten regenen op zijn ingewanden.
24 El va fugi de arma de fier și arcul de oțel îl va străpunge.
Als hij vlucht voor de ijzeren wapenrusting, Doorboort hem de koperen boog,
25 Este scoasă și îi iese din trup; da, sabia scânteietoare iese din fierea lui, groazele sunt asupra lui.
Puilt de schicht uit zijn rug, De bliksemende pijl uit zijn gal. Dan overvalt hem de doodschrik,
26 Tot întunericul se va ascunde în locurile lui tainice, un foc neațâțat îl va mistui; îi va merge rău celui care este lăsat în cortul lui.
De diepste duisternis houdt hem omvangen; Een vuur verslindt hem, dat niet is ontstoken, Vreet weg wat nog leeft in zijn tent.
27 Cerul va arăta nelegiuirea lui, și pământul se va ridica împotriva lui.
De hemelen openbaren zijn schuld, En de aarde staat tegen hem op;
28 Venitul casei lui se va depărta și bunurile sale se vor scurge în ziua furiei lui.
Een stortvloed spoelt zijn woning weg, Een vloedgolf op de dag van zijn toorn!
29 Aceasta este partea de la Dumnezeu unui om stricat și moștenirea rânduită lui de Dumnezeu.
Dit is het lot van den boze, door God hem bedeeld, Het erfdeel, dat de Godheid hem toewijst!
