Iov 17
1 Suflarea mi se strică, zilele mele se sting, mormintele sunt gata pentru mine.
Mijn geest is verdorven, mijn dagen worden uitgeblust, de graven zijn voor mij.
2 Nu sunt batjocoritori în jurul meu? Și nu rămâne ochiul meu în provocarea lor?
Zijn niet bespotters bij mij, en overnacht niet mijn oog in hunlieder verbittering?
3 Depune acum, fii tu însuți garanție pentru mine; cine este cel ce va bate palma cu mine?
Zet toch bij, stel mij een borg bij U; wie zal hij zijn? Dat in mijn hand geklapt worde.
4 Fiindcă ai ascuns inima lor de la înțelegere, de aceea nu îi vei înălța.
Want hun hart hebt Gij van kloek verstand verborgen; daarom zult Gij hen niet verhogen.
5 Cel ce vorbește lingușitor prietenilor săi, chiar ochii copiilor săi se vor sfârși.
Die met vleiing den vrienden wat aanzegt, ook zijner kinderen ogen zullen versmachten.
6 El m-a făcut de asemenea o zicătoare pentru oameni; și înainte eram ca o tamburină.
Doch Hij heeft mij tot een spreekwoord der volken gesteld; zodat ik een trommelslag ben voor ieders aangezicht.
7 Ochiul meu de asemenea este slab din cauza întristării și toate membrele mele sunt ca o umbră.
Daarom is mijn oog door verdriet verdonkerd, en al mijn ledematen zijn gelijk een schaduw.
8 Cei integri vor fi înmărmuriți de aceasta și cel nevinovat se va ridica împotriva fățarnicului.
De oprechten zullen hierover verbaasd zijn, en de onschuldige zal zich tegen den huichelaar opmaken;
9 Cel drept de asemenea își va ține calea și cel ce are mâini curate va fi tot mai tare.
En de rechtvaardige zal zijn weg vasthouden, en die rein van handen is, zal in sterkte toenemen.
10 Dar cât despre voi toți, întoarceți-vă acum și veniți, căci nu pot găsi un înțelept printre voi.
Maar toch gij allen, keert weder, en komt nu; want ik vind onder u geen wijze.
11 Zilele mele au trecut, scopurile mele sunt frânte, la fel gândurile inimii mele.
Mijn dagen zijn voorbijgegaan; uitgerukt zijn mijn gedachten, de bezittingen mijns harten.
12 Ei schimbă noaptea în zi; lumina este de scurtă durată din cauza întunericului.
Den nacht verstellen zij in den dag; het licht is nabij den ondergang vanwege de duisternis.
Zo ik wacht, het graf zal mijn huis wezen; in de duisternis zal ik mijn bed spreiden. (Sheol h7585)
14 Am spus putrezirii: Tu ești tatăl meu; viermelui: Tu ești mama mea și sora mea.
Tot de groeve roep ik: Gij zijt mijn vader! Tot het gewormte: Mijn moeder, en mijn zuster!
15 Și unde este acum speranța mea? Cât despre speranța mea, cine o va vedea?
Waar zou dan nu mijn verwachting wezen? Ja, mijn verwachting, wie zal ze aanschouwen?
