Рындоря 5
1 Екх мануш, савэ акхарэнас Анания, їтханэ пэхкиря ромняґа Сапфираґа, битинда епаш хулаимо
And a certain man, Ananias by name, with his wife Sapphira, sold a possession,
2 и ловэндар, савэ лиля пала хулаимо, епаш ачявда пэсти, тай лэхкири ромни джянэлас пала кода. А епаш ловэ вов анда и тховда паша пурэн апостолонэндэ.
and kept back of the price—his wife also knowing—and having brought a certain part, he laid [it] at the feet of the apostles.
3 Пётро пхэнда лэсти: — Анания, сар када выджиля, со сатана залиля тиро їло пэ скацик, со ту пхэндан начячимо Свэнтонэ Фаности и ачявдан пэсти ловэ, кала битиндан пэхкири пхув?
And Peter said, “Ananias, why did Satan fill your heart, for you to lie to the Holy Spirit, and to keep back of the price of the place?
4 Пхув, сави ту битиндан, и кади сля тири, и ловэ, савэ ту лилян пала ла, всавэрэ тирэ сле. Пэ со ту лилян када пэсти дэ гындо? Ту пхэндан начячимо на манушэнди, нэ Дэвлэсти.
While it remained, did it not remain yours? And having been sold, was it not in your authority? Why [is] it that you put this thing in your heart? You did not lie to men, but to God”;
5 Сар кацик Анания шунда кадэла лава, вов тэлэдэня тай выджиля лэстар води. Всавэрэ, ко сле котэ, фартэ пэрэдаравдэпэ.
and Ananias hearing these words, having fallen down, expired, and great fear came on all who heard these things,
6 Поджиле тэрнэ мануша, залашардэ лэхкоро трупо, вылиджялдэ тай гаравдэ лэ.
and having risen, the younger men wound him up, and having carried forth, they buried [him].
7 Проджиля пашэ трин чясуря, тай авиля лэхкири ромни, сави на джянэлас, со котэ тердапэ.
And it came to pass, about three hours after, that his wife, not knowing what has happened, came in,
8 Пётро пхучля латар: — Пхэн манди, тумэ ромэґа пала скацик ловэ битиндэ пхув? — Нэ, — пхэнда вой, — пала скацик.
and Peter answered her, “Tell me if for so much you sold the place”; and she said, “Yes, for so much.”
9 Пётро пхэнда лати: — Со када тумэ сдэдуманепэ тэ зумавэ Раехкоро Фано? Ту шунэх пасуря паша вудара? Када джян павпалэ кодэла, савэ гаравдэ тирэ ромэ. Вонэ и тут вылиджяна.
And Peter said to her, “How was it agreed by you to tempt the Spirit of the LORD? Behold, the feet of those who buried your husband [are] at the door, and they will carry you forth”;
10 Тай дэ кодыя вряма вой тэлэдэня лэхкэрэ пурэндэ тай выджиля латар води. Тэрнэ мануша заджиле, аракхле ла муляґа, вылиджялдэ тай гаравдэ паша лакоро ром.
and immediately she fell down at his feet, and expired, and the young men having come in, found her dead, and having carried forth, they buried [her] by her husband;
11 Пэ всавиря кхандиря и кодэлэн, ко шунда пала када, сджиля бари дар.
and great fear came on all the Assembly, and on all who heard these things.
12 Апостолэнгэрэ вастэнца терэнаспэ баро допхэнимо тай дывуря машкар манушэн. Всавэрэ ж сиклярнэ стидэнаспэ їтханэ дэ Соломонохкоро пусын.
And through the hands of the apostles came many signs and wonders among the people, and they were all with one accord in the porch of Solomon;
13 И аврэ манушэндар даранас лэндэ тэ прыаче, нэ дэ патива вонэ сле всавэрэ манушэндэ.
and of the rest no one was daring to join himself to them, but the people were magnifying them,
14 А кодэлэн, ко патялас дэ Рае, ачелас будэр и будэр, муршэн тай джювлен.
(and the more were believers added to the LORD, multitudes of both men and women),
15 Мануша вылиджянас пэ гаса насвалэн, тховэнас лэн пэ патуря тай пэ париндора, соб шалин Петрохкири тэлэдэлас пэ лэн, кала вов авэла тэ проджя пашэ.
so as to bring forth the ailing into the broad places, and to lay [them] on beds and pallets, that at the coming of Peter, even [his] shadow might overshadow someone of them;
16 Тай форонэндар, савэ сле паша Ерусалимо, авэнас фартэ бут манушэн. Вонэ анэнас насвалэн тай кодэлэн, дэ ка бэшэнас нажужэ фануря, и всавэрэ састярэнаспэ.
and there were also coming together the people of the surrounding cities to Jerusalem, carrying ailing persons, and those harassed by unclean spirits—who were all healed.
17 Англуно рашай и всавэрэ паша лэ саддукея ханас пэ лэн данда.
And having risen, the chief priest, and all those with him—being the sect of the Sadducees—were filled with zeal,
18 Вонэ пхангле апостолонэн тай бэшардэ лэн дэ форохкэрэ барунэ.
and laid their hands on the apostles, and put them in a public prison;
19 Нэ ангело Раехкоро отрисарда рятяґа вудара барунэстар тай вылиджялда лэн котарь.
but through the night a messenger of the LORD opened the doors of the prison, having also brought them forth, he said,
20 — Джян тай ачен дэ храмо, — пхэнда вов, — тай дэдумэн манушэнди вса пала кадэва нэво джювимо.
“Go on, and standing, speak in the temple to the people all the sayings of this life”;
21 Вонэ кандэне лэ, авиле дэнзор дэ храмо тай ачиле тэ сиклярэ. Кала авиле англуно рашай и всавэрэ паша лэ, вонэ акхардэ Синедрионо и всавэрэн Израилёхэкэрэн пхурэдэрэн тай бичалдэ дэ барунэ пала апостолуря.
and having heard, they entered into the temple at the dawn, and were teaching. And the chief priest having come, and those with him, they called together the Sanhedrin and all the Senate of the sons of Israel, and they sent to the prison to have them brought,
22 Нэ кала бутярнэ авиле дэ барунэ, апостолонэн котэ на сля. Вонэ рисардэпэ и допхэндэ:
and the officers having come, did not find them in the prison, and having turned back, they told,
23 — Вудара дэ барунэ мишто затердэ, паша лэн ачен халавдэ, нэ кала амэ заджиле пордэ, амэ ника котэ на аракхле.
saying, “We indeed found the prison shut in all safety, and the keepers standing outside before the doors, and having opened—we found no one within.”
24 Халавдэнгоро пхурэдэр дэ храмо и англунэ рашая вышундэ лэн, тай нико на полиля, со ж када сля.
And as the priest, and the magistrate of the temple, and the chief priests, heard these words, they were doubting concerning them to what this would come;
25 Тунчи кось авиля и пхэнда лэнди: — Мануша, савэн тумэ тховдэ дэ барунэ, ачен дэ храмо тай сиклярэн кодэлэн, ко стидэняпэ котэ.
and coming near, a certain one told them, saying, “Behold, the men whom you put in the prison are in the temple standing and teaching the people”;
26 Тунчи халавдэнгоро пхурэдэр джиля бутярнэнца тай анда апостолонэн. Нэ вонэ на тердэ кода зораґа. Вонэ даранас, со мануша помарэна лэн барэнца.
then the magistrate having gone away with officers, brought them without violence, for they were fearing the people, lest they should be stoned;
27 Апостолонэн андэ и тховдэ англа Синедрионо. Англуно рашай пхэнда лэнди:
and having brought them, they set [them] in the Sanhedrin, and the chief priest questioned them,
28 — Амэ тумэнди прыпхэндэ, соб тумэ тэ на сиклярэн пала кадэва лав. Нэ тумарэ розлиджян пэхкоро сикляримо пав всаворо Ерусалимо тай чувэн пэ амэн дош дэ мэрима Кадэлэ Манушэхкэрэ.
saying, “Did we not strictly command you not to teach in this Name? And behold, you have filled Jerusalem with your teaching, and you intend to bring on us the blood of this Man.”
29 Пётро тай авэр апостолуря пхэндэ: — Амэнди трэбуни будэр тэ кандэ Дэвлэ, а на манушэн.
And Peter and the apostles answering, said, “It is required to obey God, rather than men;
30 Дэвэл амарэ дадэнгоро отджювдярда Исусо, Савэ тумэ умардэ тай амблавдэ пэ каштунэ трушулэ.
and the God of our fathers raised up Jesus, whom you slew, having hanged on a tree;
31 Нэ Дэвэл ваздэня Лэ и бэшарда пав чячё васт Пэстар сар Пхурэдэрэ и Фирисаре, соб Израили тэ ачявэл пэхкоро бэзимо, и Дэвэл тэ отмукэл лэхкири дош.
this One, God, a Prince and a Savior, has exalted with His right hand, to give conversion to Israel, and forgiveness of sins;
32 Допхэнимаря кадэлэсти — амэ тай Свэнто Фано, Савэ Дэвэл дэня кодэлэнди, ко кандэл Лэ.
and we are His witnesses of these sayings, and the Holy Spirit also, whom God gave to those obeying Him.”
33 Кала кодэла, савэ сле котэ, шундэ када, вонэ ачиле мижэ и камле тэ умарэ апостолонэн.
And they having heard, were cut [to the heart], and were intending to slay them,
34 Нэ тунчи вщиля екх мануш, саво вджялас дэ Синедрионо. Лэ акхарэнас Гамалиило, вов сля сиклимари пав Упхэнима и дэ патива всавэрэндэ. Вов прыпхэнда тэ вылиджя апостолонэн пэ набут вряма.
but a certain one, having risen up in the Sanhedrin—a Pharisee, by name Gamaliel, a teacher of law honored by all the people—commanded to put the apostles forth a little,
35 Тунчи вов пхэнда: — Израильтянуря, мишто думисарэн пала кода, со тумэ камэн тэ терэ кадэла манушэнца.
and said to them, “Men, Israelites, take heed to yourselves about these men, what you are about to do,
36 Надэмут катэ подлиляпэ Февда, вов выдэлас пэ пала савэсь барэ манушэ. Пала лэ джянас пашэ штаршэла манушэн. Нэ кала лэ умардэ, всавэрэ, ко джиле пала лэ, розпрастэнепэ, и вса упалэ ачиля пэ пэхкэрэ тханэ.
for before these days Theudas rose up, saying that he was someone, to whom a number of men joined themselves, as it were four hundred, who was slain, and all, as many as were obeying him, were scattered, and came to nothing.
37 А пала лэ сля Иуда Галилеятар. Вов авиля дэ кодыя вряма, кала искриисарэнас манушэн, тай улиджялда бутэн пала пэ. Вов кади ж хасиля, тай всавэрэ, ко джиле пала лэ, кади ж розпрастэнепэ.
After this one, Judas the Galilean rose up, in the days of the census, and drew away people after him, and that one perished, and all, as many as were obeying him, were scattered;
38 Колэсти мэ пхэнав тумэнди екхатар: ачявэн кадэлэн манушэн. Отмукэн лэн. Кала када вса исин манушэндар, тунчи када хасявэла.
and now I say to you, refrain from these men, and leave them alone, because if this counsel or this work may be of men, it will be overthrown,
39 А сар када Дэвлэстар, тумэ нисо на терэна, кацик еджинэ ачена врыжымашы Дэвлэсти. И лэхкири дума прылиле дэ їлэн кодэла, ко котэ сля.
and if it be of God, you are not able to overthrow it, lest perhaps you are also found fighting against God.”
40 Вонэ прыакхардэ апостолонэн и прыпхэндэ лэн тэ марэ чукненца. Тунчи инте екхвар запхэндэ лэнди тэ дэдумэ Исусохкэрэ лавэґа тай отмукле лэн.
And to him they agreed, and having called near the apostles, having beaten [them], they commanded [them] not to speak in the Name of Jesus, and let them go;
41 Апостолуря ачявдэ Синедрионо тай лошавэнас колэсти, со лэнди сля дэно тэ прылэ ладжь пала Исусохкоро лав.
they, indeed, then, departed from the presence of the Sanhedrin, rejoicing that for His Name they were counted worthy to suffer dishonor,
42 Тай кожно диво дэ храмо тай пав цэрэн вонэ на пэрэаченас тэ сиклярэ и тэ пхэнэ Бахтало Лав пала Исусо Христосо.
also every day in the temple, and in every house, they were not ceasing teaching and proclaiming good news—Jesus the Christ.
