Рындоря 5
1 Екх мануш, савэ акхарэнас Анания, їтханэ пэхкиря ромняґа Сапфираґа, битинда епаш хулаимо
But a certain man named Ananias, with his wife Sapphira, sold a field,
2 и ловэндар, савэ лиля пала хулаимо, епаш ачявда пэсти, тай лэхкири ромни джянэлас пала кода. А епаш ловэ вов анда и тховда паша пурэн апостолонэндэ.
and he was deceitful about the price of the field, with his wife’s consent. And bringing only part of it, he placed it at the feet of the Apostles.
3 Пётро пхэнда лэсти: — Анания, сар када выджиля, со сатана залиля тиро їло пэ скацик, со ту пхэндан начячимо Свэнтонэ Фаности и ачявдан пэсти ловэ, кала битиндан пэхкири пхув?
But Peter said: “Ananias, why has Satan tempted your heart, so that you would lie to the Holy Spirit and be deceitful about the price of the land?
4 Пхув, сави ту битиндан, и кади сля тири, и ловэ, савэ ту лилян пала ла, всавэрэ тирэ сле. Пэ со ту лилян када пэсти дэ гындо? Ту пхэндан начячимо на манушэнди, нэ Дэвлэсти.
Did it not belong to you while you retained it? And having sold it, was it not in your power? Why have you set this thing in your heart? You have not lied to men, but to God!”
5 Сар кацик Анания шунда кадэла лава, вов тэлэдэня тай выджиля лэстар води. Всавэрэ, ко сле котэ, фартэ пэрэдаравдэпэ.
Then Ananias, upon hearing these words, fell down and expired. And a great fear overwhelmed all who heard of it.
6 Поджиле тэрнэ мануша, залашардэ лэхкоро трупо, вылиджялдэ тай гаравдэ лэ.
And the young men rose up and removed him; and carrying him out, they buried him.
7 Проджиля пашэ трин чясуря, тай авиля лэхкири ромни, сави на джянэлас, со котэ тердапэ.
Then about the space of three hours passed, and his wife entered, not knowing what had happened.
8 Пётро пхучля латар: — Пхэн манди, тумэ ромэґа пала скацик ловэ битиндэ пхув? — Нэ, — пхэнда вой, — пала скацик.
And Peter said to her, “Tell me, woman, if you sold the field for this amount?” And she said, “Yes, for that amount.”
9 Пётро пхэнда лати: — Со када тумэ сдэдуманепэ тэ зумавэ Раехкоро Фано? Ту шунэх пасуря паша вудара? Када джян павпалэ кодэла, савэ гаравдэ тирэ ромэ. Вонэ и тут вылиджяна.
And Peter said to her: “Why have you agreed together to test the Spirit of the Lord? Behold, the feet of those who have buried your husband are at the door, and they shall carry you out!”
10 Тай дэ кодыя вряма вой тэлэдэня лэхкэрэ пурэндэ тай выджиля латар води. Тэрнэ мануша заджиле, аракхле ла муляґа, вылиджялдэ тай гаравдэ паша лакоро ром.
Immediately, she fell down before his feet and expired. Then the young men entered and found her dead. And they carried her out and buried her next to her husband.
11 Пэ всавиря кхандиря и кодэлэн, ко шунда пала када, сджиля бари дар.
And a great fear came over the entire Church and over all who heard these things.
12 Апостолэнгэрэ вастэнца терэнаспэ баро допхэнимо тай дывуря машкар манушэн. Всавэрэ ж сиклярнэ стидэнаспэ їтханэ дэ Соломонохкоро пусын.
And through the hands of the Apostles many signs and wonders were accomplished among the people. And they all met with one accord at Solomon’s portico.
13 И аврэ манушэндар даранас лэндэ тэ прыаче, нэ дэ патива вонэ сле всавэрэ манушэндэ.
And among the others, no one dared to join himself to them. But the people magnified them.
14 А кодэлэн, ко патялас дэ Рае, ачелас будэр и будэр, муршэн тай джювлен.
Now the multitude of men and women who believed in the Lord was ever increasing,
15 Мануша вылиджянас пэ гаса насвалэн, тховэнас лэн пэ патуря тай пэ париндора, соб шалин Петрохкири тэлэдэлас пэ лэн, кала вов авэла тэ проджя пашэ.
so much so that they laid the infirm in the streets, placing them on beds and stretchers, so that, as Peter arrived, at least his shadow might fall upon any one of them, and they would be freed from their infirmities.
16 Тай форонэндар, савэ сле паша Ерусалимо, авэнас фартэ бут манушэн. Вонэ анэнас насвалэн тай кодэлэн, дэ ка бэшэнас нажужэ фануря, и всавэрэ састярэнаспэ.
But a multitude also hurried to Jerusalem from the neighboring cities, carrying the sick and those troubled by unclean spirits, who were all healed.
17 Англуно рашай и всавэрэ паша лэ саддукея ханас пэ лэн данда.
Then the high priest and all those who were with him, that is, the heretical sect of the Sadducees, rose up and were filled with jealousy.
18 Вонэ пхангле апостолонэн тай бэшардэ лэн дэ форохкэрэ барунэ.
And they laid hands on the Apostles, and they placed them in the common prison.
19 Нэ ангело Раехкоро отрисарда рятяґа вудара барунэстар тай вылиджялда лэн котарь.
But in the night, an Angel of the Lord opened the doors of the prison and led them out, saying,
20 — Джян тай ачен дэ храмо, — пхэнда вов, — тай дэдумэн манушэнди вса пала кадэва нэво джювимо.
“Go and stand in the temple, speaking to the people all these words of life.”
21 Вонэ кандэне лэ, авиле дэнзор дэ храмо тай ачиле тэ сиклярэ. Кала авиле англуно рашай и всавэрэ паша лэ, вонэ акхардэ Синедрионо и всавэрэн Израилёхэкэрэн пхурэдэрэн тай бичалдэ дэ барунэ пала апостолуря.
And when they had heard this, they entered the temple at first light, and they were teaching. Then the high priest, and those who were with him, approached, and they called together the council and all the elders of the sons of Israel. And they sent to the prison to have them brought.
22 Нэ кала бутярнэ авиле дэ барунэ, апостолонэн котэ на сля. Вонэ рисардэпэ и допхэндэ:
But when the attendants had arrived, and, upon opening the prison, had not found them, they returned and reported to them,
23 — Вудара дэ барунэ мишто затердэ, паша лэн ачен халавдэ, нэ кала амэ заджиле пордэ, амэ ника котэ на аракхле.
saying: “We found the prison certainly locked up with all diligence, and the guards standing before the door. But upon opening it, we found no one within.”
24 Халавдэнгоро пхурэдэр дэ храмо и англунэ рашая вышундэ лэн, тай нико на полиля, со ж када сля.
Then, when the magistrate of the temple and the chief priests heard these words, they were uncertain about them, as to what should happen.
25 Тунчи кось авиля и пхэнда лэнди: — Мануша, савэн тумэ тховдэ дэ барунэ, ачен дэ храмо тай сиклярэн кодэлэн, ко стидэняпэ котэ.
But someone arrived and reported to them, “Behold, the men whom you placed in prison are in the temple, standing and teaching the people.”
26 Тунчи халавдэнгоро пхурэдэр джиля бутярнэнца тай анда апостолонэн. Нэ вонэ на тердэ кода зораґа. Вонэ даранас, со мануша помарэна лэн барэнца.
Then the magistrate, with the attendants, went and brought them without force. For they were afraid of the people, lest they be stoned.
27 Апостолонэн андэ и тховдэ англа Синедрионо. Англуно рашай пхэнда лэнди:
And when they had brought them, they stood them before the council. And the high priest questioned them,
28 — Амэ тумэнди прыпхэндэ, соб тумэ тэ на сиклярэн пала кадэва лав. Нэ тумарэ розлиджян пэхкоро сикляримо пав всаворо Ерусалимо тай чувэн пэ амэн дош дэ мэрима Кадэлэ Манушэхкэрэ.
and said: “We strongly order you not to teach in this name. For behold, you have filled Jerusalem with your doctrine, and you wish to bring the blood of this man upon us.”
29 Пётро тай авэр апостолуря пхэндэ: — Амэнди трэбуни будэр тэ кандэ Дэвлэ, а на манушэн.
But Peter and the Apostles responded by saying: “It is necessary to obey God, more so than men.
30 Дэвэл амарэ дадэнгоро отджювдярда Исусо, Савэ тумэ умардэ тай амблавдэ пэ каштунэ трушулэ.
The God of our fathers has raised up Jesus, whom you put to death by hanging him on a tree.
31 Нэ Дэвэл ваздэня Лэ и бэшарда пав чячё васт Пэстар сар Пхурэдэрэ и Фирисаре, соб Израили тэ ачявэл пэхкоро бэзимо, и Дэвэл тэ отмукэл лэхкири дош.
It is he whom God has exalted at his right hand as Ruler and Savior, so as to offer repentance and the remission of sins to Israel.
32 Допхэнимаря кадэлэсти — амэ тай Свэнто Фано, Савэ Дэвэл дэня кодэлэнди, ко кандэл Лэ.
And we are witnesses of these things, with the Holy Spirit, whom God has given to all who are obedient to him.”
33 Кала кодэла, савэ сле котэ, шундэ када, вонэ ачиле мижэ и камле тэ умарэ апостолонэн.
When they had heard these things, they were deeply wounded, and they were planning to put them to death.
34 Нэ тунчи вщиля екх мануш, саво вджялас дэ Синедрионо. Лэ акхарэнас Гамалиило, вов сля сиклимари пав Упхэнима и дэ патива всавэрэндэ. Вов прыпхэнда тэ вылиджя апостолонэн пэ набут вряма.
But someone in the council, a Pharisee named Gamaliel, a teacher of the law honored by all the people, rose up and ordered the men to be put outside briefly.
35 Тунчи вов пхэнда: — Израильтянуря, мишто думисарэн пала кода, со тумэ камэн тэ терэ кадэла манушэнца.
And he said to them: “Men of Israel, you should be careful in your intentions about these men.
36 Надэмут катэ подлиляпэ Февда, вов выдэлас пэ пала савэсь барэ манушэ. Пала лэ джянас пашэ штаршэла манушэн. Нэ кала лэ умардэ, всавэрэ, ко джиле пала лэ, розпрастэнепэ, и вса упалэ ачиля пэ пэхкэрэ тханэ.
For before these days, Theudas stepped forward, asserting himself to be someone, and a number of men, about four hundred, joined with him. But he was killed, and all who believed in him were scattered, and they were reduced to nothing.
37 А пала лэ сля Иуда Галилеятар. Вов авиля дэ кодыя вряма, кала искриисарэнас манушэн, тай улиджялда бутэн пала пэ. Вов кади ж хасиля, тай всавэрэ, ко джиле пала лэ, кади ж розпрастэнепэ.
After this one, Judas the Galilean stepped forward, in the days of the enrollment, and he turned the people toward himself. But he also perished, and all of them, as many as had joined with him, were dispersed.
38 Колэсти мэ пхэнав тумэнди екхатар: ачявэн кадэлэн манушэн. Отмукэн лэн. Кала када вса исин манушэндар, тунчи када хасявэла.
And now therefore, I say to you, withdraw from these men and leave them alone. For if this counsel or work is of men, it will be broken.
39 А сар када Дэвлэстар, тумэ нисо на терэна, кацик еджинэ ачена врыжымашы Дэвлэсти. И лэхкири дума прылиле дэ їлэн кодэла, ко котэ сля.
Yet truly, if it is of God, you will not be able to break it, and perhaps you might be found to have fought against God.” And they agreed with him.
40 Вонэ прыакхардэ апостолонэн и прыпхэндэ лэн тэ марэ чукненца. Тунчи инте екхвар запхэндэ лэнди тэ дэдумэ Исусохкэрэ лавэґа тай отмукле лэн.
And calling in the Apostles, having beaten them, they warned them not to speak at all in the name of Jesus. And they dismissed them.
41 Апостолуря ачявдэ Синедрионо тай лошавэнас колэсти, со лэнди сля дэно тэ прылэ ладжь пала Исусохкоро лав.
And indeed, they went forth from the presence of the council, rejoicing that they were considered worthy to suffer insult on behalf of the name of Jesus.
42 Тай кожно диво дэ храмо тай пав цэрэн вонэ на пэрэаченас тэ сиклярэ и тэ пхэнэ Бахтало Лав пала Исусо Христосо.
And every day, in the temple and among the houses, they did not cease to teach and to evangelize Christ Jesus.
