Рындоря 25
1 И кади, трин дивэнди Фесто авиля дэ кодыя пхув. Тунчи лиля дром Кесариятар дэ Ерусалимо,
WHEN Festus then was come into the province, after three days he went up to Jerusalem from Caesarea.
2 тев англунэ рашая тай иудеенгэрэ пхурэдэра сикавдэ дош пэ Павло.
And the high-priest and the principal persons among the Jews informed him against Paul, and entreated him,
3 Вонэ фартэ мангле Фесто, соб вов тэ тховэл пэ лэн патив тай тэ пэрэлиджял Павло дэ Ерусалимо. Еджинэ вонэ камле тэ стидэпэ тай тэ умарэ Павло пав дром.
begging it as a favour from him, that he would send him back to Jerusalem, lying in wait for him to kill him on the road.
4 Фесто пхэнда: — Пала Павло дыкхэн халавдэ дэ Кесария. И мэ сиго котэ авава.
Then Festus answered, that Paul should be kept in custody at Caesarea, and that he himself was going thither shortly.
5 Мэк тумарэ пхурэдэра джяна манца и сикавэна дош пэ лэстэ, кала вов терда сось налачё.
Let therefore, said he, those among you who are able, go down with me, and accuse him, if there be anything criminal in this man.
6 Фесто сля лэнца пашэ охто чи дэш дивэ, ай тунчи рисиля дэ Кесария. Пэ авэр диво вов бэшля пэ сундисарехкоро тхан тай прыпхэнда тэ анэн Павло.
And after staying with them more than ten days, he went down to Caesarea; and on the morrow seated on the bench, commanded Paul to be brought.
7 Кала Павло авиля, иудея, савэ авиле Ерусалимостар, ачиле тэ дошарэ лэ дэ бутэн пхарэн рындонэн, нэ тэ допхэнэ када лэндэ на выджялас.
And on his appearing, the Jews who came down from Jerusalem surrounded him, and laid many and heavy accusations against Paul, which they were not able to prove.
8 Павло ж камля тэ сикавэ пэхкоро чячимо тай пхэнда: — Мэ на пэрэхуклём иудеенгоро Упхэнимо, и нисо на тердом ни храмости, ни императости.
But he pleaded in his defence, That neither against the law of the Jews, nor against the temple, nor against Caesar, have I committed the least offence.
9 Фесто камля тэ дэ патив иудеенди, колэсти пхучля Павлостар: — Камэх тэ джя дэ Ерусалимо, соб котэ тут тэ сундисарэн пры ман?
Then Festus, desirous of ingratiating himself with the Jews, replying to Paul, said, Wilt thou go up unto Jerusalem, and there be judged of these things before me?
10 Павло пхэнда: — Мэ ачяв англа сындо императохкоро, и лэґа трэбуни тэ авав сундисардо. Мэ на тердом иудеенди нисо налачё, сар ту еджино джянэх.
Then said Paul, I am standing before the tribunal of Caesar, where I have a right to be judged: against the Jews I have committed no offence, as thou also clearly perceivest.
11 Кала мэ прахари и затердом мэримо, мэк авэл кади. Нэ кала иудея дошарэн ман ивья, никастэ нэнай зор тэ выдэ ман лэнди. Мэк ман сундисарэл императоро!
For indeed if I have committed any crime, or done aught worthy of death, I object not to be put to death: but if there is nothing in those things whereof they accuse me, no man dare gratify them by abandoning me to them.
12 Фесто дэдуманя пэхкэрэ стидэмаґа тай пхэнда: — Кала мангэх сындо императохкоро, джяґа императостэ.
I appeal unto Caesar. Then Festus, after conferring with the council, answered, Hast thou appealed to Caesar? to Caesar shalt thou go.
13 Проджиля набут дивэ, тай дэ Кесария тэ ваздэ патив Фестости авиле тхагари Агриппа тай лэхкири ромни Берника.
Now when some days were passed, Agrippa and Bernice came to Caesarea to salute Festus.
14 Вонэ сле котэ койсавэ дивэ, тай Фесто дэдумэлас тхагареґа пала Павлохкоро рындо. — Катэ исин екх мануш, савэ Феликсо ачявда дэ барунэ.
And as their stay there was extended to a considerable time, Festus communicated to the king Paul’s affairs, saying, There is a certain man left by Felix, a prisoner:
15 Кала мэ слём дэ Ерусалимо, иудеенгэрэ рашая тай пхурэдэра сикавдэ пэ лэстэ дош. Вонэ мангле тэ сундисарэ лэ.
against whom when I was at Jerusalem, the high-priest and the elders of the Jews appeared, desiring judgment against him.
16 Мэ пхэндом лэнди, со римсконэ манушэндэ на прылито тэ отдэ манушэ дэ вастэн кодэлэнди, ко лэ дошарэн, кала вов майанглал на дыкхэлапэ лэнца тай на допхэнэла, со вов надошало.
To whom I replied, That it was not customary for Romans to give up any man gratuitously to destruction, before that the person accused should have his accusers produced face to face, and be allowed opportunity to defend himself against the charge.
17 Вонэ авиле манца кордэ, и мэ пэ авэр диво бэшлём пэ сундисарехкоро тхан тай прыпхэндом тэ анэн кордэ кадэлэ манушэ.
When therefore they were come here together, making no demur, the very next day I sat on the tribunal, and commanded the man to be brought.
18 Вонэ ачиле паша лэ, нэ нисо на тердэ, соб тэ долиджя лэхкири дош хоть дэ екх налачё рындо, пала саво мэ думисаравас.
Against whom his accusers standing forth, brought no charge of such things as I expected:
19 Нэ машкар лэн сля гвалто пала кода, сар трэбуни тэ тэлё Дэвлэсти, тай пала Исусо, Саво муля, нэ пала Савэ Павло пхэнда, со Вов джювдо.
but only pleaded against him certain disputes about their own mode of religious worship, and about one Jesus, who was dead, whom Paul affirmed to be alive.
20 Мэ на джянглём, сар манди тэ роздыкхэ кадэва рындо. Тай пхучлём Павлостар, чи камэл вов тэ джя дэ Ерусалимо тай тэ прылэ котэ сындо.
But being in doubt respecting a question of this sort, I demanded if he would go to Jerusalem, and there be judged of these things.
21 Павло закамля, соб лэхкоро рындо тэ роздыкхэл императоро. И мэ прыпхэндом тэ рицарэ лэ дэ барунэ ды колэ, сар отбичалава лэ императостэ.
But Paul appealing that he should be reserved for the cognizance of Augustus, I ordered him to be kept in custody until I should send him to Caesar.
22 Агриппа пхэнда Фестости: — И мэ камав тэ пошунэ кадэлэ манушэ. — Атася шунэґа, — пхэнда Фесто.
Then Agrippa said to Festus, I wish also myself to hear the man. He said, To-morrow thou shalt hear him.
23 Пэ авэр диво Агриппа тай Берника барэ пхутимаґа заджиле дэ цэра сындохкири. Лэнца сле пханглякэрэ пхурэдэра тай пативалэ мануша кодэлэ форостар. Фесто прыпхэнда, соб тэ анэн Павло.
On the morrow therefore, when Agrippa was come, and Bernice, with a very splendid retinue, and were entered into the place of audience, with the military tribunes, and the men of superior eminence in the city, then at the order of Festus Paul was produced.
24 Тунчи Фесто пхэнда: — Тхагари Агриппа и всавэрэ, ко катэ исин! Тумэ дыкхэн манушэ, пала савэ гроза иудеен анэнас дош манди дэ Ерусалимо тай катэ дэ Кесария и типисиле, со лэсти нащи тэ джювэ.
And Festus said, King Agrippa, and all you, sirs, who are present with us, behold the man, concerning whom the whole multitude of the Jews have set upon me, both at Jerusalem and in this place, clamouring that he ought not to live a moment longer.
25 Мэ ж на аракхав дэ лэ нисави дош, пала сави лэ трэбуни тэ умарэ. Нэ сар вов мангля императохкоро сындо, мэ тховдом дэ гындо тэ отбичалэ лэ дэ Римо.
But finding on inquiry that he had done nothing worthy of death, and he himself indeed having appealed to Augustus, I have determined to send him.
26 Нэ мандэ нэнай нисо пэ кадэлэ манушэ, соб тэ искриисарав раести. Колэсти мэ вылиджялдом лэ тумэндэ, и англал всавэрэстар тутэ, тхагари Агриппа, соб ту тэ допхучех лэ тай мэ тэ джянав, со манди тэ искриисарэ.
Respecting whom I have nothing determinate to write to my sovereign. Wherefore I have brought him forth before you, and especially before thee, king Agrippa, that on a fresh examination taken, I might have something to write.
27 Мэ думисарав, со на пав чячима тэ бичалэ барунаре и тэ на пхэнэ, дэ со исин лэхкири дош.
For it appears to me highly unreasonable to send a prisoner, and not also signify the charges against him.
