Рындоря 22
1 — Пхралалэ тай дада! Дэн манди тэ пхэнэ, со мэ надошало.
Men, brethren, and fathers, hear all of you my defence which I make now unto you.
2 Кала вонэ ушундэ, со вов дэдумэл пав еврейско чиб, тунчи заачиле мулком. Тай вов пхэнда:
(And when they heard that he spoke in the Hebrew tongue to them, they kept the more silence: and he says, )
3 — Мэ иудеи, саво бэняпэ дэ Тарсо дэ Киликия, выбарярдо дэ кадэва форо паша пурэн Гамалиилостэ и сиклярдо пав чячима Упхэнимасти амарэ дадэнгоро. Мэ отдэнём еджино пэ Дэвлэхкэрэ рындости, сар и кожно тумэндар авдивэ.
I am verily a man which am a Jew, born in Tarsus, a city in Cilicia, yet brought up in this city at the feet of Gamaliel, and taught according to the perfect manner of the law of the fathers, and was zealous toward God, as all of you all are this day.
4 Мэ традавас ды мэрима кодэлэн, ко джянас Исусохкэрэ Дромэґа, пхандавас муршэн тай джювлен и чувавас лэн дэ барунэ.
And I persecuted this way unto the death, binding and delivering into prisons both men and women.
5 Допхэнимаря кадэлэсти — англуно рашай тай всавэрэ пхурэдэра. Мэ лилём лэндар лила пхралэндэ дэ Дамаско тай лаглём пордэ, соб тэ пхандэ кодэлэн, ко котэ сля, тай тэ анэ лэн дэ Ерусалимо и тэ мулярэ.
As also the high priest does bear me witness, and all the estate of the elders: from whom also I received letters unto the brethren, and went to Damascus, to bring them which were there bound unto Jerusalem, in order to be punished.
6 Пав дром, кала мэ слём пашэ Дамаско, дэ епашдиво, болыбнастар паша ман запхабиляпэ душлимо, пэ саво нащи сля тэ дыкхэ.
And it came to pass, that, as I made my journey, and was come nigh unto Damascus about noon, suddenly there shone from heaven a great light round about me.
7 Мэ тэлэдэнём пэ пхув тай ушундом ґласо, саво дэдумэлас манди: «Савло, Савло! Сости ту традэх Ман?»
And I fell unto the ground, and heard a voice saying unto me, Saul, Saul, why persecute you me?
8 Мэ пхучлём: «Ко Ту, Рае?» Вов пхэнда: «Мэ Исусо Назаретостар, Савэ ту традэх».
And I answered, Who are you, Lord? And he said unto me, I am Jesus of Nazareth, whom you persecute.
9 Кодэла, ко сле манца, дыкхле душлимо, нэ ґласо, саво манца дэдуманя, вонэ на шундэ.
And they that were with me saw indeed the light, and were afraid; but they heard not the voice of him that spoke to me.
10 Мэ пхучлём: «Рае, со манди тэ терэ?» Рай пхэнда: «Вщи тай джя дэ Дамаско. Котэ тути пхэнэна вса, со тути трэбуни тэ терэ».
And I said, What shall I do, LORD? And the Lord said unto me, Arise, and go into Damascus; and there it shall be told you of all things which are appointed for you to do.
11 Кодэла, ко сле манца, пала васт андэ ман дэ Дамаско, колэсти со мэ корылём душлимахкэрэ пхабаримастар.
And when I could not see for the glory of that light, being led by the hand of them that were with me, I came into Damascus.
12 Котэ мандэ авиля мануш пав лавэ Анания, саво джювда пав Упхэнима и сля дэ патива всавэрэ катутнэ иудеендэ.
And one Ananias, a devout man according to the law, having a good report of all the Jews which dwelt there,
13 Вов поджиля мандэ, ачиля пашэ тай пхэнда: «Пхрал Савло! Мэк оттерэнпэ тирэ якха!» Дэ кодыя вряма мэ ачилём тэ дыкхэ и удыкхлём кадэлэ манушэ.
Came unto me, and stood, and said unto me, Brother Saul, receive your sight. And the same hour I looked up upon him.
14 Вов пхэнда: «Дэвэл амарэ дадэнгоро вытидэня тут, соб ту тэ уджянэх Лэхкири воля, тэ удыкхэх Чячюнэ и тэ шунэх лава Лэхкэрэ уштэндар.
And he said, The God of our fathers has chosen you, that you should know his will, and see that Just One, and should hear the voice of his mouth.
15 Ту авэґа важ всавэрэн манушэн допхэнимари пала кода, со дыкхлян и шундан.
For you shall be his witness unto all men of what you have seen and heard.
16 Со ту цырдэх вряма? Вщи, прыакхар Лэхкоро Лав, болдэпэ и схалав пэхкоро бэзимо».
And now why tarry you? arise, and be baptized, and wash away your sins, calling on the name of the Lord.
17 Тунчи мэ рисилём дэ Ерусалимо. И кала мэ манглёмпэ дэ храмо, манди сля дыкхлимо.
And it came to pass, that, when I was come again to Jerusalem, even while I prayed in the temple, I was in a trance;
18 Мэ удыкхлём Рае, Саво пхэнда манди: «Сиго выджя Ерусалимостар, колэсти со катэ на прылэна тиро допхэнимо пала Ман».
And saw him saying unto me, Make haste, and get you quickly out of Jerusalem: for they will not receive your testimony concerning me.
19 Мэ пхэндом: «Рае! Кадэла мануша джянэн, со мэ чувавас дэ барунэ и маравас дэ синагоги кодэлэн, ко патян дэ Тут.
And I said, Lord, they know that I imprisoned and beat in every synagogue them that believed on you:
20 Кала чюлиля рат Стефаностар, саво сля Тиро допхэнимари, мэ ачявас котэ и подавас ґласо пала кодэлэн, ко умарэнас лэ, и дыкхлём пала лэнгири їда».
And when the blood of your martyr Stephen was shed, I also was standing by, and consenting unto his death, and kept the raiment of them that slew him.
21 Тунчи Рай пхэнда манди: «Джя! Мэ бичалав тут народонэндэ, савэ джювэн дурал».
And he said unto me, Depart: for I will send you far behind unto the Gentiles.
22 Ды кадэлэн лавэн мануша шунэнас Павло, нэ катэ ачиле тэ типисявэ: — Мэк вов мэрэл! Лэсти нащи тэ джювэ!
And they gave him audience unto this word, (logos) and then lifted up their voices, and said, Away with such a fellow from the earth: for it is not fit that he should live.
23 Вонэ типисиле тай розчинэнас пэхкири їда и чувэнас прахо пхуякоро упрал.
And as they cried out, and cast off their clothes, and threw dust into the air,
24 Тунчи пханглякоро пхурэдэр прыпхэнда тэ улиджя Павло дэ халавдэнгоро цэр. Вов прыпхэнда тэ марэ лэ чукненца тай тэ допхуче, соб тэ уджянэ, сости мануша кади мижон пэ лэстэ.
The chief captain commanded him to be brought into the castle, and bade that he should be examined by scourging; that he might know wherefore they cried so against him.
25 Нэ кала Павло прыпхангле, соб тэ марэ, вов пхэнда шэлякэрэ пхурэдэрэсти, саво ачелас пашэ: — Чи мишто авэла тэ марэ римсконэ манушэ, ай тэ на пролиджя пав лэ сындо?
And as they bound him with thongs, Paul said unto the centurion that stood by, Is it lawful for you to scourge a man that is a Roman, and uncondemned?
26 Кала шэлякоро пхурэдэр шунда када, вов джиля тай пхэнда пханглякэрэ пхурэдэрэсти: — Со ту терэх? Када римско мануш!
When the centurion heard that, he went and told the chief captain, saying, Take heed what you do: for this man is a Roman.
27 Пханглякоро пхурэдэр выджиля Павлостэ тай пхучля: — Ту римско мануш? — Нэ, — пхэнда кодэва.
Then the chief captain came, and said unto him, Tell me, are you a Roman? He said, Yea.
28 Тунчи пхурэдэр пхэнда: — Мэ потиндом бут ловэ пала кода, соб тэ аче римсконэ манушэґа. — Ай мэ бэнимастар римско мануш, — пхэнда Павло.
And the chief captain answered, With a great sum obtained I this freedom. And Paul said, But I was free born.
29 Кодэла, савэ камле тэ допхуче лэ, екхатар отджиле лэстар. Кала пхурэдэр уджянгля, со пхангля ланчукоґа римсконэ манушэ, вов фартэ пэрэдаравдапэ.
Then immediately they departed from him which should have examined him: and the chief captain also was afraid, after he knew that he was a Roman, and because he had bound him.
30 Пэ авэр диво пхурэдэр закамля тэ уджянэ ды лавэ, дэ со иудея дошарэн Павло. Тунчи розпхангля лэ и прыпхэнда, соб тэ стидэнпэ англунэ рашая и всаворо Синедрионо. Тунчи анда Павло и тховда англа лэн.
On the next day, because he would have known the certainty wherefore he was accused of the Jews, he loosed him from his bands, and commanded the chief priests and all their council to appear, and brought Paul down, and set him before them.
