Рындоря 16
1 Тунчи Павло авиля дэ Листра тай дэ Дервия. Котэ джювда сиклярно, савэ акхарэнас Тимофеи. Лэхкири дэй сля патякуни иудеянка, ай дад сля греко.
He came also to Derbe and Lystra. And look, a certain disciple was there, named Timothy, the son of a Jewish woman who believed; but his father was a Greek.
2 Пала Тимофее мишто дэдумане пхрала дэ Листра тай дэ Иконии.
The brothers who were at Lystra and Iconium gave a good testimony about him.
3 Павло закамля тэ лэ Тимофее дэ пэхкоро дром. Тай важ иудеен, савэ джювдэ дэ кодэлэн тханэн, обчинда лэ. Важ кода, со всавэрэ джянгле: Тимофеехкоро дад исин греко.
Paul wanted to have him go out with him, and he took and circumcised him because of the Jews who were in those parts; for they all knew that his father was a Greek.
4 Кала Павло тай мануша, савэ сле лэґа, пэрэджянас форо форостар, вонэ прыакхарэнас патякунэн тэ терэ кади, сар пэрэдэне апостолуря тай пхурэдэра Ерусалимостар.
As they went on their way through the cities, they delivered the decrees to them to keep which had been ordained by the apostles and elders who were at Jerusalem.
5 Кхандиря састёнас дэ патявима, тай патякунэн диво дивэстар ачелас будэр.
So the churches were strengthened in the faith, and increased in number daily.
6 Вонэ проджянас пав Фригия тай Галатиякири пхув, нэ Свэнто Фано на домукля лэн тэ пхэнэ лав дэ Цыкни Азия.
When they had gone through the region of Phrygia and Galatia, they were forbidden by the Holy Spirit to speak the word in Asia.
7 Вонэ поджиле Мисиятэ и камле тэ джя дэ Вифиния, нэ Исусохкоро Фано на домукля лэн.
When they had come opposite Mysia, they tried to go into Bithynia, but the Spirit of Jesus did not allow them.
8 Тай вонэ проджиле Мисия и авиле дэ Троада.
Passing by Mysia, they came down to Troas.
9 Рятяґа Павлости сля дыкхлимо: лэсти сикавдапэ мануш Македониятар. Вов ачелас тай мангэлас Павло: — Ав дэ Македония тай дэ амэнди зор!
A vision appeared to Paul in the night. There was a man of Macedonia standing, begging him, and saying, "Come over into Macedonia and help us."
10 Пала кодэлэ дыкхлима амэ полиле, со Дэвэл прыакхарэл амэн тэ пхэнэ котэ Бахтало Лав. Тай екхатар лагле дэ Македония.
When he had seen the vision, immediately we sought to go out to Macedonia, concluding that the Lord had called us to proclaim the Good News to them.
11 Троадатар амэ лагле пав пане дэ Самофракия тай котарь пэ авр диво лагле дэ Неаполи.
Then, setting sail from Troas, we made a straight course to Samothrace, and the day following to Neapolis;
12 Котарь амэ лагле дэ Филиппы. Када сля Римохкири колония и баро форо дэ Македония. Дэ кадэва форо амэ сле набут вряма.
and from there to Philippi, which is a principle city of that district of Macedonia, a colony. We were staying some days in this city.
13 Дэ суббота амэ выджиле пала форохкэрэн ударэн лэнятэ. Котэ, сар амэ думисардэ, сля тхан важ мангима. Амэ бэшле и ачиле тэ дэдумэ джювленца, савэ котэ стидэнепэ.
On the Sabbath day we went forth outside of the gate by a riverside, where we supposed there was a place of prayer, and we sat down, and spoke to the women who had come together.
14 Машкар лэн сля екх, савя акхарэнас Лидия. Вой тэлёлас Дэвлэсти, сля форостар Фиатира тай битинэлас кучутнэ шукар похтана. Лидия шунда Павло, и Рай оттерда лакоро їло тэ прылэ лэхкэрэ лава.
A certain woman named Lydia, a seller of purple, of the city of Thyatira, one who worshiped God, heard us; whose heart the Lord opened to listen to the things which were spoken by Paul.
15 Тунчи, кала вой тай лакэрэ цэрунэ болдэнепэ, вой акхарда амэн пэстэ. — Сар тумэ динэн, со патяв Раести, тунчи джян и поавэн мандэ цэрэ, — фартэ акхарэлас вой амэн, тай амэ джиле.
When she and her household were baptized, she urged us, saying, "If you have judged me to be faithful to the Lord, come into my house, and stay." So she persuaded us.
16 Екхвар, кала амэ джиле дэ тхан важ мангима, пав дром амэ удыкхле екха бутярня. Дэ латэ бэшэлас нажужо фано врэжакоро. Вой врысарэлас и кадэлэґа затерэлас барэ ловэ пэхкэрэ хулаенди.
It happened, as we were going to prayer, that a certain girl having a spirit of Python met us, who brought her masters much gain by fortune telling.
17 Бутярни джялас пала Павло тай пала амэн тай типисявэлас: — Кадэла мануша — копыля Дэвлэ Барэдэрэхкэрэ! Вонэ розпхэнэн тумэнди пала дром фирисаримастэ!
She followed Paul and us, shouting, "These men are servants of the Most High God, who proclaim to you the way of salvation."
18 Вой терэлас када диво дивэстар. И кала Павлости вса откада вурыцыля, вов обрисиля тай пхэнда фаности: — Важ Лав Исусо Христохкоро мэ прыпхэнав тути: выджя латар! Дэ кодыя ж вряма фано ачявда ла.
She was doing this for many days. But Paul, becoming greatly annoyed, turned and said to the spirit, "I command you in the name of Jesus Christ to come out of her." And it came out at once.
19 Кала хулая полиле, со лэндэ хасиля затиримо, вонэ схутилдэ Павло тай Сила тай цырдэне пэ бари гаса форохкэрэ раендэ.
But when her masters saw that the hope of their gain was gone, they seized Paul and Silas, and dragged them into the marketplace before the rulers.
20 Вонэ андэ лэн пхурэдэрэндэ тай пхэндэ: — Кадэла мануша — иудея. Вонэ подваздэн амаро форо.
When they had brought them to the magistrates, they said, "These men, being Jews, are agitating our city,
21 Вонэ влиджян дэ амаро джювимо кода, со амэнди, римсконэ манушэнди, нащи ни тэ прылэ, ни тэ терэ.
and set forth customs which it is not lawful for us to accept or to observe, being Romans."
22 Гроза манушэн кади ж ачиля тэ вуджилисарэ Павло тай Сила. Тунчи пхурэдэра прыпхэндэ тэ злэ лэндар їда тай тэ марэ лэн дэстэнца.
The crowd rose up together against them, and the magistrates tore their clothes off of them, and commanded them to be beaten with rods.
23 Лэн фартэ помардэ тай чутэ дэ барунэ. А барунэхкэрэ бутярнэсти прыпхэндэ мишто тэ дыкхэ пала лэн.
When they had laid many stripes on them, they threw them into prison, charging the jailer to keep them safely,
24 Кала вов шунда кадэва прыпхэнимо, вов затерда лэн дэ андралатуни цэра дэ барунэ и замарда лэнгэрэ пурэ дэ лэпунза.
who, having received such a command, threw them into the inner prison, and secured their feet in the stocks.
25 Пашэ епашрят Павло тай Сила манглепэ тай диленца лашарэнас Дэвлэ. И авэр мануша, савэ котэ бэшле, шундэ лэн.
But about midnight Paul and Silas were praying and singing hymns to God, and the prisoners were listening to them.
26 Екхатар пхув тинисиля баря зораґа, кади, со тинисиле и ванты дэ барунэ. Дэ кодыя ж вряма всавэрэ удара оттердэпэ, и всавэрэ барунарендэ ланчугуря тэлэдене пурэндар.
Suddenly there was a great earthquake, so that the foundations of the prison were shaken; and immediately all the doors were opened, and everyone's bonds were loosened.
27 Кала барунэхкоро бутярно проджюнгавдапэ тай удыкхля, со всавэрэ удара дэ барунэ оттердэ, вов думисарда, со всавэрэ барунаря унашле. Колэсти хутилда чюри тай камля тэ зачинэпэ.
The jailer, being roused out of sleep and seeing the prison doors open, drew his sword and was about to kill himself, supposing that the prisoners had escaped.
28 Нэ Павло затиписиля лэсти: — На тер нисо пэсти! Амэ всавэрэ катэ!
But Paul shouted loudly, saying, "Do not harm yourself, for we are all here."
29 Бутярно прыпхэнда, соб тэ анэн яг, запрастэня дэ цэр, затинисиля даратар тай тэлэдэня англа Павло и Сила.
He called for lights and sprang in, and, fell down trembling before Paul and Silas,
30 Тунчи вылиджялда лэн барунэстар тай пхучля: — Рая мурэ! Со манди тэ терэ, соб тэ фирисаравпэ?
and brought them out and said, "Sirs, what must I do to be saved?"
31 — Патя дэ Рае Исусо, — пхэндэ вонэ, — и фирисарэґапэ ту тай всаворо тиро цэр.
They said, "Believe in the Lord Jesus, and you will be saved, you and your household."
32 Вонэ розпхэндэ лав Раехкоро лэсти тай всавэрэнди, ко сля лэстэ дэ цэр.
They spoke the word of the Lord to him, and to all who were in his house.
33 Дэ кодыя ж рятуни вряма барунэхкоро бутярно халавда лэнгэрэ дукхавдэ тхана, а тунчи болдэняпэ вов и всавэрэ, ко сля лэстэ дэ цэр.
He took them the same hour of the night, and washed their stripes, and was immediately baptized, he and all his household.
34 Вов анда Павло тай Сила пэстэ цэрэ и тховда важ лэн скаминд. Всавэрэнца, ко сля лэстэ дэ цэр, вов лошавэлас, со ачиля тэ патя Дэвлэсти.
He brought them up into his house, and set food before them, and rejoiced greatly, with all his household, having believed in God.
35 Авиля диво, тай форохкэрэ пхурэдэра бичалдэ пэхкэрэн дэстарен дэ барунэ тай прыпхэндэ лэнди: — Отмукэн пэ воля кадэлэн манушэн!
But when it was day, the magistrates sent the sergeants, saying, "Let those men go."
36 Барунэхкоро бутярно пхэнда Павлости: — Пхурэдэра прыпхэндэ тэ дэ тумэнди воля! Джян бахтаґа!
The jailer reported these words to Paul, saying, "The magistrates have sent to let you go; now therefore come out, and go in peace."
37 Нэ Павло пхэнда лэнди: — Амэ — римска мануша, ай вонэ бисындохкоро помардэ амэн англа всавэрэн тай чутэ дэ барунэ. Акана камэн чёраханэ амэн тэ вытрадэ? Нат! Мэк вонэ еджинэ авэна тай вылиджяна амэн.
But Paul said to them, "They have beaten us publicly, without a trial, men who are Romans, and have cast us into prison. Do they now release us secretly? No indeed. Let them come themselves and bring us out."
38 Бутярнэ розпхэндэ када форохкэрэ пхурэдэрэнди. Кала кодэла шундэ, со Павло тай Сила — римска мануша, тунчи пэрэдаравдэпэ.
The sergeants reported these words to the magistrates, and they were afraid when they heard that they were Romans,
39 Вонэ авиле, помангле лэндар патив, вылиджялдэ лэн барунэстар и помангле, соб кодэла ачявдэ форо.
and they came and apologized to them. When they had brought them out, they asked them to depart from the city.
40 Кала Павло тай Сила выджиле барунэстар, вонэ джиле Лидиятэ. Котэ вонэ удыкхлепэ пхралэнца тай подрицардэ лэн. Тунчи вонэ джиле.
They went out of the prison, and entered into Lydia's house. When they had seen the brothers, they encouraged them, and departed.
