Рындоря 14

1 Дэ Иконии Павло тай Варнава їтханэ заджиле дэ иудеенгири синагога тай дэдумане кади, со патине фартэ бут иудеен тай греконэн.

Es geschah aber in Ikonium, daß sie miteinander in die Synagoge der Juden gingen und derart redeten, daß eine große Menge von Juden und Griechen gläubig wurde.

2 Ай иудея, савэ отпхэндэпэ лэнди тэ патя, ваздэне тай мижардэ пэ пхралэн наиудеен.

Die ungläubig gebliebenen Juden aber erregten und erbitterten die Gemüter der Heiden gegen die Brüder.

3 Нэ вса ж Павло тай Варнава сле котэ бут вряма. Вонэ бидаракоро дэдумане пала Рае, Саво допхэнэлас лав пала Лэхкоро мищимо и дэлас лэнди зор тэ терэ допхэнимо тай дывуря.

Doch blieben sie längere Zeit daselbst und lehrten freimütig im Vertrauen auf den Herrn, der dem Wort seiner Gnade Zeugnis gab und Zeichen und Wunder durch ihre Hände geschehen ließ.

4 Кодэла, ко джювэнас дэ форо, розмардэпэ по епаш. Екх мануша подрицарэнас иудеен, ай авэр — апостолонэн.

Aber die Menge der Stadt teilte sich, und die einen hielten es mit den Juden, die andern mit den Aposteln.

5 Нэ кала наиудея тай иудея їтханэ пэхкэрэ пхурэдэрэнца закамле тэ прытховэ зор тай тэ помарэ лэн барэнца,

Als sich aber ein Ansturm der Heiden und Juden samt ihren Obersten erhob, um sie zu mißhandeln und zu steinigen,

6 вонэ уджянгле пала кода, нашле тай проджиле пхув Ликаония, форуля Листра тай Дервия и пхуя, савэ сле пашэ лэн,

und sie dessen inne wurden, entflohen sie in die Städte Lykaoniens, Lystra und Derbe, und in die umliegende Landschaft

7 тев дурэдэр розпхэнэнас Бахтало Лав.

und predigten dort das Evangelium.

8 Дэ Листра джювда бизоракоро мануш, саво пэхкэрэ бэнимастар на пхирэлас пурэнца. Екхвар, кала вов бэшэлас,

Und zu Lystra saß ein Mann mit gebrechlichen Füßen, lahm von Geburt, der niemals hatte gehen können.

9 вов шунда Павлохкоро лав. Павло же подыкхля пэр лэстэ тай полиля, со лэстэ исин патявимо, соб тэ састярэпэ.

Der hörte Paulus reden; und als dieser ihn anblickte und sah, daß er Glauben hatte, ihm könnte geholfen werden,

10 — Вщи пэ тирэ пурэ тай пхир! — зоралэ ґласоґа пхэнда Павло. Кодэва всхукля тай ачиля тэ пхирэ.

sprach er mit lauter Stimme: Steh aufrecht auf deine Füße! Und er sprang auf und ging umher.

11 Мануша удыкхле, со терда Павло тай типисиле пав ликаонско чиб: — Амэндэ сджиле дэвэла, поджилэ пэ манушэн!

Als aber die Volksmenge sah, was Paulus getan hatte, erhoben sie ihre Stimme und sprachen auf lykaonisch: Die Götter sind Menschen gleichgeworden und zu uns herabgekommen!

12 Вонэ пхэнэнас пэ Варнава «Зевсо», а пэ Павло — «Гермесо», колэсти со вов будэр дэдумэлас.

Und sie nannten den Barnabas Jupiter, den Paulus aber Merkur, weil er das Wort führte.

13 Англа форо сля храмо, тев тэлёнас Зевсости, тай лэхкоро рашай анда форохкэрэ вударэндэ гурувэн тай винци, колэсти со камля їтханэ манушэнца тэ анэ лэнди жэртва.

Der Priester Jupiters aber, dessen Tempel vor ihrer Stadt war, brachte Ochsen und Kränze an die Tore und wollte samt dem Volke opfern.

14 Кала апостолуря Павло тай Варнава ушундэ пала кода, вонэ розчиндэ пэхкири їда, чутэпэ машкар манушэн тай ачиле тэ типисявэ:

Als aber die Apostel Barnabas und Paulus das hörten, zerrissen sie ihre Kleider, sprangen heraus unter das Volk, riefen und sprachen:

15 — Муршалэ, со тумэ терэн? Амэ — кацавэ ж мануша, сар и тумэ! Амэ андэ тумэнди Бахтало Лав тай камах, соб тумэ тэ отпхэнэнпэ хохавнэ дэвлэндар и обрисиле джювдэ Дэвлэстэ, Саво стерда болыбэн, пхув, море и вса, со дэ лэн исин.

Ihr Männer, was macht ihr da? Auch wir sind Menschen, von gleicher Beschaffenheit wie ihr, und predigen euch das Evangelium, daß ihr euch von diesen eitlen Göttern bekehret zu dem lebendigen Gott, der den Himmel und die Erde, das Meer und alles, was darin ist, gemacht hat;

16 Дэ думутни вряма Вов помукэлас всавэрэ манушэнгэрэ родонэнди тэ пхирэ лэнгэрэ дромэнца,

der in den vergangenen Zeitaltern alle Heiden ihre eigenen Wege gehen ließ;

17 нэ на пэрэачелас тэ допхэнэ пала Пэ, кала терэлас мищимо тай бичалэлас тумэнди брышынд болыбнастар и вряма тэ стидэ плодуря, кала дэлас тумэнди хамо тай пхэрдярэлас тумарэ їлэ лошаґа.

und doch hat er sich selbst nicht unbezeugt gelassen, hat uns viel Gutes getan, uns vom Himmel Regen und fruchtbare Zeiten gegeben und unsre Herzen erfüllt mit Speise und Freude.

18 Тай кацик кадэлэ лавэнца вонэ допхэндэ манушэнди, соб важ лэн тэ на анэн жэртва.

Obschon sie solches sagten, konnten sie die Menge kaum beruhigen, daß sie ihnen nicht opferte.

19 Иудея, савэ авиле Антиохиятар тай Икониестар, пэрэцырдэне гроза манушэн пэ пэхкири риг. Павло помардэ барэнца тай выцырдэне пала форо. Вонэ думисардэ, со вов муля.

Es kamen aber aus Antiochia und Ikonium Juden herbei; die überredeten das Volk und steinigten Paulus und schleiften ihn vor die Stadt hinaus, da sie meinten, er sei gestorben.

20 Нэ кала сиклярнэ стидэнепэ паша лэ, вов ущиля тай упалэ джиля дэ форо. Пэ авэр диво вов тай Варнава джиле дэ Дервия.

Als ihn aber die Jünger umringten, stand er auf und ging in die Stadt. Und am folgenden Tage zog er mit Barnabas fort nach Derbe.

21 Вонэ дэдумане Бахтало Лав дэ кадэва форо тай тердэ сиклярнэнца бут манушэн. Тунчи вонэ упалэ проджиле Листра, Иконии тай Антиохия.

Und nachdem sie in dieser Stadt das Evangelium gepredigt und eine schöne Zahl Jünger gemacht hatten, kehrten sie wieder nach Lystra und Ikonium und Antiochia zurück,

22 Котэ вонэ подрицарэнас сиклярнэнгоро фано тай прыакхарэнас, соб кодэла тэ аченпэ дэ патявима. — Англа колэ, сар тэ заджя дэ Дэвлэхкоро Тхагаримо, амэнди трэбуни тэ прылэ бут грыжа, — пхэнэнас вонэ.

stärkten die Seelen der Jünger und ermahnten sie, im Glauben zu verharren, und [sagten ihnen, ] daß wir durch viele Trübsale in das Reich Gottes eingehen müssen.

23 Павло тай Варнава дэ кожно кхандири возтховэнас васта пэ манушэн тай терэнас лэндар пхурэдэрэн. Тунчи лиле посто тай поманглепэ, и пэрэдэне лэн Раести, дэ Савэ вонэ упатине.

Nachdem sie ihnen aber in jeder Gemeinde Älteste erwählt hatten, übergaben sie diese unter Gebet und Fasten dem Herrn, an welchen sie gläubig geworden waren.

24 Тунчи вонэ проджиле Писидия тай авиле дэ Памфилия.

Und sie durchzogen Pisidien und kamen nach Pamphylien.

25 Кала ж вонэ пхэндэ лав дэ Перга, котарь авиле дэ Атталия.

Und nachdem sie in Perge das Wort gepredigt hatten, zogen sie nach Attalia hinab.

26 Котарь вонэ лагле пав пане дэ Антиохия, тев, пав Дэвлэхкоро мищимо, лэн майанглал вытидэне пэ бути, сави вонэ и тердэ.

Und von da schifften sie nach Antiochia, von wo aus sie der Gnade Gottes übergeben worden waren zu dem Werke, das sie [nun] vollbracht hatten.

27 А кала вонэ авиле дэ Антиохия, тунчи стидэне кхандири тай розпхэндэ пала вса, со Дэвэл терда лэнгэрэ вастэнца, и сар Вов оттерда вудара патявимастэ наиудеенди.

Als sie aber angekommen waren, versammelten sie die Gemeinde und erzählten, wie viel Gott mit ihnen getan und daß er den Heiden die Tür des Glaubens aufgetan habe.

28 Тай бут вряма просле котэ їтханэ сиклярнэнца.

Sie verbrachten aber nicht geringe Zeit mit den Jüngern.