Рындоря 12
1 Тевсь дэ кадыя вряма тхагари Иродо спхангля койсавэн манушэн кхандирятар, соб тэ терэ лэнди бибахт.
About that time Herod the king exerted his power to distress some of the church.
2 Вов прыпхэнда тэ умарэ чюряґа Иоаннохкэрэ пхралэ, Иаково.
And he cut off James, the brother of John, with the sword.
3 Кала вов удыкхля, со када чялиля иудеенди, тунчи прыпхэнда тэ пхандэ и Петро. Када сля пэ сырботори, саво акхарэлпэ Биквасно мандро.
And seeing that it was pleasing to the Jews, he proceeded to apprehend Peter also, (in the days of unleavened bread: )
4 Петро пхангле, чутэ дэ барунэ и тховдэ дэшушов халавдэн, по штар мануша дэ череда. Иродо камля тэ вылиджя Петро манушэндэ, кала проджяла Патради.
whom he seized and put into prison, delivering him to four quaternions of soldiers to guard him; intending, after the passover, to bring him out to the people.
5 Петро сля дэ барунэ, а кхандири фартэ мангляпэ пала лэ Дэвлэсти.
Peter was therefore kept in custody: but incessant prayer was made to God for him by the church.
6 Рятяґа, англа колэ, сар Иродо камля тэ вылиджя лэ пэ сындо, Пётро совэлас машкар дон халавдэн тай сля спхангло донца ланчугонэнца, а халавдэ паша вударэн прыдыкхэнас пала барунэ.
And when Herod was about to bring him forth, that very night Peter was sleeping between two soldiers, bound with two chains: and the guards at the door watched the prison.
7 Тай акэ, авиля ангело Раехкоро, тай дэ барунэ запхабиляпэ душлимо. Ангело малавда Петро дэ рига тай джюнгавда лэ. — Вщи сигэдэр! — пхэнда вов, тай ланчугуря тэлэдэне Петрохкэрэ вастэндар.
And behold an angel of the Lord stood by him, and a light shone in the room; and smiting Peter on the side, he waked him, and said, Rise up quickly. And his chains fell off from his hands.
8 Тунчи ангело пхэнда: — Подпхандэпэ кущикаґа тай уряв цыруля. Пётро терда када. — Уряв упралуни їда и джя пала ман, — пхэнда ангело.
And the angel said unto him, Gird thyself and tie on thy sandals: and he did so. And he saith unto him, Throw thy garment round thee, and follow me.
9 Пётро выджиля пала ангело барунэстар тай на полэлас, со ангело терэл вса пав чячима. Вов думисарэлас, со када дыкхлимо.
So he went out and followed him; and he did not know, that what was done by the angel was real, but thought he saw a vision.
10 Вонэ проджиле англунэн халавдэн, тунчи — аврэн тай поджиле саструнэ вударэндэ, савэндар выджянас дэ форо. Вудара еджинэ оттердэпэ англа лэн, тай вонэ выджиле. Вонэ проджиле екх гаса, тай акэ, ангело уджиля.
And passing through the first and second guard, they came to the iron gate, that leadeth into the city, which of its own accord opened to them: and they went out and passed on through one street; and then the angel departed from him.
11 Кала Пётро авиля дэ пэстэ, вов пхэнда: — Кана мэ чяче джянав, со Рай бичалда пэхкэрэ ангело и фирисарда ман Иродохкорэ вастэстар и кодэлэ бибахталимастар, саво камле тэ терэ манди иудеенгерэ мануша.
And Peter being come to himself said, Now I know truly, that the Lord hath sent his angel and hath delivered me from the hand of Herod, and from all the expectation of the people of the Jews.
12 Кала Пётро полиля, со тердапэ, вов джиля цэрэстэ, тев джювда Мария, дэй Иоаннохкири, савэ инте акхарэнас Марко. Котэ бут манушэн стидэнепэ тэ мангэпэ.
And considering with himself, he came to the house of Mary the mother of John, who was sirnamed Mark, where many were gathered together and praying.
13 Пётро помарда дэ вударэн, тай лэстэ выджиля бутярни, савя акхарэнас Роза.
And when Peter knocked at the door of the porch, a servant named Rhoda came to ask who was there.
14 Вой уджянгля Петро пав ґласо тай лошатар бистарда тэ оттерэ вудара. Тунчи вой прастэня павпалэ, соб тэ пхэнэ, со Пётро ачел паша вударэн.
And knowing Peter's voice, through excess of joy she did not open the door, but ran in and told them, that Peter was standing at the door.
15 — Ту на дэ пэхкиря годя! — пхэндэ лати. Нэ вой на пэрэачелас лэнди тэ допхэнэ. — Када лэхкоро ангело! — дэдумане вонэ.
And they said to her, Thou art mad: but she confidently affirmed that it was so. Then said they, It is his angel.
16 Пётро вса ж марэлас дэ вударэн, и кала вонэ оттердэ вудара и удыкхле лэ, тунчи дэнепэ дыво.
But Peter continued knocking; and when they opened the door, they saw him, and were astonished.
17 Пётро сикавда лэнди вастэґа, соб вонэ тэ заачен мулком, тай розпхэнда, сар Рай вылиджялда лэ барунэстар. — Розпхэнэн пала кода Иаковости и аврэ пхралэнди, — дэдуманя вов лэнди тай уджиля котарь дэ авэр тхан.
But he made a sign to them with his hand to be silent, and related to them, how the Lord had brought him out of the prison. And he said, Go, tell these things to James and to the other brethren. And he departed and went to another place.
18 Дэнзор халавдэ ачиле тэ прастэ пордэ котарь, и нико на джянгля, со тердапэ Петроґа.
Now as soon as it was day, there was no small disturbance among the soldiers, what was become of Peter.
19 Иродо родэлас лэ тай на аракхля, колэсти допхучля халавдэн тай прэдэня лэн мэримасти. Тунчи Иродо лагля Иудеятар дэ Кесария тай ачеласпэ котэ набут вряма.
And Herod searching for him, and not finding him, brought the keepers to a trial, and ordered them to be executed. Then he went down from Judea to Cesarea, and abode there.
20 Иродо ж фартэ мижыля пэ манушэн, савэ джювдэ дэ Тиро тай Сидоно. Кодэла ж допхэндэпэ машкар пэстэ, авиле Иродостэ тай помангле Бласто, саво прыдыкхэлас пала тхагарехкири цэра, соб вов тэ подрицарэл лэн. Тунчи мангле тхагаре, соб тэ на рицарэл холи пэ лэн, колэсти со лэнгири пхув парварэласпэ тхагарехкиря пхуятар.
And Herod was going to make war upon the Tyrians and Sidonians: but they came to him with one consent, and making interest with Blastus the king's chamberlain, they sued for peace; because their territory was supplied with provision by the king's country.
21 Дэ екх диво, саво вов вытидэня, Иродо урявда тхагаримахкири їда, бэшля пэ сундисарехкоро тхан и ачиля тэ дэдумэ манушэндэ.
And upon a set day, Herod arrayed in his royal robes, and sitting upon his throne, made an oration to them.
22 Мануша затиписиле: — Када ґласо дэвликуно, а на манушыкано!
And the people gave a shout, saying, It is the voice of a god, and not of a man:
23 Нэ дэ кодыя ж вряма ангело Раехкоро малавда Иродо, колэсти со вов на ваздэня лашаримо Дэвлэсти, тай цэрмэ захале лэ, и вов муля.
but immediately an angel of the Lord smote him, because he gave not God the glory: and being devoured by worms he died.
24 Лав Дэвлэхкоро розджяласпэ дурэдэр тай дурэдэр.
But the word of God grew and was multiplied.
25 Варнава ж тай Савло стердэ пэхкоро рындо тай рисиле дэ Ерусалимо. Пэґа вонэ лиле Иоанно, савэ инте акхарэнас Марко.
And Barnabas and Saul returned from Jerusalem, when they had fulfilled their charge, taking along with them John who was sirnamed Mark.
