Лукастар 19
1 Тунчи Исусо зажыля андо форо Иерихоно и прожалас пар лэстэ.
And as Jesus entered and passed through Jericho,
2 И акэ, екх мануш, савэс акхарэнас Закхеё, пхурэдэр стидэмарё налогонэндиро, барвало мануш,
there was a certain man, whose name was Zaccheus, who was rich, and chief of the publicans;
3 родэлас тэ дикхэл лэ Исусос, ко Вов кацаво, нэ на сас сар, колэстар со фартэ бут мануша сас пашав Исусо, ай Закхеё сас цэкно ростоса.
and he wished to see Jesus, who he was; and could not, on account of the crowd; because Zaccheus was small in stature.
4 Вов запрастая майанглэ, загульдя пэ тютина, сави барёлас пэ кодва тхан, кай прожалас Исусо.
And he ran forward of Jesus, and climbed a wild fig-tree, in order to see him; for he was to pass that way.
5 Кала Исусо поджыля кав кадва тхан, Вов подикхля упрэ и пхэндя лэсти: — Закхеё! Згуль майсыго! Манди трэбуй адес тэ авав андо тиро чер.
And when Jesus came to the place, he saw him, and said to him: Make haste and come down, Zaccheus; for I must be at thy house to-day.
6 Закхеё сыго згульдя и лошаса приля Лэс андо пэско чер.
And he hastened, and came down, and received him with gladness.
7 Всаворэ, ко дикхля када, холяйле и лине тэ дэн дума, со Вов зажыля кав бэзэхало мануш.
And when they all saw it, they murmured, and said: He hath gone in to be guest with a man that is a sinner.
8 Закхеё вщиля и пхэндя Раести: — Рай! Акэ, епаш всаворэстар, со мандэ исин, мэ роздава чёрорэнди, и кастар лем хохавимаса, отдава андэ штарвар майбут!
And Zaccheus stood up, and said to Jesus: Behold, my Lord, the half of my riches I give to the poor; and to every man, whom I have wronged in any thing, I restore fourfold.
9 Исусо пхэндя лэсти: — Адес авиля фэрисаримос андэ кадва чер, колэсти со и вов исин шаво лэ Авраамоско.
Jesus said to him: This day, life is to this house; for he also is a son of Abraham.
10 Шаво Манушыкано авиля тэ аракхэл и тэ фэрисарэл колэн, ко хасавэл.
For the Son of man came, to seek and to vivify that which was lost.
11 Колэнди, ко ашунэлас Исусос, Вов пхэндя екх дума. Колэстар со онэ сас пашав Иерусалимо, и онэ гындонас, со сыго отпхэрнавэлапэ Тхагаримос Дэвлэско.
And when they heard these things, he proceeded to utter a similitude; because he was near to Jerusalem, and they supposed that the kingdom of God was to be soon developed.
12 Иисусо пхэндя кадя: — Екх барвало мануш ладэлас андэ дурутни пхув, кай тэ лэл пэсти тхагаримос и тунчи тэ рисавэл.
And he said: A certain man of high birth was going to a distant place, to obtain royalty, and return again.
13 Вов акхардя дэшэн пэстирэн слугонэн, дя лэнди по шэл драхморя тай пхэндя: «Терэн арли, жы кала мэ рисавава».
And he called his ten servants, and gave them ten pounds: and he said to them, Traffic until I come.
14 Нэ мануша кола пхувьятар на камэнас лэс и бишалдэ пала лэстэ пхурэдэрэн манушэн, кай онэ тэ пхэнэн: «На камас, соб вов тэ авэл амарэ тхагараса».
But the inhabitants of his city hated him; and they sent envoys after him, saying: We wish this man not to reign over us.
15 Нэ вов тэрдиля тхагараса тай рисайля черэ. Вов припхэндя тэ акхарэл лэ слугонэн, касти вов дя руп, кай тэ ужанэл, ко скачи затердя.
And when he had obtained the royalty, and had returned, he commanded those servants to be called, to whom he had committed his money; that he might know what each of them had gained by trading.
16 Авиля англуно и пхэндя: «Хулай! Тирэ шэл драхморя андэ манди дэш шэла».
And the first came, and said: My Lord, thy pound hath gained ten pounds.
17 Хулай пхэндя лэсти: «Мишто, лашо бутярно! Пала кода, со ту патимаско андэ кадва цэкно рындо, тути авэла баримос пэ дэш фороря».
He said to him: Well done, good servant! As thou hast been faithful over a little, thou shalt have authority over ten towns.
18 Авиля авэр и пхэндя: «Хулай! Тирэ шэл драхморя андэ панчшэл».
And the second came, and said: My lord, thy pound hath produced five pounds.
19 Хулай пхэндя лэсти: «И ту ав пхурэдэр андэ панч фороря».
He said likewise to him: Thou also shalt have authority over five towns.
20 Авиля трито и пхэндя: «Хулай! Акэ тути тирэ шэл драхморя. Мэ ритяравас лэн андо кхосноро.
And another came, and said: My lord, lo, this is thy pound, which hath been with me, laid up in fine linen.
21 Мэ даравас тутар, ту мануш, саво бут мангэл: лэс кода, со на тховэсас, и стидэс кода, со ту на шосас андэ пхув».
For I was afraid of thee, because thou art a hard man, and takest up that which thou layedst not down, and reapest that which thou sowedst not.
22 Хулай пхэндя лэсти: «Тирэ лавэнца авава тэ сындосарав тут, хохавно бутярно! Ту жанэсас, кай мэ бут мангав, лав кода, со мэ на тховавас, и стидав кода, со на шавас андэ пхув.
He said to him: Out of thy own mouth will I judge thee, thou evil servant. Thou knewest me, that I am a hard man, and that I take up what I laid not down, and reap what I sowed not!
23 Состар ту на дян руп мэрно андэ арли, сар мэ рисавава, тэ авэл руп будэр?»
Why didst thou not put my money into the broker's hands, that when I came, I might have demanded it with interest?
24 И вов пхэндя колэнди, ко котэ ашэлас: «Залэнтэ лэстар шэл драхморя и отдэн колэсти, кастэ дэш шэла».
And he said to them that stood before him: Take from him the pound, and give it to him with whom are the ten pounds.
25 Онэ пхэндэ лэсти: «Хулай! Лэстэ ж исин дэш шэла драхморя».
They say to him: Our lord, there are with him ten pounds.
26 Хулай дя дума: «Пхэнав тумэнди, со всаворэнди колэнди, кастэ исин, дэлапэ инке, а кастэ нинай, залэлапэ и кода, со лэстэ исин.
He said to them: I tell you, that to every one that hath, will be given; and from him that hath not, even what he hath will be taken away.
27 А мэрнэн вражымарен, ко на камэлас, кай мэ тэ авав лэндирэ тхагараса, анэн и умарэнтэ англав мандэ».
But as for those my enemies, who would not have me to reign over them, bring them and slay them before me.
28 Исусо пхэндя када тай жыля майдур кав Иерусалимо.
And when Jesus had spoken these things, he went forward, to go to Jerusalem.
29 И сар поджыля кай и гава, савэ акхарэнпэ Вифагия и Вифания, пашав плай, саво акхарэлпэ Оливково, бишалдя дуен сытярнэн Пэстирэн
And when he arrived at Bethphage and Bethany, near to the mount called the place of Olives, he sent two of his disciples,
30 и пхэндя лэнди: — Жан андо гав, саво англай тумэндэ, ай сар зажана андэ лэстэ, аракхэна припхангле осликос, пэ саво нико никала на бэшэлас. Отпхандэн лэс и анэн Мандэ.
and said to them: Go ye to the village that is over against us, and as ye enter it, ye will find a colt tied, on which no man ever rode; loose him and bring him.
31 Сар ко пушэла тумэндар: «Пэр со отпхандэн лэс?» — пхэнэн лэсти кадя: «Вов трэбуй Раести».
And if any man ask you, Why do ye loose him? say to him: Our Lord needeth him.
32 Сытярнэ, савэн Вов бишалдя, жыле и аракхле, сар Вов пхэндя лэнди.
And they went who were sent, and they found, as he said to them.
33 Кала онэ отпхандэнас осликос, хулая пушле лэн: — Пэр со тумэ отпхандэн лэс?
And as they loosed the colt, the owner of him said to them: Why do ye loose that colt?
34 Онэ пхэндэ: — Вов трэбуй Раести.
And they said: Because our Lord needeth him.
35 Онэ андэ лэс кав Исусо, шутэ йида пэ ослико и тховдэ пэр лэстэ лэ Исусос.
And they brought him to Jesus. And they cast their garments upon the colt, and set Jesus upon him.
36 Кала Вов ладэлас, онэ шонас йида пэстири пав дром.
And as he went, they spread their garments in the way.
37 А кала Вов подлагля кав тхан, кай о дром змукэлпэ пав плай Оливково, фартэ бут сытярнэ радосавэнас и зоралэ гласоса лашарэнас лэ Дэвлэс пала диворя, савэ онэ дикхле.
And when he came near to the descent of the place of Olives, the whole multitude of the disciples began to rejoice, and to praise God, with a loud voice, for all the mighty deeds which they had seen.
38 Онэ пхэнэнас: — Лашардо Тхагар, саво жал важ алав Рае Дэвлэско! Миро по болыбэн, слава упрэ по болыбэн!
And they said: Blessed be the king, that cometh in the name of the Lord: peace in heaven, and glory on high.
39 Коисавэ фарисеёря, савэ сас машкар мануша, пхэндэ Лэсти: — Сытяримари, припхэн Пэстирэ сытярнэнди тэ ашэн мулком!
And some of the Pharisees from among the crowd, said to him: Rabbi, rebuke thy disciples.
40 Нэ Вов пхэндя: — Пхэнав тумэнди, сар онэ ашэна мулком, и бара лэна тэ цыписавэн.
He said to them: I tell you, that, if these should be silent, the stones would cry out.
41 Кала Исусо поджалас кав Иерусалимо, Вов удикхля о форо и заровдя.
And as he drew near, and beheld the city, he wept over it:
42 Тунчи пхэнэлас: — О, сар ту адес тэ ужанэс, со анэлас бы тути миро! Нэ икхатар када сгарадо тирэ якхэндар.
and said: O, hadst thou known the things that are of thy peace, at least in this thy day: but now they are hidden from thy eyes.
43 Авэна кацавэ деса, кала вражымаря тирэ жана пэр тутэ маримаса, тэрдёна тай стасавэна тут всаворэ ригэндар.
For the days will come upon thee, when thy enemies will encompass thee, and besiege thee on every side.
44 Онэ розмарэна тут, умарэна тирэ бэяцэн и на ашавэна бар по бар, пала кода со ту на ужанглян вряма, кала о Дэл авиля тутэ.
And they will destroy thee, and thy children within thee; and will not leave in thee one stone upon another; because thou knewest not the time of thy visitation.
45 Тунчи Исусо зажыля андо храмо и ля тэ вытрадэл битимарен.
And when he entered the temple, he began to expel those who bought and sold in it.
46 — Пистросардо, — пхэндя Вов лэнди, — со Мэрно чер авэла черэса, кай мангэнпэ Дэвлэс. А тумэ тердэ андар лэстэ прахарицко тхан.
And he said to them: It is written, My house is a house of prayer; but ye have made it a den of robbers.
47 Кажно дес Исусо сытярэлас андо храмо. Барэ рашая, сытяримаря Законостирэ и майбарэдэр машкар и мануша родэнас тэ умарэн Лэс.
And he taught daily in the temple: and the chief priests and Scribes and Elders of the people, sought to destroy him.
48 Нэ на аракхэнас, сар када тэ терэн, колэстар со всаворэ мануша на камэнас тэ промукэн ни екх лав Лэско.
But they found not, what they could do to him; for all the people hung upon him to hear him.
