Рындоря 27
1 Кала сас прилито, со амэ плывисараса андэ Италия, тунчи лэ Павлос и аврэн коисавэн барунарэн, пэрэдинэ шэлэнгэсти, савэс акхарэнас Юлиё, андав майбарэско императороско полко.
And when it was determined that we should sail into Italy, they delivered Paul and certain other prisoners to [one] named Julius, a centurion of Augustus' band.
2 Амэ бэшле по кораблё андав порто Адрамитино, савэсти трэбуй сас тэ плывисарэл андэ порторя Цыкня Азиятирэ, тай плывисардэ андо дром. Амэнца сас македонянино Аристархо андай Фесалоника.
And entering into a ship of Adramyttium, we lanched, meaning to sail by the coasts of Asia, [one] Aristarchus, a Macedonian of Thessalonica, being with us.
3 Пэ авэр дес амэ плывисардэ кав Сидоно. О Юлиё мишто обжаласпэ лэ Павлоса и отмукля лэс, кай вов тэ жал и тэ дикхэлпэ пэстирэ амалэнца, кай онэ тэ поможысарэн лэсти.
And the next [day] we touched at Sidon. And Julius courteously treated Paul, and gave [him] liberty to go to his friends to refresh himself.
4 Балвал пхурдэлас пэр амэндэ и амэ упалэ плывисардэ андо море и прожыле о Кипро пай бибалвалятири риг.
And when we had lanched from thence, we sailed under Cyprus, because the winds were contrary.
5 Амэ плывисарасас пай море пашай бэрэгоря Киликияко тай Памфилияко и авиле андо Ликияко форо Мира.
And when we had sailed over the sea of Cilicia and Pamphylia, we came to Mira, [a city] of Lycia.
6 Котэ шэлэнго аракхля кораблё андай Александрия, саво плывисарэлас андэ Италия, и тховдя амэн пэр лэстэ.
And there the centurion found a ship of Alexandria sailing into Italy; and he put us therein.
7 Коискачи деса амэ поцыра плывисарасас англэ. Сас фартэ пхарэс, нэ амэ екхпатив авиле андо Книдо. Ай сар балвал на дэлас амэнди тэ жас англэ, амэ обжыле мысо Салмона и плывисардэ пав Крито бибалвалятиря ригатар.
And when we had sailed slowly many days, and scarce had come over against Cnidus, the wind not suffering us, we sailed under Crete, over against Salmone:
8 Амэ барэ пхаримаса плывисарас пашав бэрэго и авиле по тхан, саво акхарэлпэ Лашэ Бухторя, найдур лэ форостар Ласея.
And hardly passing it, came to a place which is called, The fair havens; nigh to which was the city [of] Lasea.
9 Амэ хасардэ бут вряма, кай тэ плывисарас майдур сас хасаримаса важ жувимос, колэсти со прожыля постоско дес. Тунчи Павло пхэндя лэнди:
Now when much time was spent, and when sailing was now dangerous, because the fast was now already past, Paul admonished [them].
10 — Мэ дикхав, со дром авэла пхаро и выжала, со амэ хасараса, на качи грузо и кораблё, нэ и амаро жувимос.
And said to them, Sirs, I perceive that this voyage will be with hurt and much damage, not only of the lading and ship, but also of our lives.
11 Нэ о шэлэнго на кангля лэ Павлос, ай кангля, со пхэндэ лэсти капитано и кораблёско хулай.
Nevertheless, the centurion believed the master and the owner of the ship more than the things which were spoken by Paul.
12 Кадья бухта на поджалас, кай котэ тэ пэрэвинтярэн, и майбут мануша камле тэ плывисарэ майдур, кай сар-то тэ доплывисарэн кай Финиксо и котэ тэ пэрэвинтярэн. О Финиксо, када бухта по Крито, сави отпхэрнади пэ юго-западо тай северо-западо.
And because the haven was not commodious to winter in, the greater part advised to depart thence also, if by any means they might attain to Phenice, [and there] to winter; [which is] a haven of Crete, and lieth towards the south-west and north-west.
13 Пхурдя локхи южно балвал, лэнди сикадиля, со прилинэ кода, со трэбуй. Тунчи морякоря подлинэ о якорё и плывисардэ пашав Критоско бэрэго.
And when the south wind blew softly, supposing that they had obtained [their] purpose, loosing [thence], they sailed close by Crete.
14 Нэ сыго пай островостири ригатар нахукля фартэ бари северо-восточно балвал, сави акхарэлпэ Эвракилоно.
But not long after there arose against it a tempestuous wind, called Euroclydon.
15 Балвал подхутилдя о кораблё. Амэндэ на выжалас тэ жас англав балвал. Амэ здинэпэ и балвал андярдя амэн.
And when the ship was caught, and could not bear up into the wind, we let [her] drive.
16 Амэ подплывисардэ кав цэкноро острово Кавда, саво сас пэ бибалвалятири риг. Котэ амэ барэ пхаримаса фэрисардэ о чёвно,
And running under a certain isle which is called Clauda, we had much work to come by the boat:
17 кала вазгле лэс по кораблё. Тунчи матросоря процырдэ дуря талав кораблё и обпхангле лэс. Онэ даранас, со кораблё бэшэла по тишай андо Сирто, колэсти онэ обмукле парусо и балвал андярдя амэн майдур.
Which when they had taken up, they used helps, undergirding the ship; and fearing lest they should fall into the quicksands, struck sail, and so were driven.
18 Бари балвал кадя фартэ шолас о кораблё, со пэ авэр дес амэ ашыле тэ вышас грузо андав кораблё.
And we being exceedingly tossed with a tempest, the next [day] they lightened the ship;
19 Ай по трито дес амэ пэстирэ вастэнца вышутэ андо море кораблёско хулаимос.
And the third [day] we cast out with our own hands the tackling of the ship.
20 Бут деса на душолас ни о кхам, ни чиргая, ай бари балвал пхурдэлас инке майфартэ. Амэ хасардэ всавори надия пэ фэрисаримос.
And when neither sun nor stars in many days appeared, and no small tempest lay on [us], all hope that we should be saved was then taken away.
21 Мануша бут вряма нисо на ханас. Тунчи Павло вщиля машкар лэндэ и пхэндя: — Муршалэ! Тумэнди трэбуй сас тэ кандэн ман и тэ на плывисарэн лэ Критостар, тунчи тумэндэ на авэлас грыжа и нисо б на хасавэлас.
But after long abstinence, Paul stood forth in the midst of them, and said, Sirs, ye should have hearkened to me, and not have loosed from Crete, and to have gained this harm and loss.
22 Нэ икхатар мангав: ваздэнпэ духоса, нико тумэндар на хасавэла, качи розмардёлапэ о кораблё.
And now I exhort you to be of good cheer: for there shall be no loss of life among you, but of the ship.
23 Кола рятяса мандэ авиля ангело Дэвлэстар, Савэско мэ исин и Савэсти тэлював.
For there stood by me this night the angel of God, whose I am, and whom I serve,
24 Вов пхэндя манди: «Павло, на дара. Тути трэбуй авэла тэ тэрдёс англав императоро, тай о Дэл, пай Пэско мищимос, дя тути всаворэн, ко плывисарэл туса».
Saying, Fear not, Paul; thou must be brought before Cesar: and lo, God hath given thee all them that sail with thee.
25 Муршалэ! Ваздэнпэ духоса! Мэ патяв Дэвлэсти и жанав, со вся авэла кадя, сар Вов манди пхэндя.
Wherefore, sirs, be of good cheer: for I believe God, that it will be even as it was told to me.
26 О кораблё авэла вышуто пэ варисаво острово.
But we must be cast upon a certain isle.
27 Пэ дэшуштартири рят, кала амэн инке андярэлас пав Адриатическо море, андэ епашрят матросоря поле, со подладэн кай пхув.
When the fourteenth night was come, as we were driven up and down in Adria, about midnight the shipmen suspected that they drew near to some country:
28 Онэ ужангле, пробиндэ скачи сас кав дно и ужангле, со сас варикай трянда шов метроря, ай кала прожыля найбут вряма онэ упалэ побиндэ и аракхле, со кав дно сас бишта эхта метроря.
And sounded, and found [it] twenty fathoms: and when they had gone a little further, they sounded again, and found [it] fifteen fathoms.
29 Матросоря даранас, кай тэ на арэсэл амэн андэ бара, и змукле пав палатуно тхан по кораблё штар якоря и мангэнас, кай майсыго тэ авэл дес.
Then fearing lest we should fall upon rocks, they cast four anchors out of the stern, and wished for the day.
30 Онэ камле тэ нашэн пав кораблё тай линэ тэ змэкэн чёвно по паи, притерэнаспэ, со камэн тэ змукэн пав кораблёско нак якорё.
And as the shipmen were about to flee out of the ship, when they had let down the boat into the sea, under color as though they would cast anchors out of the foreship,
31 Нэ о Павло пхэндя пхурэдэрэсти шэлэн халавдэн и халавдэнди: — Сар кала мануша на ашэнапэ по кораблё, тунчи тумэ на фэрисавэнапэ.
Paul said to the centurion, and to the soldiers, Except these abide in the ship, ye cannot be saved.
32 Тунчи халавдэ пэрэшындэ дуря, савэ ритярэнас чёвно, и вов пэля андо море.
Then the soldiers cut off the ropes of the boat, and let her fall off.
33 Ай англав дэнзор Павло мангля манушэн, кай онэ тэ хан. — Акэ адес дэшуштар дес тумэ ажутярэн дараса и нисо инке на хале, — пхэндя вов.
And while the day was coming on, Paul besought [them] all to take food, saying, This day is the fourteenth day that ye have tarried, and continued fasting, having taken nothing.
34 — Ай колэсти мэ тумэн мангав тэ хан, и када поможысарэла тумэнди тэ фэрисавэн. Ни кастэ тумэндар на пэрэла бал пав шэро.
Wherefore I pray you to take [some] food; for this is for your health: for there shall not a hair fall from the head of any of you.
35 Кала вов када пхэндя, ля о марно, англай всаворэндэ наисардя пала лэстэ лэ Дэвлэс, пхагля лэс и ля тэ хал.
And when he had thus spoken, he took bread, and gave thanks to God in presence of them all; and when he had broken [it], he began to eat.
36 Манушэн када подритярдя, и онэ всаворэ линэ тэ хан.
Then they were all of good cheer, and they also took food.
37 Всаворэн манушэн, савэ сас по кораблё, сас дуйшэл эхтадэшушов.
And we were in all in the ship two hundred and seventy six souls.
38 Кала и мануша чялиле, онэ линэ тэ вышон андав кораблё андэ море о див, кай вов тэ авэл майлокхо.
And when they had eaten enough, they lightened the ship, and cast the wheat into the sea.
39 Дэнзор онэ на ужангле пхув, сави сикадиляпэ, нэ удикхле бухта и тишаеско бэрэго, каринг онэ камэнас тэ доплывисарэн пэ кораблё.
And when it was day, they knew not the land: but they discovered a certain creek with a shore, into which they purposed, if it were possible, to thrust in the ship.
40 Тунчи матросоря обшындэ дуря лэ якоренца и ашадэ лэн андэ море, онэ роспхангле рулё, подлинэ цэкно парусо и линэ тэ плывисарэн кав бэрэго.
And when they had taken up the anchors, they committed [themselves] to the sea, and loosed the rudder bands, and hoisted the mainsail to the wind, and made towards the shore.
41 Нэ кораблё нахукля по тишай тай ашыля. Кораблёско нак попэля андо тишай и ашыля, сар ганавдо, ай волноря розмарэнас палатуно тхан по кораблё.
And falling into a place where two seas met, they ran the ship aground; and the forepart stuck fast, and remained immovable, but the hinder part was broken with the violence of the waves.
42 Тунчи и халавдэ камле тэ умарэн всаворэн барунарэн, кай лэндар нико тэ на уплывисарэл и тэ на нашэл.
And the soldiers' counsel was to kill the prisoners, lest any of them should swim out, and escape.
43 Нэ шэлэнго камля тэ фэрисарэл лэ Павлос и на домэкля лэн. Вов припхэндя колэнди, ко жанэнас тэ плывисарэн, тэ хукэн андо паи майанглал и тэ плывисарэн кав бэрэго.
But the centurion, willing to save Paul, kept them from [their] purpose, and commanded that they who could swim, should cast [themselves] first [into the sea], and get to land:
44 Ай всаворэнди аврэнди манушэнди трэбуй сас тэ фэрисарэнпэ пэ кашта и пэ вся, со ашыляпэ лэ кораблёстар. Кадя онэ всаворэ мишто доплывисардэ кав бэрэго.
And the rest, some on boards, and some on [broken pieces] of the ship: And so it came to pass, that they all escaped safe to land.
