Рындоря 23

1 Павло мишто вдикхляпэ пэ Синедрионо и пхэндя: — Пхралалэ, жыкай адесутно дес мэ жувавас жужаса пативаса англав Дэл.

And Paul looking earnestly upon the council, said: Brethren! I have ordered my life in all good conscience before God to this day.

2 Катэ о баро рашай Анания припхэндя колэнди, ко тэрдёлас пашэ лэ Павлоса, тэ арэсэл лэс пай ушта.

And the high-priest, Ananias, commanded those who stood by him to smite him on the mouth.

3 Тунчи Павло пхэндя: — О Дэл арэсэла тут, дуемуенго мануш! Ту бэшэс катэ, соб тэ сындосарэс ман пав Законо ай ежэно отжас лэ Законостар, и припхэнэс тэ марэн ман!

Then Paul said to him, God will smite thee, thou whited wall! Art thou then sitting to judge me according to the law, and dost thou command me to be smitten contrary to the law?

4 Кола, савэ тэрдёнас пашав Павло, пхэндэ лэсти: — Ту со, акушэс лэ барэ рашаес лэ Дэвлэс?

And they that stood by said, Dost thou revile God's high-priest?

5 Ай Павло пхэндя: — Пхралалэ, мэ на жанглем, со вов баро рашай. О Пистросаримос пхэнэл: «На пхэн вырито палав пхурэдэр тирэ народостар».

Then said Paul, I knew not, brethren, that he was high-priest; for it is written, “Thou shalt not speak evil of a ruler of thy people.”

6 Павло жанэлас, со андо Синедрионо екх сас садукеёря, ай авэр — фарисеёря. Колэсти вов зоралэ гласоса пхэндя: — Пхрала, мэ фарисеё, шаво фарисеёстиро! Ай ман сындосарэн палай надия, со мулэ жундёна.

But Paul, perceiving one part to be Sadducees, and the other Pharisees, cried aloud in the council, Brethren! I am a Pharisee, the son of Pharisees; for the hope of the resurrection of the dead I am now tried.

7 Кала вов када пхэндя, фарисеёря тай садукеёря ашыле тэ споринпэ, и стидимос розжыляпэ андэ дума.

And when he had said this, there arose a dissension between the Pharisees and the Sadducees; and the multitude was divided.

8 Колэсти со садукеёря пхэнэн, со и мулэ на жундён и нинай ни ангелонэн, ни духонэн. Ай фарисеёря патян, со исин и кода и авэр.

For the Sadducees say that there is no resurrection, and no angel or spirit; but the Pharisees affirm both.

9 Вазгляпэ баро цыпимос, коисавэ сытяримаря Законостирэ андай фарисеёря холяса пхэндэ: — Амэ на дикхас андэ кадва мануш нисо вырито. Со, кала лэсти пхэнэлас духо чи ангело?

And there arose a great clamor; and scribes of the party of the Pharisees arose, and contended, saying, We find nothing amiss in this man; but if a spirit hath spoken to him or an angel—

10 Онэ линэ тэ споринпэ кадя, со пхурэдэр мия халавдэн дарайля, соб лэ Павлос тэ на росшынэн пэ котора, и припхэндя халавдэнди зораса тэ выхутилэн лэс лэндар и тэ уандярэн андэ халавдэнго чер.

And a great dissension arising, the chief captain, fearing that Paul would be torn in pieces by them, ordered the soldiers to go down and take him by force from among them, and bring him into the castle.

11 Пэ авэр рят кав Павло авиля о Рай и пхэндя: — Ав састэса! Сар ту допхэнэсас пала Мандэ андо Иерусалимо, кадя ж ту трэбуй тэ допхэнэс и андо Римо.

And the night following, the Lord stood by him, and said, Be of good courage; for as thou hast borne witness concerning me in Jerusalem, so must thou bear witness also at Rome.

12 Ай дэнзор коисавэ иудеёря стидэпэ и солахадэ нисо тэ на хан и тэ на пэн жыкай, кала умарэна лэ Павлос.

And when it was day, the Jews banded together, and bound themselves under a curse, saying that they would neither eat nor drink till they had killed Paul.

13 Кадя допхэндэпэ тэ терэн варикай саранда манушэн.

And there were more than forty who took this oath together.

14 Онэ жыле кай барэ рашая и пхурэдэра тай пхэндэ: — Амэ солахадям нисо тэ на лас андо муй, жыкай на умараса лэ Павлос.

And they came to the chief priests and the elders, and said, We have bound ourselves under a great curse, to taste nothing until we have killed Paul.

15 Ай икхатар тумэ и Синедрионо мангэн пхурэдэрэс мия халавдэн тэ анэн лэс тумэндэ важ кода, соб майпашэ тэ роздикхэн лэско рындо. Ай амэ аваса гытомэ и умараса лэс инке жыкай, кала вов дожала кардэ.

Now therefore do ye with the council give notice to the chief captain, that he bring him down to you, as though ye were about to examine his case more thoroughly; and we are ready to kill him before he cometh near you.

16 Палай кадай чёрэхани дума ужангля лэ Павлоско пхэятиро шаво. Вов жыля андо халавдэнго чер и роспхэндя када лэ Павлости.

But Paul's sister's son hearing of the plot went, and entering the castle, told Paul.

17 Тунчи Павло подакхардя екхэс андай шэлэнго и пхэндя лэсти: — Одандярэн акалэс шаворэс кав пхурэдэр мия халавдэн, лэстэ исин варисо тэ пхэнэл.

Then Paul called one of the centurions to him, and said, Take this young man to the chief captain; for he hath something to tell him.

18 Пхурэдэр шэлэн халавдэн одандярдя лэ шаворэс кав пхурэдэр мия халавдэн и пхэндя: — Павло, саво бэшэл затердо, акхардя ман и мангля тэ анав калэс шаворэс тутэ. Лэстэ исин варисо тэ пхэнэл тути.

So he took him and brought him to the chief captain, and said, Paul the prisoner called me to him, and asked me to bring this young man to thee, as he hath something to say to thee.

19 Пхурэдэр мия халавдэн ля лэ шаворэс палав васт, одандярдя андэ риг тай пушля: — Со ту манди камэс тэ роспхэнэс?

Then the chief captain took him by the hand and went aside privately, and asked him, What is it that thou hast to tell me?

20 Шаворо пхэндя: — Иудеёря допхэндэпэ тэ мангэн тут, соб ту тэ анэс тэся лэ Павлос по Синедрионо, сар бы важ кода, соб майфэдэр вся тэ ужанэн.

And he said, The Jews have agreed to ask thee to bring down Paul tomorrow into the council, as though thou wert about to inquire more thoroughly concerning him.

21 Нэ ту калэсти на патя, колэсти со лэс поджутярэн майбут, сар саранда манушэн. Онэ солахадэ тэ на хан и тэ на пэн, жыкай на умарэна лэс. И онэ тэрдён гытосардэ и ажутярэн, со ту стерэса кадя, сар онэ мангле.

But do not thou yield to them; for there lie in wait for him more than forty men of them, who have bound themselves with an oath neither to eat nor drink till they have killed him; and they are now ready, looking for the promise from thee.

22 Тунчи пхурэдэр мия халавдэн отмукля шаворэс тай пхэндя лэсти: — Никасти на роспхэн пала кода, со ту манди пхэндян.

The chief captain then dismissed the young man with the charge, Tell no one that thou hast disclosed these things to me.

23 Тунчи пхурэдэр мия халавдэн выакхардя дуй пхурэдэрэн шэлэн халавдэн и припхэндя: — Гытосарэн дуйшэл халавдэн, эхтадэш, савэ бэшэн пэ граста, и дуйшэл, савэ андярэн копьюря, кай тэ жас андэ Кесария андэ иня чясоря ратятерэ.

And he called to him two of the centurions, saying, Make ready two hundred soldiers to go to Caesarea, and seventy horsemen, and two hundred spearmen, at the third hour of the night;

24 Гытосарэн лэ Павлости грастэс, кай бибидако тэ доладэл вов кав баро рай Фэликсо.

and provide beasts, whereon they may set Paul, and carry him safe to Felix the governor.

25 И вов пистросардя кацаво лил:

And he wrote a letter after this manner:

26 «Клавдиёстар Лисиёстар, Пативалэсти барэ раести Фэликсости: Тэ авэс бахтало!

Claudius Lysias to the moss excellent governor Felix, greeting.

27 Иудеёря схутилдэ калэс манушэс и стидэнаспэ тэ умарэн лэс. Нэ мэ ужанглем, со вов римоско мануш, авилем халавдэнца и фэрисардэм лэс.

This man was taken by the Jews, and was about to be killed by them; but I came upon them with the soldiery, and rescued him, having learned that he was a Roman.

28 Мэ камлем тэ ужанав, андэр со онэ лэс ужылисарэн, тай андэм лэс андэ лэнго Синедрионо.

And wishing to know the crime of which they accused him, I brought him down to their council;

29 Мэ аракхлем, со онэ ужылисарэн лэс пала лэнго Законо, нэ пэ лэстэ нинай нисаво ужылимос, пала сави трэбуй тэ умарэн чи тэ запхандавэн андэ лэпунзэ.

but I found him to be accused only on account of questions of their law, and to have nothing laid to his charge deserving death or bonds.

30 Нэ кала манди пхэндэ, со лэс камэн тэ умарэн, тай мэ сыго одандярдэм лэс тутэ и припхэндэм колэнди, ко ужылисарэл лэс, тэ допхэнэн пэстирэ лава англав тутэ».

And having been informed of a plot against the man, I sent him at once to thee, and directed his accusers also to bring their charges against him before thee.

31 Тунчи халавдэ тердэ кода, со лэнди припхэндэ, линэ Павлос тай рятяса андярдэ андэ Антипатрисо.

Then the soldiers, as was commanded them, took Paul, and brought him by night to Antipatris.

32 Ай пэ авэр дес халавдэ пэ граста андярдэ лэс майдур, а авэр халавдэ рисайле андо халавдэнго чер.

But on the morrow they left the horsemen to go on with him, and returned to the castle.

33 Кала кола, савэ ладэнас пэ граста, авиле андэ Кесария, отдинэ о лил барэ раести тай пэрэдинэ лэсти Павлос.

And they, when they had come to Caesarea, and delivered the letter to the governor, presented Paul also before him.

34 Баро рай пробиндя лил тай пушля Павлостар, андай сави вов пхув. Кала вов ужангля, со Павло андай Киликия,

And having read the letter, he asked of what province he was; and when he understood that he was of Cilicia,

35 пхэндя: — Мэ выашунава тут кала авэна кола, ко ужылисарэл тут, — и припхэндя соб лэ Павлос тэ запхандавэн андо баро чер Иродоско.

he said, I will hear thee fully, when thy accusers also have arrived. And he ordered him to be kept in Herod's palace.